Παϊσιος: Ὕπουλος τρόπος εἰσαγωγῆς τοῦ σφραγίσματος

Σιγὰ‐σιγά,μετὰ τὴν κάρτα καὶ τὴν ταυτότητα, δηλαδὴ τὸ «φακέλωμα», θὰ προχωρήσουν πονηρὰ στὸ σφράγισμα. Μὲ διάφορα πονηρὰ μέσα θὰ κάνουν ἐκβιασμούς, γιὰ νὰ δέχωνται οἱ ἄνθρωποι τὸ σφράγισμα στὸ μέτωπο ἢ στὸ χέρι.

Θὰ στριμώξουν τὰ πράγματα καὶ θὰ ποῦν: «Μόνο μὲ τὶς κάρτες θὰ κινῆσθε· τὰ χρήματα θὰ καταργηθοῦν». Θὰ δίνη κανεὶς τὴν κάρτα στὸ κατάστημα καὶ θὰ ψωνίζη, καὶ ὁ καταστηματάρχης θὰ παίρνη τὰ χρήματα ἀπὸ τὴν Τράπεζα. Ὅποιος δὲν θὰ ἔχη κάρτα, δὲν θὰ μπορῆ οὔτε νὰ πουλάη οὔτε νὰ ἀγοράζη.

Ἀπὸ τὸ ἄλλο μέρος θὰ ἀρχίσουν νὰ διαφημίζουν «τὸ τέλειο σύστημα», τὸ σφράγισμα μὲ ἀκτίνες λέιζερ μὲ τὸ 666 στὸ χέρι ἢ στὸ μέτωπο, ποὺ δὲν θὰ διακρίνεται ἐξωτερικά. Συγχρόνως στὴν τηλεόραση θὰ δείχνουν ὅτι ὁ τάδε πῆρε τὴν κάρτα τοῦ τάδε καὶ τοῦ πῆρε τὰ χρήματα ἀπὸ τὴν Τράπεζα καὶ θὰ λένε συνέχεια:

«Πιὸ σίγουρο εἶναι τὸ σφράγισμα μὲ ἀκτίνες λέιζερ στὸ χέρι ἢ στὸ μέτωπο, γιατὶ μόνον ὁ κάτοχος ξέρει τὸ νούμερό του. Τὸ σφράγισμα εἶναι τὸ τελειότερο σύστημα. Οὔτε τὸ κεφάλι μπορεῖ νὰ πάρη ὁ ἄλλος οὔτε τὸ χέρι οὔτε τὸ σφράγισμα τὸ βλέπει».

Γι ̓ αὐτὸ ἀφήνουν τώρα τοὺς ληστές, τοὺς κακοποιούς, νὰ ὀργώνουν. Δεκαπέντε Κελλιὰ λήστεψαν ἐκεῖ γύρω στὶς Καρυές. Ἕναν τὸν σκότωσαν, γιὰ νὰ τὸν ληστέψουν. Ἔτσι θὰ βρῆ τότε εὐκαιρία ὁ καθένας νὰ καταπατήση καὶ νὰ πάρη ὅ,τι θέλει.

Ἂς ποῦμε, ἂν θέλη νὰ καταπατήση ἕνα χωράφι,θὰ πῆ ὅτι ἦταν δῆθεν τοῦ παπποῦ του ἢ ὅτι τὸ εἶχε νοικιάσει κάποτε γιὰ βοσκοτόπι,ὁπότε ἄντε νὰ βρῆς ἄκρη. Θὰ ποῦν μετὰ οἱ ἁρμόδιοι:

«Δυστυχῶς δὲν μποροῦμε νὰ τοὺς ἐλέγξουμε· ὁ ἔλεγχος μόνο μὲ τὸ κομπιοῦτερ μπορεῖ νὰ γίνη», καὶ θὰ προχωρήσουν στὸ σφράγισμα. Θὰ χτυπάη μετὰ τὸ κομπιοῦτερ, θὰ βλέπη ἂν εἶσαι σφραγισμένος, γιὰ νὰ σὲ ἐξυπηρετήση ἢ ὄχι.

