Δεν πρέπει να αντιλέγουμε στους λογισμούς, αλλά να εμπιστευόμαστε τον εαυτό μας στο Θεό

Το να μη συζητά κανείς με τους υποσπειρόμενους μέσα μας από τον εχθρό λογισμούς (βάλε μασκούλα, κράτα αποστασούλες, κάνε εμβολιάκι γιατί θα σου επιβάλλουν λοκντάουν, βάψτα μαύρα, θα πεινάσεις, γράψε αλίμονο, θα βήξεις, θα πήξεις. Ή άλλης μορφής: «είδες πώς σε γλυκοκοίταξε η γυναίκα του γείτονα;» κ.ο.κ), αλλά να αποκόπτει τη συναναστροφή μ’ αυτούς δια της ικεσίας προς το Θεό, τούτο είναι σημείο ότι ο νους βρήκε σοφία από τη Χάρη και ότι η γνώση του η αληθινή τον ελευθέρωσε από τους πολλούς κόπους.Διότι δεν έχουμε τη δύναμη να αντικρούουμε κάθε καιρό όλους τους λογισμούς που αντιτίθενται σε μας, ώστε να τους παύσουμε, αλλά πολλές φορές δεχόμαστε πληγή απ’ αυτούς που μένει για πολύ καιρό αθεράπευτη.Διότι προσέρχεσαι να ανταγωνιστείς με αυτούς που είναι έξι χιλιάδων ετών*. Η αντιλογία σου γίνεται γι’ αυτούς αφορμή προετοιμασίας, με την οποία θα μπορέσουν να σε χτυπήσουν, αφού είναι δυνατώτεροι από τη σοφία και τη φρόνησή σου.Αλλά ακόμα κι αν τους νικήσεις, ο ρύπος των λογισμών τους μολύνει τη διάνοιά σου και η οσμή της δυσωδίας τους διατηρείται πολύ καιρό στην όσφρησή σου.Από όλα αυτά και από το φόβο θα ελευθερωθείς με τον πρώτο τρόπο (δηλαδή την αποκοπή των πονηρών λογισμών από την αρχή), διότι άλλη βοήθεια δεν υπάρχει σαν τον Θεό.ΙΣΑΑΚ ΤΟΥ ΣΥΡΟΥ(Λόγοι ασκητικοί)* Οι δαίμονες είναι έξι χιλιάδων ετών. Άρα το τεμάχιο τούτο πρέπει να γράφτηκε γύρω στα 500 μ.Χ. αφού η δημιουργία τοποθετείται από τους χρονογράφους γύρω στα 5.508 π.Χ. Είναι ένα ενδεικτικό στοιχείο για το χρόνο ακμής του Ισαάκ, το οποίο όμως δεν εκτιμούν οι νεώτεροι κριτικοί που τοποθετούν το χρόνο του αρκετά αργότερα.

Αφήστε μια απάντηση