Αμαρτωλών σωτηρία: Περί θανασίμου αμαρτίας και της ζημίας που προκαλεί  

Το πρώτο θεμέλιο που πρέπει, να βάλεις σε αυτήν την οικοδομή είναι, να πάρεις μια σταθερή και αμετάθετη απόφαση, ότι χίλιες φορές καλύτερα να πεθάνεις παρά να πέσεις σε μια θανάσιμη αμαρτία. Γιατί, όπως ακριβώς μια γυναίκα τίμια και ενάρετη προτιμά να πεθάνει παρά να προδώσει την τιμή του άνδρα της, έτσι και ο Χριστιανός χρωστάει, να είναι πιστός τόσο πολύ στο Θεό και έτοιμος να πάθει οποιαδήποτε (υλική) ζημία παρά να φταίξει το παραμικρό ενώπιον του Θεού. 

Διότι η μικρότερη ζημία που παθαίνει για την αμαρτία στην ψυχή είναι μεγαλύτερη από τη χειρότερη σωματική που μπορεί, να τύχει. Και επειδή από την αμαρτία δε συμβαίνει μόνο μία ζημία στην ψυχή αλλά πολλές, τις γράφουμε εδώ για να καταλάβεις και να θυμάσαι, πόσο όφελος και ποταπό κέρδος και πόσα κακά αξιώνει τους δούλους της η αμαρτία και να την αποφεύγεις σαν το φίδι. 

Πρώτα από όλα στερείσαι τη χάρη και τη δωρεά του Αγίου Πνεύματος, που είναι το μεγαλύτερο δώρο του Θεού σε αυτή τη ζωή. Η οποία χάρη κάνει κατά υπερφυσικό τρόπο τον άνθρωπο συγγενή του Θεού και μέτοχο της θείας φύσης. Ακόμα στερείσαι τη θεία φιλία και οικειότητα που συνοδεύει τη θεία χάρη. Και αν είναι μεγάλη ζημία, να χάσεις τη φιλία ενός επίγειου αφέντη ή άρχοντα, πόση νομίζεις, ότι είναι, να χάσεις του Επουράνιου Βασιλέα και Αυτοκράτορα; 

Στερείσαι ακόμα τις δωρεές και δυνάμεις του Αγίου Πνεύματος, με τις οποίες ήσουν στολισμένος ενώπιον του Θεού και οπλισμένος εναντίον των δαιμόνων. Στερείσαι και την κληρονομία της Βασιλείας των ουρανών, η οποία εκπορεύεται από την άνωθεν χάρη. Στερείσαι και το Πνεύμα Υιοθεσίας, που μας κάνει υιούς του Θεού και μας χαρίζει πνεύμα και καρδιά δικών Του παιδιών. Ακόμη ζημιώνεσαι την ειρήνη της αγαθής συνείδησης, τις παρακλήσεις του Αγίου Πνεύματος και τον καρπό των μισθών όλων των καλών έργων που είχες τελέσει πρωτύτερα. Τέλος στερείσαι την πατρική πρόνοια και τη μετοχή στη δικαιοσύνη του Χριστού, διότι δεν είσαι πλέον ενωμένος με Αυτόν ως ζωντανό μέλος δια της αγάπης και της χάρης. 

΄Ολες αυτές τις ζημίες λαμβάνεις εξαιτίας μιας θανάσιμης αμαρτίας και το κέρδος σου είναι το εξής: Μένεις στην αιώνια κόλαση, εξαλείφεσαι από το Βιβλίο της ζωής, γίνεσαι αιχμάλωτος του πονηρού δαίμονος, σπήλαιο ληστών και φωλιά δρακόντων. Με λίγα λόγια απομένεις, όπως ο Σεδεκίας κατά τη βασιλεία του Ναβουχοδονόσορα, όπως ο Σαμψών αφού έχασε τα μαλλιά του από τα οποία αντλούσε δύναμη και του έβγαλαν τα μάτια οι εχθροί του και τον έδεσαν σαν ζώο να γυρίζει τον αλογόμυλο.  

Σε αυτήν την κατάσταση μένει ο άνθρωπος, αφού χάσει λόγω των αμαρτιών τη δύναμή του και το στολίδι της θείας χάριτος: τυφλός και σκοτισμένος και φυλακισμένος στα χέρια των πονηρών δαιμόνων, οι οποίοι τον αλυσοδένουν και κάνει τα άπρεπά τους θελήματα. Τόσο φοβερό πράγμα είναι η αμαρτία που έπρεπε, να τη φοβάσαι όσο τίποτα και κάθε φορά που σε ερεθίζει ο δαίμων, να αμαρτήσεις, να ζυγίζεις από τη μια μεριά την ηδονή και απόλαυση που σου δίνει η αμαρτία και από την άλλη τις ζημίες που σου προκαλεί και να σκεφτείς, αν είναι πρέπον και δίκαιο, να ζημιωθείς τόσο μεγάλους και ανεκτίμητους θησαυρούς και να γίνεις όμοιος του Ησαύ, που πούλησε τα πρωτοτόκια του για ένα πιάτο φακής ο ανόητος. 

Αφήστε μια απάντηση