Πληροφοριακός ολοκληρωτισμός… Ενώ όλοι άνθρωποι είναι απασχολημένοι με το πώς θα ανταπεξέλθουν στη νέα οικονομική βύθιση και πως θα ανταπεξέλθουν στη νέα οικονομική βύθιση και πως θα αντέξουν τους περιορισμούς των βασικών τους ελευθεριών, αυτοί που έχουν την εξουσία να νομοθετούν, πέρασαν βιαστικά νόμους που θα αλλάξουν ραγδαία τη ζωή μας στο μέλλον.
Του Κωνσταντίνου Χαϊντούτη*
Γιατί όμως τώρα, γιατί εν τω μέσω ενός θανατικού, να περάσουν τόσο σημαντικές αλλαγές, που έπρεπε να συζητηθούν εκτενώς και να εξεταστεί το ηθικό μέρος τους;
Πόσοι από τους πολίτες, που με φόβο πλέον βγαίνουν από τα σπίτια τους, αντιλήφθηκαν ότι προσεχώς θα αποκτήσουν ψηφιακή ταυτότητα; Ότι θα λάβει ο καθένας έναν μοναδικό προσωπικό αριθμό, και ότι θα μπορούν να ταυτοποιούνται και με οπτικά μέσα, δηλαδή από κάμερες; Ότι σταδιακά θα συναλλάσσονται μόνο με ηλεκτρονικό χρήμα;
Τι θα σημάνουν όλα αυτά στην καθημερινή ζωή του και πώς θα γίνει ο καθένας ένα απλό υποκείμενο που θα παρέχει δεδομένα σε ένα απομακρυσμένο κέντρο επεξεργασίας μεγαδεδομένων;
Μια τεράστια αλλαγή επιχειρείται στις μέρες μας και αυτοί που γνωρίζουν τους κινδύνους, έχουν ευθύνη να μιλήσουν και να προφυλάξουν την πατρίδα μας.
Ας ξεκινήσουμε με μια αλληγορία που θα φανεί πολύ χρήσιμη παρακάτω: Ένα εγκαταλελειμμένο σκυλί στον δρόμο συγκινεί πολλούς φιλόζωους. Πόσο θα ήθελαν να το πάρουν σπίτι τους… Σύντομα όμως, σκέπτονται ότι φιλοξενούν ήδη πολλά, και λόγω της ακρίβειας και της ανεργίας, δε μπορούν να θρέψουν ούτε αυτά που έχουν.
Φαίνονται στα μάτια του πολλά συναισθήματα: η απορία γιατί το εγκατέλειψαν, η ελπίδα ότι ίσως έχουν κάνει λάθος και θα γυρίσουν, η επιμονή να περιμένει στο σημείο εγκατάλειψης, η απόγνωση για το ποιο δρόμο να ακολουθήσει για να γυρίσει πίσω στο σπίτι, και τελικά ο φόβος για τους ανθρώπους.
Μετά, έρχεται η πείνα και η απόφαση αν θα πρέπει να ξαναδείξει εμπιστοσύνη και να ξαναβρεί ένα νέο «αφεντικό» που θα του δίνει λίγο φαγητό ή θα αρχίσει να κρατά αποστάσεις από ψεύτικα συναισθήματα και να κλέβει για να ζήσει.
Τι διαφορά θα υπήρχε για το ίδιο αν ήταν τσιπαρισμένο ή όχι; Το είχαν εγκαταλείψει και αυτό δεν άλλαζε.
Αν δεν είχε μικροτσίπ δεν είχε δικαίωμα να υπάρχει, αν υπήρχε έτσι, ήταν λαθραίο. Αν είχε μικροτσίπ, η εγκατάλειψη θα ήταν μόνο πιο δύσκολή ή πιο τραγική, και με μια καταδίκη για τον υπαίτιο, φαινομενικά ή όχι.
Το τσιπάρισμα δεν το αποφεύγει …είναι νόμος. Οι δήθεν φιλόζωοι θα το βρουν, θα το τσιπάρουν, θα το στειρώσουν για να μην αναπαραχθεί, και θα το επιστρέψουν στον δρόμο ή σε ένα άθλιο άσυλο που ψάχνει για δωρεάν τροφές ή σε ένα νέο νοικοκυριό.
Η μεγαλοψυχία του το είχε ήδη οδηγήσει στη συγχώρεση. Αν οι «ιδιοκτήτες» το είχαν για γέμισμα της ματαιοδοξίας τους και θέλουν πλέον να ρίξουν τα χρήματά τους σε καινούργιες συγκινήσεις, καλώς είναι μακριά, αν είχαν αληθινά αισθήματα και δεν άντεχαν οικονομικά, πάλι καλώς είναι στον δρόμο.
