Ελέγχοντας το κακό, δε βγαίνει τίποτε. Παρουσιάζοντας όμως το καλό, ελέγχεται από μόνο του το κακό. Μόνο με καλά παραδείγματα ελέγχονται όσοι έκαναν μόδα την αμαρτία (σ.σ. και την προδοσία)! έλεγε ο Άγιος Παΐσιος.
Για να ελεγχθεί η Ιεραρχία δεν θα πέσω σε ιεροκατάκριση, αλλά θα παρουσιάσω τα μαρτύρια ενός Ιεράρχη, που «να γλύφεις και τα δάχτυλά σου»: Του Επισκόπου Αρμενίας Γρηγορίου, τον οποίο τιμά η Εκκλησία μας στις 29 Σεπτεμβρίου.
Αυτός λοιπόν έζησε στα χρόνια του αυτοκράτορα Διοκλητιανού κατά το έτος 290 μ.Χ. και ήταν μεγάλος άρχοντας και συγγενής του βασιλιά της Αρμενίας Κουσαρώ.
Όταν ένα από τα «μπουμπούκια» του Διοκλητιανού, ο Τηριδάτης προσπάθησε να τον κάνει οπαδό της θρησκείας του (όπως τους δικούς μας ο πάπας τους έκανε οικουμενιστές), ο Άγιος Επίσκοπος Γρηγόριος παρέμεινε ακλόνητος στην Ορθοδοξία.
Τότε αφού ο Τηριδάτης άναψε από θυμό, αμέσως διέταξε να του δέσουν πίσω τους αγκώνες και να τεντώσουν βίαια επάνω και κάτω το στόμα του με ένα ξύλο και να φορτώσουν στους ώμους του όγκους άρα πολύ μεγάλους από μεταλλικό αλάτι που βγαίνει στην Αρμενία. Έπειτα διέταξε να κρεμάσουν τον Άγιο ψηλά με ένα σκοινί κι εκεί να τον τιμωρούν σκληρά για 7 ημέρες. Όλα τα υπέμεινε με μεγάλη ανδρεία ο γενναίος της ευσεβείας αγωνιστής.
Στη συνέχεα κρέμασαν τον Άγιο κατακέφαλα από το ένα πόδι και τον έδειραν ανελέητα με χοντρά ραβδιά, ενώ από κάτω τον κάπνιζαν με βρωμερότατη κοπριά, από την οποία δε μπορούσε ούτε να αναπνεύσει ο τρισμακάριος. Μετά από αυτά έσφιξαν τις κνήμες του με σανίδια και σκοινιά, τόσο δυνατά, ώστε από το πολύ σφίξιμο έσταζε αίμα από τα άκρα των δακτύλων των ποδών του.
Κατόπιν κάρφωσαν στα πέλματα των ποδιών του σιδερένια καρφιά και με αυτά τον ανάγκασαν να τρέχει. Έπειτα έσφιξαν τοπ κεφάλι του με ένα μηχανικό όργανο και έβαλαν στη μύτη του μια σύριγγα (ΟΧΙ ΜΕ ΤΟ ΕΜΒΟΛΙΟ ΤΗΣ PFIZER … ΑΛΛΑ) με σαπουνόχωμα και ξύδι ανακατεμένα με αλάτι, η δριμύτητα των οποίων έφτασε μέχρι τα πιο βαθιά μέρη της κεφαλής. Κατόπιν καίνε την κεφαλή του με ένα δερμάτινο θύλακα γεμάτο από καυτή στάχτη της καμίνου.
ΚΙ ΥΣΤΕΡΑ … ΚΙ ΥΣΤΕΡΑ τον κρέμασαν κατακέφαλα και από τον αφεδρώνα (πρωκτό) έρριξαν πολύ νερό μέσα στην κοιλιά του. Και πάλι αφού τον κρέμασαν καταξέσκισαν τα πλευρά του με σιδερένια νύχια, κατόπιν τον σέρνουν ανάσκελα επάνω σε σιδερένια τριβόλια και του φοράνε σιδερένια παπούτσια … (παραλείπω…) Έτσι κρεμασμένος παραμένε ο Άγιος τρεις ολόκληρες ημέρες. Ύστερα χύνουν σε όλο το σώμα του βρασμένο μολύβι.
Αφού έγιναν όλα αυτά ρίχτηκε δεσμένος ο τρισόλβιος σε ένα ξεροπήγαδο, που βρίσκεται στην πόλη Αρταξά που ήταν γεμάτο από βόρβορο και θανατηφόρα φίδια. Κι εκεί παρέμεινε (ΓΙΑ ΠΟΣΟ ΛΕΤΕ;) ΓΙΑ ΔΕΚΑΠΕΝΤΕ (15) ΧΡΟΝΙΑ, τρεφόμενος κρυφά από μια χήρα γυναίκα.
Έχει και συνέχεια, αλλά δε θέλω να σας κουράσω άλλο. Όποιος θέλει μπορεί να ανατρέξει στο συναξαριστή του Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου, για να πάρει η ψυχή του τα «αντισώματα» που χρειάζεται και να αντιληφθεί πόσο απέχει η ζωή όλων μας από αυτό που θέλει ο Χριστός και να ανταπεξέλθει αιίως στα επερχόμενα.
Πάντα με τη βοήθεια του Τρισυπόστατου Θεού, στον οποίο ανήκει όλη η Δόξα, Τιμή και Προσκύνησις και τώρα και πάντα και σε όλους τους αιώνες.