Το αφήγημα αυτό της «αποστρατιωτικοποίησης» πρέπει να χτυπηθεί από την ελληνική διπλωματία στην ρίζα του. Δεν αρκεί να παρουσιάζει το ελληνικό υπουργείο εξωτερικών 16 χάρτες με τους οποίους να δείχνει ότι η Τουρκία έχει παράλογες απαιτήσεις.
Για να εξηγήσουμε τι εννοούμε, οι ξένες δυνάμεις και τα ξένα κέντρα εξουσίας δεν ασχολούνται με το ποιος έχει δίκιο,ποιος έχει άδικο, ποιος είναι παρανοϊκός, ποιος θέλει να αναθεωρήσει τα σύνορα.
Ασχολούνται μόνο με το ποιος φωνάζει πιο πολύ. Για να μην έχει συγκρούσεις και άλλες γεωπολιτικές σκοτούρες ο δυτικός παράγοντας καλή πάντα τις δύο πλευρές ειδικά άμα ανήκουν στην ίδια συμμαχία όπως στην περίπτωση Ελλάδας και Τουρκίας, να προχωρήσουν σε διαπραγματεύσεις.
Στις διαπραγματεύσεις όπως είναι γνωστό ακόμα και σε παιδιά του δημοτικού υπάρχει συμβιβασμός. Συμβιβασμός όμως γίνεται μόνο σε αυτά τα πράγματα που τίθενται πάνω στο τραπέζι.
Τι τίθεται πάνω στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων; Φυσικά μονάχα τουρκικές απαιτήσεις. Από τη στιγμή που δεν υπάρχουν ελληνικές απαιτήσεις οι ξένοι πως γνωρίζουν ότι υπάρχουν μόνο οι τουρκικές και άρα κάποιες από αυτές θα πρέπει να ικανοποιηθούν.
Δηλαδή, η Τουρκία θα βρεθεί κερδισμένη από το πουθενά έστω κι αν καταφέρει να πάρει μερικές παραχωρήσεις από την Ελλάδα.
Για να μην γίνει αυτό, πρέπει να δημιουργηθεί ένα ελληνικό αφήγημα απαιτήσεων, δηλαδή να πούμε κι εμείς η Τουρκία έχει παραβιάσει την συνθήκη της Λωζάνης σε αυτά τα σημεία, και άρα δεν έχει δικαίωμα κυριαρχίας σε κάποια από τα νυν τούρκικα εδάφη.
Ένα πρώτο παράδειγμα είναι τα νησιά Ίμβρος και Τένεδος. Ουδέποτε τους δόθηκε καθεστώς αυτονομίας όπως προέβλεπε η συνθήκη της Ροζάνης και συν τοις άλλοις εκδιώχθηκε με πολλαπλούς τρόπους που ελληνικός πληθυσμός. Άρα με τον τουρκικό σκεπτικό τα νησιά αυτά παύουν ανήκουν στην Τουρκία και πρέπει να δοθούν στην Ελλάδα.
Γιατί το ελληνικό υπουργείο εξωτερικών δεν θέτει τέτοιο ζήτημα; Επίσης, με διασταλτική ερμηνεία κάτι τέτοιο μπορεί να τέθηκε για την ίδια την Κωσταντινούπολη.
Παραβιάστηκε συνθήκη της Λωζάνης, δεν προστατεύτηκε ο ελληνικός πληθυσμός, αντίθετα το τουρκικό κράτος έκανε τα πάντα για να τον εκδίωξει από την πόλη.
Συνεπώς, γιατί το ελληνικό κράτος δε ζητάει για παράδειγμα, απόδοση της Κωνσταντινούπολης στην ελληνική κυριαρχία; Με βάση το τουρκικό σκεπτικό έχει παραβιαστεί η συνθήκη της Λωζάνης και άρα η Κωσταντινούπολη μας ανήκει. Τόσο απλά.
Εν ολίγοις, για κάθε παράφρονα απαίτηση των Τούρκων πρέπει κι εμείς να αντιτάξουμε μία εξίσου «τρελή ανταπαίτηση».
Για να δούμε τι θα κάνουν τότε οι Τούρκοι, θα προσέλθουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων; Γιατί ξέρουν τότε ότι η Δύση θα ανοίξει θέματα και για αυτούς γιατί έτσι δουλεύει διπλωματία και διαπραγματεύσεις έτσι δουλεύουν οι συμβιβασμοί.
Δεν υπάρχει πλέον δικαιολογία στο ζήτημα αυτό, το ελληνικό υπουργείο εξωτερικών, θα πρέπει να περάσει σε διαχρονική αντεπίθεση έναντι των τουρκικών αφηγημάτων. Πρέπει να δημιουργηθούν άμεσα, εδώ και τώρα, ελληνικά αφηγήματα με τις ελληνικές απαιτήσεις.