Η υπόθεση της Πάτρας μας αφορά όλους ,ειδικά τους οικογενειάρχες όσους μεγαλώνουν παιδιά .
Όχι για να στραφούμε και να κατηγορήσουμε τους πρωταγωνιστές γονείς της υπόθεσης.
Αφού και εμείς μπορεί να είμαστε σε μία αντίστοιχη κατάσταση ,απλά δεν μας έγραψαν οι εφημερίδες ακόμα ,δεν έσκασε η “βόμβα “ στο σπίτι μας …
Πολλά τα διαζύγια ,πολλές οι προβληματικές οικογένειες , πολλοί οι καυγάδες ,συνεχώς και μία νέα υπόθεση βγαίνει στην δημοσιότητα .
Δεν είναι όμως ποτέ αργά ,όσο είμαι ακόμα σε αυτό τον μάταιο κόσμο ,μου δίνετε χρόνος διόρθωσης ,μετανοίας .
Δεν υπάρχουν γόρδιοι δεσμοί για τον Θεό .
Ο βουβός πόνος των παιδιών …
Να εξετάσουμε αν και εμείς βρισκόμαστε σε μια τέτοια δύσκολη κατάσταση ,με τις εντάσεις, τους καυγάδες και την σχέση ανάμεσα στους γονείς να είναι αδιέξοδη και προβληματική και τα παιδιά να υποφέρουν βουβά μέσα τους..
Γιατί συμβαίνει και σε εμάς ,πως θα την αποφύγουμε ;
Για να μην βρεθούμε με τέτοια τραγικά αποτελέσματα .
Αν ο βουβός πόνος του παιδιού ,δεν σε κάνει να υποφέρεις ,να ψάχνεις λύση ,τότε είσαι “νεκρός “
Ο γάμος η οικογένεια …”καὶ ἔσονται οἱ δύο εἰς σάρκα μίαν”
Η οικογένεια είναι μία μικρή κιβωτός τους Νώε ,που θα αντιμετωπίσει τον κατακλυσμό του κόσμου ,τους πειρασμούς ,τον ίδιο τον σατανά ,που θα προσπαθήσει να διαλύσει την “κιβωτό της σωτηρίας “.
Από την στιγμή που θα ευλογήσει ο Θεός το ζευγάρι “καὶ ἔσονται οἱ δύο εἰς σάρκα μίαν” ο σατανάς ξέρει ότι ο ένας είναι πλασμένος για τον άλλον και θα οδηγηθούν στην σωτηρία αν μείνουν ενωμένοι .
ο κόσμος δεν το βλέπει , ακόμα και αυτοί που παντρεύονται δεν το καταλαβαίνουν ,δεν τους αφήνει ο “πειρασμός ” να δούν αυτό που βλέπει ο Θεός
” Οὕς ὁ Θεός συνέζευξεν, ἄνθρωπος μή χωριζέτω “
Γιατί η οικογένεια είναι θεσμός ;
Έτσι ο άνθρωπος υπακούει τον “πονηρό ” εγκαταλείπει το θέλημα του Θεού , ακολουθεί τα εμπαθή κελεύσματα του “πονηρού “ για να διαλύσει την οικογένεια .
Δεν προστρέχει στην σκέπη του Θεού ,στην βοήθεια της εκκλησίας , δεν συμμετέχει στα μυστήρια ,δεν εξομολογείται , αποστατεί ,απομακρύνεται μετά τον γάμο Λούης….
Έτσι διαλύεται ,βυθίζεται η “κιβωτός “ χωρίς πλοηγό ,προσανατολισμό και βοήθεια και παρασύρει παιδιά και γονείς ,απο υπαιτιότητα και ελεύθερη επιλογή των γονέων που απομακρύνθηκαν από τον Θεό.
Ο Θεός επιλέγει το έτερον ήμισυ …
Ο Θεός γνωρίζει ότι “Οὕς συνέζευξεν” είναι ο ένας για τον άλλον.
Ευλογεί τον γάμο ,κάθε γάμο που φτάνει μέσα στην εκκλησία , αυτός επιτρέπει να γίνει και τον ευλογεί ο ίδιος ο Κύριος ως αρχιερέας .
Ο άνθρωπος δεν καταλαβαίνει ,δεν υπακούει το θέλημα του Θεού , δεν μένει στην εκκλησία
Με την πάροδο του χρόνου και τα κελεύσματα του πονηρού ,εγκαταλείπει τον γάμο και το θέλημα του Θεού και πέφτει στον “πειρασμό ” .
Αυτό το μάθημα ας πάρουμε από την υπόθεση της Πάτρας .
Η εύθυνη της “αποστασίας “ βαραίνει και τους δύο , ειδικά τον πατέρα ,αν ήθελε να σώσει τα παιδιά του και την σύντροφο του ,αλλά αδιαφόρησε ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ βυθίστηκε στο ΕΓΩ του ,στις επιλογές του
Αλλά αφού μετανόησε ο Πάσσαρης όλοι έχουν ελπίδα
Τα αγγελούδια εκεί που είναι ,στην αγκαλιά του Θεού ,είναι τέλεια .
Στα μανταλάκια και στα παράθυρα …
Τώρα ας ευχόμαστε και ας ελπίζουμε αυτοί οι γονείς ,αλλά και τόσοι άλλοι που βιώνουν παρόμοιες καταστάσεις ,αλλά απλά δεν κρεμάστηκαν στα μανταλάκια ή βγήκαν στα παράθυρα να μαλλιοτραβιούνται να καταλάβουν ..
“Κύριε, σῶσον ἡμᾶς, ἀπολλύμεθα “
Ότι στο Μυστήριο του γάμου ο Χριστός ευλογεί μόνο και επιτρέπει να φτάσουν απέναντι του , δύο άνθρωποι που είναι ο ένας κομμάτι του άλλου “εἰς σάρκα μίαν”
Για να οδηγήσουν ο ένας τον άλλον στην σωτηρία ,πιασμένοι χέρι χέρι και με τα παιδιά αγκαλιά να είναι πνευματικά αδέλφια στην αιώνια ζωή .
Μακριά από το θέλημα του Θεού η “κόλαση ”
Αν εγώ δεν το καταλαβαίνω ,δεν το δέχομαι και χωρίζω ,φεύγω από το θέλημα του Θεού και ακολουθώ το θέλημα του “αντίθετου ” πέφτω σε κολασμένη δαιμονική κατάσταση… τότε ξεκινάνε τα προβλήματα και τα βάσανα της συμβίωσης με τον “αντίθετο ” και το θέλημα του ..
Ακόμα όμως και από αυτή την δύσκολή ,από τον χωρισμό ,την φαινομενική διάλυση ,την θλιβερή ,σκοτεινή κατάσταση ,ο Θεός στο τέλος κάτι “καλό “ έστω και κατ ελάχιστο θα θερίσει ,αργά ή γρήγορα και μετά από πολύ θλίψη ….την ΜΕΤΑΝΟΙΑ .
Εἰ μὴ ἦλθον καὶ ἐλάλησα αὐτοῖς, ἁμαρτίαν οὐκ εἶχον· νῦν δὲ πρόφασιν οὐκ ἔχουσι περὶ τῆς ἁμαρτίας αὐτῶν.
Κατα Ιωαννην, 15:22
Καλή φώτιση και αρχή μετανοίας
Γ.Μ