✞ Γέροντας Ἐπιφάνιος Θεοδωρόπουλος: Περί της πτώσης του Αδάμ

Ὁ Ἀδάμ εἶχε τὴ λεγομένη ἀρχέγονο δικαιοσύνη. Ἦταν γεμάτος ἀρετές ὁ Ἀδάμ. Ἀλλὰ εἶχε τὴ δυνατότητα νὰ τραπεῖ πρὸς τὸ κακό. Ἔκανε κακὴ χρῆσι τοῦ αὐτεξουσίου καὶ τράπηκε. Στὶς ἀρετές νὰ μὴ μένουμε, γιατὶ τότε γινόμαστε ἠθικολόγοι. Ὄχι ἄνθρωποι καθώς πρέπει. Ὄχι τέτοιο πράγμα. Σὰν τὸ Φαρισαῖο: Δὲν κάνω αὐτό, δὲν κάνω ἐκεῖνο. Τότε εἶμαι ἕνας καθὼς πρέπει ἄνθρωπος, ἕνας κοινωνικὸς παράγων. Ὄχι. Ἀσκῶ τὴν α’ καὶ τὴ β’ καὶ τὴ γ’ ἀρετή γιὰ νὰ καταφέρω νὰ ἐνοικήσει μέσα μου τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιο. Αὐτός εἶναι ὁ σκοπὸς μου. Ὅπως λέει ὁ Άγ. Σεραφεὶμ τοΰ Σάρωφ: «σκοπὸς τοῦ ἀνθρώπου εἶναι νὰ λάβει τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιο». Σκοπός, λοιπόν, εἶναι τὸ νὰ γίνουμε θεοὶ κατὰ χάριν. Ἀλλὰ αὐτό πὼς θὰ γίνει, παιδὶ μου, χωρὶς τὸν πνευματικὸ ἀγώνα; Χωρὶς τὴν ἄσκησι τῶν ἅγιων ἀρετῶν πὼς θὰ γίνει;

Αφήστε μια απάντηση