Τὰ τριάμισι χρόνια θὰ εἶναι δύσκολα καὶ θὰ τὴν πληρώσουν μερικοὶ ποὺ δὲν θὰ συμφωνήσουν μὲ αὐτὸ τὸ σύστημα. Γιʹ αὐτοὺς ὅλο καὶ κάποια αἰτία θὰ βρίσκουν καὶ θὰ τοὺς κλείνουν στὴν φυλακή. Μετὰ ἕναν χρόνο θὰ τοὺς πηγαίνουν σὲ ἄλλη πόλη γιὰ ἀνακρίσεις, γιὰ νὰ περάσουν ἀπὸ ἄλλο δικαστήριο· ἀπὸ τὴν μιὰ πόλη στὴν ἄλλη. Ὕστερα θὰ ποῦν: «Μᾶς συγχωρῆς, εἶσαι ἀθῶος. Ἂν ἤσουν σφραγισμένος, θὰ τὸ ἐλέγχαμε σὲ ἕνα λεπτό. Τώρα δὲν μποροῦμε νὰ κάνουμε τὸν ἔλεγχο».

– Γέροντα, θὰ μποροῦν νὰ ἐπιβάλουν μὲ τὴν βία τὸ σφράγισμα;– Μέχρι ἐκεῖ ἡ… εὐγένειά τους δὲν θὰ φθάση! Θὰ εἶναι εὐγενεῖς, γιατὶ θὰ εἶναι… Εὐρωπαῖοι. Θὰ δείξουν ἀνωτερότητα. Δὲν θὰ βασανίζουν τοὺς ἀνθρώπους,ἀλλὰ δὲν θὰ μπορῆ νὰ ζήση ὁ ἄνθρωπος, ἂν δὲν ἔχη τὸ σφράγισμα. Θὰ λένε:«Χωρὶς τὸ σφράγισμα ταλαιπωρεῖσθε! Ἂν τὸ δεχόσασταν, δὲν θὰ δυσκολευόσασταν». Οὔτε χρυσὰ νομίσματα οὔτε δολλάρια, ἂν ἔχη, θὰ μπορῆ νὰ τὰ χρησιμοποιῆ. Γιʹ αὐτό, ἂν φροντίση κανεὶς νὰ ζῆ ἀπὸ τώρα ἁπλά, λιτά, θὰ μπορῆ νὰ ζήση ἐκεῖνα τὰ χρόνια. Νὰ ἔχη κανένα χωραφάκι, γιὰ νὰ μπορῆ νὰ καλλιεργήση λίγο σιτάρι, πατάτες. Νὰ βάλη λίγα ἐλαιόδενδρα, καὶ τότε μὲ κανένα ζῶο, καμμιὰ κατσίκα, λίγες κόττες θὰ μπορῆ νὰ ἀντιμετωπίση τὶς ἀνάγκες τῆς οἰκογενείας του. Γιατὶ καὶ προμήθειες νὰ κάνης, δὲν ὠφελεῖ πολύ, ἀφοῦ καὶ τὰ τρόφιμα δὲν κρατοῦν· χαλοῦν γρήγορα. Φυσικά, τὸ στρίμωγμα θὰ διαρκέση λίγο, τρία‐τριάμισι χρόνια19. Θὰ συντομευθοῦν οἱ ἡμέρες γιὰ τοὺς ἐκλεκτούς20. Δὲν θὰ καταλάβουν πότε θὰ περάσουν. Ὁ Θεὸς δὲν θὰ ἀφήση ἀβοήθητο τὸν ἄνθρωπο.