Μια γιαγιά έπρεπε να μεγαλώσει τα 3 εγγόνια της αφού έχασαν τη μαμά και τον μπαμπά τους σε τροχαίο ατύχημα. Η γριά, όντας πιστή, πήγαινε κάθε Κυριακή στην εκκλησία για να προσευχηθεί για τα μικρά και για να κρατηθεί ζωντανή, για να μεγαλώσει τα εγγόνια της. Εκείνην την Κυριακή πήγε στην εκκλησία, όπως έκανε πάντα και άφησε τα 3 εγγόνια του στο σπίτι, και το μεγαλύτερο που ήταν 13 για να φροντίσει τα άλλα 2, ηλικίας 4 ετών το μεσαίο και 2 χρονών και 8 μηνών το μικρό. Η γιαγιά φίλησε τα εγγόνια της στο μέτωπο, πριν φύγει για την εκκλησία και είπε, ” Να προσέχετε, ομορφιές μου. Μόλις τελειώσει η εκκλησία, θα έρθω σπίτι “.
Κάποια στιγμή στο σπίτι το 2 χρονο μωρό έπαιζε στην αυλή, όπου βρήκε ένα μικρό σιδερένιο ραβδί, το οποίο εισήγαγε στην έξοδο, μη συνειδητοποιώντας τι επρόκειτο να συμβεί και αναπόφευκτα έγινε μια ηλεκτρική εκφόρτιση και μπλόκαρε το μικρό εκεί. Τα μεγαλύτερα αδέλφια, προσπαθώντας να τον βοηθήσουν το μικρό και να τον τραβήξουν από εκεί έπαθαν ηλεκτροπληξία. Δεν υπήρχε καμία πιθανότητα να ξεφύγει κανένα και πέθαναν ακαριαία.
Ενώ περνούσε για να πάρει νερό, μια γειτόνισσα της γιαγιάς, κοίταξε έξω από το παράθυρο για να δει τα 3 μικρά, γνωρίζοντας ότι θα ήταν σπίτι γιατί κάθε Κυριακή, έμεναν σπίτι όταν η γιαγιά έφευγε. Έτσι τα παρατήρησε, τεντωμένα δίπλα στην υποδοχή και έτρεξε στο σπίτι για να τα σώσει. Μην έχοντας το θάρρος να πλησιάσει, κάλεσε γρήγορα τη διάσωση. Οι διασώστες έφτασαν σχετικά γρήγορα, αλλά μπόρεσαν να βρουν μόνο τον θάνατο και τα κάλυψαν με λευκά σεντόνια, περιμένοντας τη γιαγιά τους.
Σε λίγο η γιαγιά έφτασε σπίτι και στη θέα των παιδιών έπεσε στα γόνατα από τον πόνο και άρχισε να ουρλιάζει και να προσεύχεται:
” Κύριε Ιησού, δεν πήγα να γίνω ιερόδουλη, ήμουν στο δικό Σου σπίτι, στη λατρεία Σου, άφησα τα παιδιά στο σπίτι στη φροντίδα Σου, παρακαλώ πες μου.. γιατί συνέβη αυτό;”
Και ενώ προσευχόταν, τα παιδιά άρχισαν να αναπνέουν ξανά και οι γιατροί έμειναν έκπληκτοι και άφωνοι. Προσπαθώντας να βρουν μια εξήγηση ρώτησαν τη γιαγιά:
– Πώς είναι δυνατόν; Τα παιδιά επανήλθαν στη ζωή, αν και δεν είχαν άλλα ζωτικά σημάδια.
Με δάκρυα, η γιαγιά τους είπε:
“Δεν πρέπει να έχεις καμία αμφιβολία για τον Θεό, αρκεί να πιστεύεις και όλα θα συμβούν. Έχει επίγνωση των προθέσεων και των αποφάσεων μας, γνωρίζει τις σκέψεις και τις καρδιές μας. Το δέντρο των φρούτων βγαίνει από τον καλό σπόρο!”