«-Γέροντα, εγώ έχω χαρίσματα πολλά και τάλαντα, και μου λέει ο λογισμός ότι αδικούμαι, και οι σκέψεις αυτές με έχουν ζαλίσει. Τι να κάνω;
-Όταν εξαρχής άκουσα το «εγώ έχω», κατάλαβα ότι τίποτε δεν έχεις εκτός από το «εγώ» σου. Αυτό το «εγώ» σου είναι που σε ταλαιπώρησε, σε ταλαιπωρεί, και ταλαιπωρείς. Τότε μόνον, όταν το «εγώ» σου αφανίσεις, θα σπάσει το σφυρί του εχθρού, και θα παύσει να σου χτυπάει με λογισμούς το κεφάλι, το οποίο σου το κάνει τάλαντο, και ηχούν τα τάλαντά σου» .
Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης
Ὅταν ὁμιλῶ περὶ προσευχῆς μὴ νομίσεις ὅτι προσευχὴ εἶναι τὰ λόγια. Ἡ προσευχὴ εἶναι πόθος πρὸς τὸν Θεό, ἀγάπη ἀνέκφραστη, πού δὲν ἐπιτελεῖται ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους, ἀλλὰ ὑπὸ τῆς ἐνέργειας τῆς Θείας Χάριτος, περὶ τῆς ὁποίας καὶ ὁ Ἀπόστολος λέγει: “Πράγματι ἐμεῖς δὲν γνωρίζουμε πὼς πρέπει νὰ προσευχηθοῦμε ἀλλ’ αὐτὸ τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιο μεσιτεύει θερμὰ ὑπὲρ ἡμῶν, καὶ ἐμπνέει στὶς καρδιὲς μας στεναγμοὺς ἱερᾶς κατανύξεως, πού δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ ἐκφραστοῦν μὲ λόγια» (Ρωμ. 8,26) «τὸ γὰρ τὶ προσευξόμεθα καθὸ δεῖ οὐκ οἴδαμεν, αὐτὸ τὸ Πνεῦμα ὑπερεντυγχάνει ὑπὲρ ἡμῶν στεναγμοῖς ἀλαλήτοις»
Ἅγιος Ἰωάννης Χρυσόστομος
Λοιπόν, Χριστιανέ, ἀφοῦ μεταλάβης πρόσεχε μὴ χάσης αὐτὸ πού κέρδισες! Κράτα καλὰ νὰ μὴ σοῦ πέση ὁ πολύτιμος μαργαρίτης! Φυλάξου ἀπὸ κάθε πλευρὰ τῆς ζωῆς σου γιὰ νὰ μὴ σοῦ Τον ἁρπάξη ὁ πονηρὸς ἀπὸ τὴν ψυχὴ σου. Ἁγιάσθηκες μὲ τὰ Ἅγια; Ζῆσε ὡς ἅγιος! Ἐξῆλθες καθαρὸς ἀπὸ τὸ λουτρὸ τῆς θείας Χάριτος; Μὴ πέσης πάλι στὸ βόρβορο τῶν προηγουμένων σου ἁμαρτιῶν! Γιατρεύθηκες στὴν ψυχή! Μὴ ξανακυλήσης στὴν πρώτη σου ἁμαρτία! Ἑνώθηκες μὲ τὸν Χριστό; Μεῖνε μὲ τὸν Χριστὸ καὶ λέγε «Ὡσαννά, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου»! Αυτὼ ἡ δόξα εἰς τοὺς αἰώνας. Ἀμήν.
✞ Μακαριστός Ἠλίας Μηνιάτης
Ἐπίσκοπος Κερνίκης καί Καλαβρύτων