Σχόλιο ιστολογίου: Ο μικρός Νήφων αφήνει την οικογένειά του και πηγαίνει στην Κωνσταντινούπολη, για να μάθει γράμματα. Εκεί φιλοξενείται από τη γυναίκα του στρατηλάτη Σαββάτιου:
———————————————————————————————–
Η καλή εκείνη γυναίκα τον άφησε λίγες μέρες να ξεκουραστεί, να συνέλθει από
την ταλαιπωρία του ταξιδιού και να συνηθίσει τον τόπο. Γιατί από τη μια το μακρύ
θαλασσινό ταξίδι κι από την άλλη η λύπη για το χωρισμό από τους γονείς, τον είχαν
καταβάλει πολύ. Ύστερα αποφάσισε να τον αναθέσει σ’ έναν καλό κι ενάρετο
δάσκαλο για να του μάθει τα ιερά γράμματα, όπως της είχε παραγγείλει ο σύζυγός
της. Σαν πιο κατάλληλο σκέφτηκε τον πρεσβύτερο Πέτρο, που ήταν εφημέριος στο
ναό του αρχοντικού της. Του πήγε λοιπόν το παιδί και τον παρακάλεσε να το διδάξει
ό,τι έπρεπε, και πρώτα- πρώτα το Ψαλτήρι – αυτό συνηθιζόταν τότε.
Έτσι κι έγινε. Μέρα με τη μέρα ο Νήφων πρόκοβε στα θεία μαθήματα, ενώ
βοηθούσε και τον πρεσβύτερο στην εκκλησία, εκτελώντας πρόθυμα κάθε διακονία.
Ο ζήλος του για μάθηση ήταν πολύ μεγάλος τόσος, που και τις νύχτες συχνά τις
περνούσε μελετώντας μέσα στην ησυχία, με το φώς του κεριού ή του λυχναριού. Κι
έτσι μέσα σε λίγο καιρό έμαθε πολλά.
Στο δάσκαλό του – μα και σ’ όλους – φερόταν με βαθύ σεβασμό, ευλάβεια και
συστολή.
Για ένα πράγμα όμως λυπόταν πολύ ο Νήφων: Γιατί ήταν μικρός ακόμα και δεν
μπορούσε να κατανοήσει πολλά χωρία της Γραφής, παρόλο που πήγαινε στους
όρθρους και άκουγε το δάσκαλό του να διαβάζει. Καταλάβαινε πάντως τα πιο απλά
και εύκολα. Τότε η ψυχή του φλογιζόταν και ποθούσε να μοιάσει στους αγίους.
Σύντομα έμαθε το Ψαλτήρι. Έπειτα έβαλε τα δυνατά του να μάθει και την τάξη
των εκκλησιαστικών ακολουθιών.
Μια μέρα, ενώ στεκόταν στην εκκλησία, του δίνει κάποιος ένα βιβλίο και του λέει:
-Πάρε, και μάθε να κανοναρχείς στους ψάλτες.
Ο Νήφων όμως, από επήρεια του δαίμονα, δεν έπαιρνε στα χέρια του το βιβλίο.
Του λέει τότε ένας άλλος, που στεκόταν δίπλα του:
-Γιατί, παιδί μου, κάνεις παρακοή; Πάρε και μάθε ό,τι σου λένε. Κι αν σου
φαίνεται δύσκολο ακόμα να μάθεις, θα έρθει καιρός που θα ευγνωμονείς αυτούς
που σε διδάσκουν τώρα.
Στα λόγια αυτά ο Νήφων πήρε αμέσως το βιβλίο. Από τότε του δόθηκε το
χάρισμα να μελετάει με τόσο ζήλο, που, ό,τι διάβαζε το αποστήθιζε με ευκολία.
Πιο πολύ όμως τον έθελγαν οι βίοι των αγίων. Όταν άκουγε να διαβάζονται στις
ιερές συνάξεις τα κατορθώματα και τα μαρτύριά τους, θαύμαζε τη φλογερή πίστη,
την υπομονή και τη γενναιοψυχία τους. Αν πάλι έβρισκε ο ίδιος κάπου σχετικά
κείμενα, τα έπαιρνε και τα διάβαζε άπληστα.
Από το βιβλίο “΄Ενας ασκητής επίσκοπος”