ΑΜΑΡΤΩΛΩΝ ΣΩΤΗΡΙΑ: Πώς η Θεομήτωρ λύτρωσε τη γυναίκα του άρχοντα που γέννησε μαύρο παιδί και θεωρήθηκε μοιχαλίδα.

Στη χώρα που λέγεται Νάρνη υπήρχε ένας πλούσιος άρχοντας που ανάμεσα στους πολλούς υπηρέτες και δούλους του είχε και έναν Αράπη. Ο άρχοντας τον αγαπούσε πολύ, γιατί ήταν πολύ εργατικός.
Έτυχε όμως και η Αρχόντισσα γέννησε ένα παιδί τόσο μαύρο σχεδόν όσο και ο Αράπης. Δε γνωρίζουμε την αιτία αλλά η γυναίκα ήταν τίμια και σώφρων και δε γνώριζε άλλο άνδρα εκτός του συζύγου της. Επίσης ευλαβείτο πολύ την Παναγία και γι΄ αυτό η Δέσποινα της έκανε τη χάρη που θα διηγηθούμε στη συνέχεια.
΄Οσοι έβλεπαν το παιδί, όχι μόνο οι ξένοι αλλά και ο ίδιος ο άρχοντας, πίστευαν, ότι η γυναίκα είχε κάνει το παιδί με τον Αράπη. Ο άρχοντας μάλιστα από την πολλή ντροπή του και τη θλίψη σκεφτόταν να φονεύσει το βρέφος, τη σύζυγό του και τον Αράπη. ΄Ομως η Παναγία του έδινε υπομονή.
Τελικά ο άρχοντας είπε στη γυναίκα του: “Πάρε το μπάσταρδο που γέννησες και φύγε και πήγαινε σε τόπο που να μη σε ξαναδώ, μη βγω εκτός εαυτού κάποια στιγμή και το σκοτώσω.” Και την έπιασε από τα μαλλιά και την έριξε στο δρόμο μαζί με το βρέφος .
Εκείνη κλαίγοντας πήγε σε ένα θείο της, που νόμιζε ότι θα την υποδεχτεί, αφού ήταν αίμα του αλλά εκείνος την έδιωξε βρίζοντάς την. Το ίδιο έκαναν και όλοι οι συγγενείς της νομίζοντας, ότι είχε κάνει το παιδί με τον Αράπη.
Πήρε τέτοια στενοχώρια λοιπόν η ταλαίπωρη και έβαλε στο μυαλό της να θανατωθεί μαζί με το μωρό, μην υποφέροντας άλλο την ντροπή. Προηγουμένως όμως μπήκε σε ένα ναό της Υπεραγίας Θεοτόκου και έκλαψε τόσο πολύ μπροστά από την εικόνα της και είπε:
“Γλυκιά μου Κυρία και Δέσποινα, ζητώ την ευσπλαχνία σου, να μην αφήσεις να κολασθεί η ψυχή μου επειδή θα βάλω τέλος στη ζωή μου, μην μπορώντας να ανεχθώ άλλο την ντροπή και το όνειδος.”
Και μετά πήγε στην πόλη, στην αγορά και είπε δυνατά μπροστά σε όλους:
“Ακούστε με στο όνομα του Κυρίου. Η Δέσποινα Θεοτόκος ας δείξει σημάδι σε όσους με συκοφαντούν άδικα, γιατί εγώ δεν μπορώ να κάνω κάτι άλλο παρά τούτο.”
Και αμέσως πέφτει στο ποτάμι μαζί με το παιδί.
Ο άντρας της και κάποιοι συγγενείς, που έτυχε να είναι στην αγορά, λυπήθηκαν για το θάνατό της και μπήκαν στην εκκλησία και προσεύχονταν στο Θεό να μην τους τιμωρήσει γι΄αυτό, επειδή εκείνοι δε γνώριζαν αν ήταν αθώα, αφού το παιδί από το χρώμα του δέρματός του μαρτυρούσε τον πατέρα του. Και ενώ προσεύχονταν ακούνε τον κόσμο απέξω να δοξάζουν μεγαλόφωνα τον Κύριο, επειδή η γυναίκα βγήκε σώα και αβλαβής από το ποτάμι μαζί με το βρέφος που τώρα ήταν λευκό και πανέμορφο.
Αμέσως έτρεξε κοντά της ο άντρας της και της ζητούσε συγγνώμη και καταφιλούσε το βρέφος και δόξαζε το Θεό, που δεν άφησε να πεθάνει άδικα η αθώα. Και τη ρωτούσε πώς έγινε το θαύμα. Εκείνη αποκρίθηκε:
“΄Οταν απελπισμένη έπεσα στο ποτάμι να πνιγώ και έφθασα στο βυθό, είδα μπροστά μου τη Θεοτόκο, που μου είπε: “Μη φοβάσαι, εγώ δε σε αφήνω να πνιγείς.” Και το νερό στεκόταν αριστερά και δεξιά μου και δε με άγγιζε. Τότε της απάντησα: “Και τι τη θέλω τη ζωή, Παναγία μου με τόσες θλίψεις και ονειδισμούς;” Κι εκείνη μου είπε: “Άλλη γυναίκα να μην είναι στη χώρα πιο δοξασμένη από εσένα και άλλο παιδί να μην είναι τόσο όμορφο σαν το δικό σου.” Και με έβγαλε έξω από το ποτάμι και συνέχισε: “Και επειδή ο άνδρας σου θέλει σημάδι, για να πιστέψει πως είναι δικό του το παιδί, ας γίνει το παιδί σας λευκότερο από όλα τα παιδιά της πόλης.” Και αμέσως ανέβηκε στους ουρανούς και το βρέφος έλαβε με θαυμαστό τρόπο αυτήν την ομορφιά.”
΄Ολοι τότε, όσοι άκουσαν τη γυναίκα, δόξασαν το Θεό και την Παρθένο Μαρία. Και ζητούσαν από αυτήν να τους συγχωρήσει που την κατέκριναν άδικα. Και περισσότερο την παρακαλούσε ο άνδρας της, που της ζητούσε και να επιστρέψει στο σπίτι τους.
Εκείνη όμως του είπε:
“Περισσότερο δοξάζω τον Κύριο και τη Δέσποινα που πείστηκες, ότι δεν πρόδωσα την τιμή σου παρά που γλύτωσα τη ζωή μου. ΄Ομως δεν πρέπει να φανώ αχάριστη προς την ευεργεσία της, που μου έκανε τέτοιο θαύμα. Εσύ με μίσησες και με έδιωξες, αυτή με σπλαχνίσθηκε και δε με άφησε να χάσω ούτε το σώμα ούτε την ψυχή μου.”
Και πήγε σε μοναστήρι και έζησε ενάρετη και θαυμαστή πολιτεία και αξιώθηκε της Βασιλείας των Ουρανών, την οποία ευχόμαστε να επιτύχουμε και όλοι εμείς.

 

Αφήστε μια απάντηση