Ίσως κάποιοι από εμάς, το ίδιο θα κάναμε: θα το εγκαταλείπαμε γιατί ειλικρινά δεν θα μπορούσαμε να το θρέψουμε, γιατί δεν θα είχαμε χρήματα, θα είχαμε κόψει τα περιττά έξοδα, δεν θα αντέχαμε άλλο τις κρατικές αυξήσεις, κάποιος έπρεπε να πεινάσει, οπότε θα το διώχναμε για να βρει ή το θάνατο ή μια καλύτερη τύχη, ναι είναι αυτό αρκετό, η αγάπη δε γεμίζει το στομάχι.
Ή αν είμαστε ανθρωπόμορφες οντότητες, θα το διώχναμε γιατί το βαρεθήκαμε, γιατί θα ψάχναμε για νέες εικόνες και δε θα μας ένοιαζε αν κάποιος πεινάσει.
Ηλεκτρονικός κομμουνισμός με στοιχεία ναζισμού
Όχι, δεν διαβάσατε ένα κείμενο για τα αδέσποτα σκυλιά, αλλά μια αλληγορία για τον μετανθρωπισμό, για τον νέο άνθρωπο στα χρόνια του φόβου του νεοκομμουνισμού, τον άνθρωπο που ζει σε μια χώρα που θυμίζει ένα υπολογιστικό πρόγραμμα (Ελλάδα 2.0) και ο ίδιος ένα σύνολο δεδομένων σε αυτό το πρόγραμμα, έναν Human 2.0.
Ας βάλουμε λοιπόν στη θέση του σκύλου τον εαυτό μας, και στη θέση του φαγητού το ηλεκτρονικό χρήμα το οποίο θα μοιράζει μια ελιτίστικη ομάδα όντων που εναλλάσσονται στην κυβέρνηση.
Το μικροτσίπ μένει το ίδιο, είναι για αρχή αυτό που δείχνει πλέον η πλειοψηφία των πολιτών της Ευρωπαϊκής Ένωσης για να εισέλθει ακόμη και στα μικρομάγαζα: το υγειονομικό πάσο.
Αύριο θα είναι ένας προσωπικός αριθμός (Νόμος 4727/2020, άρθρο 11) και μεθαύριο, για σιγουριά, κάτι πιο ενσωματωμένο και πιο εμπλουτισμένο.
ΦΕΚ Α΄ 184, 23.09.2020.
Θα έλεγε κάποιος ότι αυτά είναι στη φαντασία κάποιων συνομωσιολόγων, ας δει λοιπόν το προοίμιο του νέου κανονισμού για τα προσωπικά δεδομένα που μιλά για πρόσωπα που φέρουν επιγραμμικά χαρακτηριστικά, ή αλλιώς tagged persons. 1.
Ο κανονισμός της Ευρωπαϊκής Ένωσης για μαρκαρισμένα πρόσωπα, ήδη δημοσιευμένος από τις 4.5.2016 στην Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Κάτι παρόμοιο αναφέρεται στη Γνωμοδότηση No 26/2012 της Ευρωπαϊκής Ομάδας Ηθικής για την Eπιστήμη και τις Νέες Tεχνολογίες (European Group on Ethics in Science and New Technologies – EGE) σχετικά με την Ηθική στη Πληροφορία και στις Τεχνολογίες Επικοινωνίας όπου στην σελ. 21 μιλά για tagged persons.
Επειδή εκτιμώ τα παραγωγικά ζώα, τα βοοειδή και τα πρόβατα που φέρουν τέτοια tags, δεν θα αναφέρω τίποτα άλλο για αυτό, οι συνειρμοί είναι δικοί σας.
Αφού πλέον άνοιξε ο ασκός του Αιόλου που λέγεται «ταυτοποίηση μέσω οπτικών μέσων» αυτή η τεχνολογία ίσως στο μέλλον θα είναι παρωχημένη. Τότε η ταυτοποίηση θα είναι αρκετή με το σκανάρισμα μοναδικών χαρακτηριστικών του σώματος, όπως για παράδειγμα, η ίριδα του ματιού.
Δεν θα χρειάζεται πλέον ο άνθρωπος να φέρει κάποιο αναγνωριστικό πάνω του. Ο ίδιος θα είναι ένα σύνολο δεδομένων, τα οποία αφού έχουν αποθηκευτεί από πριν σε ένα αρχείο που θα λέγεται «ψηφιακή ταυτότητα», θα αναγνωρίζονται από κατάλληλο λογισμικό μέσω κατόπτευσης από κάμερες.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει ήδη χρηματοδοτήσει τη δημιουργία ενός τέτοιου λογισμικού, του BRIDGET για δήθεν εντοπισμό μη έμψυχων στόχων.
