ΑΜΑΡΤΩΛΩΝ ΣΩΤΗΡΙΑ: Περί ανεξομολόγητης αμαρτίας…

΄Ηταν ένας βασιλιάς στην Ιταλία, που είχε μια πολύ ευλαβή και ενάρετη θυγατέρα, που έκανε πολλές ελεημοσύνες και φρόντιζε πολύ τους φτωχούς. Παρακαλούσε δε τον πατέρα της, να την αφήσει, να γίνει μοναχή αλλά εκείνος από την πολλή του αγάπη δεν ήθελε, να την αποχωριστεί. ΄Εβαλε μάλιστα και τον αρχιεπίσκοπο της Ρώμης, να της πει, ότι περισσότερα προσφέρει στους άλλους τώρα που είναι στον κόσμο ενώ αν πάει σε μοναστήρι, θα ωφελήσει μόνο τον εαυτό της. Υπάκουσε λοιπόν η κόρη στον πατέρα χωρίς όμως να το θέλει. Αλλά ο πονηρός όφις βλέποντας μια νέα κοπέλα να είναι τόσο ενάρετη και να κάνει τόσες αγαθοεργίες, της έδωσε σαρκικό πόλεμο και αγάπησε ένα όμορφο νέο που υπηρετούσε το βασιλιά και έπεσε μαζί του στην αμαρτία. 

Σε λίγο κατάλαβε, ότι είχε μείνει έγκυος και είχε τόση θλίψη, που ήθελε, να σκοτωθεί από την ντροπή της, για να μη μαθευτεί αυτό στους ανθρώπους. Εμπιστεύτηκε λοιπόν το μυστικό της σε μια υπηρέτριά της, η οποία της έφερε βότανο, που θανάτωσε το έμβρυο. Τώρα η κόρη θλιβόταν πολύ και για τις δύο αυτές μεγάλες αμαρτίες: την πορνεία και το φόνο. Ο βασιλιάς βλέποντάς την σε αυτήν την κατάσταση, νόμιζε, ότι ήταν από τη θλίψη της, που δεν την άφησε, να γίνει μοναχή και της είπε, ότι της το επιτρέπει. Εκείνη τότε χάρηκε και μπήκε σε ενάρετο μοναστήρι, όπου εκουρεύθη και φύλαγε απαρασάλευτα όλες τις τάξεις της μοναχικής πολιτείας. Δεν την είδαν ποτέ ούτε να γελάσει ούτε να αργολογήσει παρά είχε λίγα μόνο λόγια και κλεινόταν στο κελί της και έκλαιγε για τις αμαρτίες της. ΄Ομως δεν τις εξομολογήθηκε ποτέ στον πνευματικό της και κάποια στιγμή πέθανε, αφού εξομολογήθηκε όλα τα υπόλοιπα αμαρτήματά της και κοινώνησε.

Μετά από τριάντα μέρες φάνηκε στην οπτασία της ηγουμένης και της είπε, ότι κολάστηκε. Εκείνη εξεπλάγη: “Πώς έγινε αυτό, που ήσουν τόσο ενάρετη και είχες θεία ευλάβεια και ζήλο;” Εκείνη τότε της αποκάλυψε, ότι δεν εξομολογήθηκε ποτέ δυο μεγάλα αμαρτήματα και ότι νόμιζε, ότι μόνο με τα δάκρυά της θα τη συγχωρούσε ο Χριστός. Και συνέχισε: “Βλέπετε, γυναίκες; Προσέξτε, μην κρύψετε καμιά αμαρτία. Καλύτερα να ντραπείς σε αυτόν τον κόσμο, ακόμα και αν είσαι και αρχόντισσα παρά να έχεις μετά αιώνια ντροπή και θάνατο ατελεύτητο. Και μην προφασιστείς να πεις, ότι κάποιοι πνευματικοί ασέβησαν και φανέρωσαν αμαρτίες που τους εξομολογήθηκαν, γιατί αυτοί που το κάνουν αφορίζονται και χάνουν την ψυχή τους. Αλλά και πάλι, καλύτερα να μάθουν λίγοι άνθρωποι εδώ τια αμαρτίες σου παρά να κολασθείς αιώνια.”

Αφήστε μια απάντηση