– Γέροντα, σʹ αὐτὰ τὰ δύσκολα χρόνια θὰ ἐπέμβη ὁ Χριστός;– Ναί. Ἐδῶ, βλέπεις, σὲ ἕναν ἀδικημένο ποὺ ἔχει καλὴ διάθεση, ἐπειδὴ δικαιοῦται τὴν θεία βοήθεια, παρουσιάζονται πολλὲς φορὲς οἱ Ἅγιοι, ἡ Παναγία, ὁ Χριστός, γιὰ νὰ τὸν σώσουν, πόσο μᾶλλον τώρα ποὺ θὰ βρίσκεται σὲ τόσο δύσκολη κατάσταση ὁ καημένος ὁ κόσμος. Τώρα μιὰ μπόρα θὰ εἶναι, μιὰ μικρὴ κατοχὴ τοῦ ἀντιχρίστου σατανᾶ. Θὰ φάη μετὰ μιὰ σφαλιάρα ἀπὸ τὸν Χριστό, θὰ συγκλονισθοῦν ὅλα τὰ ἔθνη καὶ θὰ ἔρθη ἡ γαλήνη στὸν κόσμο γιὰ πολλὰ χρόνια. Αὐτὴν τὴν φορὰ θὰ δώση ὁ Χριστὸς μιὰ εὐκαιρία, γιὰ νὰ σωθῆ τὸ πλάσμα Του. Θὰ ἀφήση τὸ πλάσμα Του ὁ Χριστός; Θὰ παρουσιασθῆ στὸ ἀδιέξοδο τῶν ἀνθρώπων, γιὰ νὰ τοὺς σώση ἀπὸ τὰ χέρια τοῦ Ἀντιχρίστου. Θὰ ἐπιστρέψουν στὸν Χριστὸ καὶ θὰ ἔρθη μιὰ πνευματικὴ γαλήνη σὲ ὅλην τὴν οἰκουμένη γιὰ πολλὰ χρόνια. Μερικοὶ συνδυάζουν μὲ αὐτὴν τὴν ἐπέμβαση τοῦ Χριστοῦ τὴν Δευτέρα Παρουσία. Ἐγὼ δὲν μπορῶ νὰ τὸ πῶ. Ὁ λογισμὸς μοῦ λέει ὅτι δὲν θὰ εἶναι ἡ Δευτέρα Παρουσία τοῦ Χριστοῦ, ὅταν ἔρθη ὡς Κριτής, ἀλλὰ μιὰ ἐπέμβαση τοῦ Χριστοῦ, γιατὶ εἶναι τόσα γεγονότα ποὺ δὲν ἔχουν γίνει ἀκόμη. Θὰ ἐπέμβη ὁ Χριστός, θὰ δώση μιὰ σφαλιάρα σὲ ὅλο αὐτὸ τὸ σύστημα, θὰ πατάξη ὅλο τὸ κακὸ καὶ θὰ τὸ βγάλη σὲ καλὸ τελικά. Θὰ γεμίσουν οἱ δρόμοι προσκυνητάρια. Ἔξω τὰ λεωφορεῖα θὰ ἔχουν εἰκόνες. Θὰ πιστέψουν ὅλοι οἱ ἄνθρωποι. Θὰ σὲ τραβᾶν, γιὰ νὰ τοὺς πῆς γιὰ τὸν Χριστό! Ἔτσι θὰ κηρυχθῆ τὸ Εὐαγγέλιο σὲ ὁλόκληρη τὴν οἰκουμένη21καὶ τότε ὁ Χριστὸς θὰ ἔρθη ὡς Κριτὴς νὰ κρίνη τὸν κόσμο. Ἄλλο Κρίση, ἄλλο μία ἐπέμβαση τοῦ Χριστοῦ, γιὰ νὰ βοηθήση τὸ πλάσμα Του.

Ἁγ. Παϊσίου Ἁγιορείτου: ΛΟΓΟΙ Β’«Πνευματικὴ Ἀφύπνιση»

Αφήστε μια απάντηση