Κοινωνικός αποκλεισμός
Η φράση «κοινωνικός αποκλεισμός» θα αποκτήσει νέα υπόσταση πολύ σύντομα. Άνθρωποι θα τριγυρνούν στους δρόμους σαν εγκαταλειμμένοι σκύλοι μη έχοντας πρόσβαση σε πολλά αγαθά και υπηρεσίες.
Αυτοί που θα αισθάνονται άσχημα με αυτό το θέαμα δεν θα τους πλησιάζουν από φόβο ή έστω θα τους πετούν ένα ξεροκόμματο ή θα τους θεωρούν μιάσματα λόγω της πλάνης που έχουν στη σκέψη τους.
Η ελεημοσύνη θα είναι πλέον μια δωρεά μέσω πίστωσης που θα φορολογείται, και τα λίγα αγαθά που θα μπορούν να δοθούν θα είναι καθημερινός εξευτελισμός.
Η στρεβλή ηλεκτρονική διακυβέρνηση
Η ηλεκτρονική διακυβέρνηση είναι ένα δομημένο πρόγραμμα που έχει βαθιές ρίζες. Δομήθηκε βήμα βήμα με πολύ προσοχή και με μεγάλη εσκεμμένη ανισσοροπία. Προτεραιότητα έχουν πάντα οι υποχρεώσεις των πολιτών απέναντι σε μια ελίτ, και θα δούμε αν υπάρχει χρόνος για τα υπόλοιπα.
Προηγούνται οι φόροι και η ηλεκτρονικοποίηση της περιουσίας και μετά θα δούμε τι θα γίνουν τα δικαιώματα. Πρώτα η ψηφιακή ταυτότητα (digital id) για να χτιστεί το νέο κινέζικο σύστημα βαθμολόγησης ή το νέο ινδικό Aadhar (για το οποίο το ιστολόγιο «Απεροπία» έχει γράψει ήδη από το 2019), και μετά θα δούμε για τη δικαιοσύνη, την ανεργία και τη φτώχεια.
Ποιος μπορεί να απαντήσει γιατί οι τελευταίοι κυβερνήτες μας, μιλούσαν διαρκώς για διακυβέρνηση και όχι για κυβέρνηση;
Μιλούσαν μήπως για μια κυβέρνηση που θα ασκείται διαμέσου της τεχνολογίας; Για ένα σύστημα που θα μας κυβερνά με αυτοματισμούς και από ασφαλή απόσταση; Σαν τις αγελάδες με ενώτιο δηλαδή, που όταν πλησιάζουν το παχνί, το σύστημα αποφασίζει πόσο φαγητό τους αρμόζει.
Για αυτούς που έχουν ασχοληθεί με την ηλεκτρονική διακυβέρνηση, ήταν γνωστά και τα στάδια ωρίμανσης που θα έπρεπε να διανύσει η κάθε χώρα. Κάποιοι μάλιστα πολιτικοί έκαναν λόγο και για παγκόσμια διακυβέρνηση.
Για τους ανθρώπους της πληροφορικής η παγκόσμια διακυβέρνηση είναι ένα κλίκ δρόμος. Ναι, είναι εύκολο να σε κυβερνά κάποιος και από τις Βρυξέλες και από την Νέα Υόρκη και από όπου μπορείτε να φανταστείτε.
Αρκεί όλες οι χώρες να ακολουθήσουν ένα κοινό πρότυπο και τα κοινοβούλια να μην είναι αντιπροσωπευτικά, και τότε όλη η ζωή μας θα σκεπαστεί από την πληροφορική.
Ας μας πει κάποιος που γνωρίζει, αν ήδη έχουν κατασκευαστεί δομές που θα είναι τερματικά για όλες τις πληροφορίες που θα παρέχει ο κάθε πολίτης στην Ε.Ε, και αν είναι ήδη έτοιμος ένας σύγχρονος «παντεπόπτης οφθαλμός».
Τι είναι οι ηλεκτρονικές υπογραφές
Οι ηλεκτρονικές υπογραφές είναι μια ιδέα που αποτυπώθηκε ήδη από το 1993 στην Ε.Ε. Είναι θεμέλιος λίθος για την ηλεκτρονική διακυβέρνηση. Με απλά λόγια είναι κάποια δεδομένα που θα σας δώσουν και θα σας πουν: «χρησιμοποιήστε τα, είναι πλέον δικά σας και είναι ασφαλή».
Πώς όμως θα γίνονταν γρήγορα και καθολικά αποδεκτές από τους ανίδεους πολίτες, αφού η διαδικασία υλοποίησής τους περνά μέσα από πολλούς, δήθεν έμπιστους, τρίτους;
Μόνο μέσα από το επιτακτικό δίλημμα υπογραφές ή θάνατος.
Αναρωτήθηκατε γιατί τώρα; Γιατί μέσα σε αυτή τη θολούρα, είτε με δώρα είτε ταυτόχρονα με απειλές, να συναλλασσόμαστε ηλεκτρονικά; Η δικαιολογία της μείωσης των δημόσιων δαπανών είναι αληθινή; Υπήρξε μείωση αυτά τα χρόνια;
Δείτε τους λεπτούς χειρισμούς στον νέο ορισμό της ηλεκτρονικής υπογραφής. Με τις λίγες νομικές γνώσεις που έχει ο γράφων, διαπίστωσε μια προσπάθεια να δεχτούμε άκριτα ότι πρόκειται για έμπιστο προϊόν.
Επάνω: Προεδρικό Διάταγμα, αρ. 150 του 2001 και κάτω: ΦΕΚ Τεύχος Α΄, 184-2020.
Πιστέψατε τότε την είσοδό μας στην επιτροπεία με όλους τους ανέντιμους χειρισμούς που υπήρχαν γύρω από τον υπολογισμό του χρέους μας; Πιστέψατε αργότερα το κλείσιμο των τραπεζών με την τότε δικαιολογία του μεγάλου χρέους, ενώ σήμερα με πολύ μεγαλύτερο χρέος βρίσκουμε δανεικά;
Πότε τήρησαν τις υποσχέσεις τους οι μεταπολιτευτικές κυβερνήσεις; Τήρησαν μήπως τη λαϊκή ετυμηγορία του δημοψηφίσματος του 2015, τήρησαν το λόγο τους για την ονοματοδοσία των Σκοπίων; Όχι βέβαια. Τις εμπιστεύεστε γενικότερα;
Είναι κάτι στο οποίο δεν μπορεί η νοοτροπία των πονηρών να αντισταθεί. Ποτέ δεν έχει εισαχθεί μια καινοτομία τους ευθέως και μετά από δημοκρατικές διαδικασίες. Πάντα εν τω μέσω μιας σύγχυσης, πάντα με κάλυψη, απόκρυψη και παραλλαγή, πάντα άρον άρον.
Ο φόβος τους είναι το φως, η διαφάνεια, είναι οι διευκρινίσεις και ο έλεγχος σε λεπτά σημεία. Ο φόβος τους είναι η Λογική.
Τι είναι το ηλεκτρονικό χρήμα
Είναι όμως ο στόχος τους εκεί, στις υπογραφές, ή η βιασύνη τους θέλει να κρύψει κάτι άλλο; Η απάντηση είναι απλή: όχι, οι υπογραφές είναι ένα μέσον.
Οι υπογραφές είναι απαραίτητες για την αρχικοποίηση του ηλεκτρονικού κόσμου. Παίρνοντας κάποιος ηλεκτρονική ταυτότητα γίνεται συμβατός με την τεχνολογία τους, με ό,τι αυτό μπορεί να σημαίνει στο μέλλον.
Παίρνοντας κάποιος ηλεκτρονική ταυτότητα λαμβάνει μια θέση σε ένα τεράστιο κέντρο εποπτείας της ζωής του. Ένα μέσο ικανό να απογειώσει όλα όσα γίνονται στο σκοτεινό κουτί που λέγεται ηλεκτρονικό χρήμα. Δυστυχώς, το χρήμα είναι αυτό που μπορεί να οδηγήσει έναν άνθρωπο στην εξαθλίωση και την απόγνωση.
Επείγει λοιπόν να μάθουν όλοι τη νέα νομοθεσία γύρω από το ηλεκτρονικό χρήμα και θα καταλάβουν.
Επείγει να δουν τις αλλαγές και τις αφαιρέσεις που έγιναν όλα τα χρόνια μετά την είσοδο μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Διαβάστε για τις έννοιες της μόχλευσης , της ισοτιμίας νομισμάτων , της ανακεφαλαίωσης , της νομισματικής ένωσης, της πραγματικής αξίας μιας οικονομίας, των αντιγράφων-αντιτύπων και την ποσότητα του χρήματος που κυκλοφορεί.
(συνεχίζεται…)