Γιατί η Αμερική ΔΕΝ μπορεί να τα βάλει με την Κίνα… Η αχίλλειος πτέρνα της…

Οι ΗΠΑ δεν μπορούν να ανεφοδιάσουν και να ενισχύσουν γρήγορα τις αεροπορικές, ναυτικές και παράκτιες δυνάμεις τους.

Η ιδέα Σχεδιασμού Δυνάμεων Πεζοναυτών των ΗΠΑ (FD) 2030 που πρωτοστάτησε ο Διοικητής της, Στρατηγός Ντέιβιντ Μπέργκερ, αντιμετωπίζει «κακά» ζητήματα υλικοτεχνικής υποστήριξης για να διατηρήσει τα διάσπαρτα παραθαλάσσια Συντάγματα εφοδιασμένα με πολεμικό υλικό.

«Είναι ένα τεράστιο μειονέκτημα σε μια πολλά υποσχόμενη ιδέα που στοχεύει να καταπολεμήσει την Κίνα», αναφέρει.

Σε ένα διαδικτυακό σεμινάριο που διοργάνωσε το Κέντρο Stimson, ο Στρατηγός Έρικ Σμιθ, Βοηθός Διοικητής του Σώματος Πεζοναυτών των Ηνωμένων Πολιτειών (USMC), το χαρακτήρισε «πρόκληση βηματισμού» και «βρώμικο μυστικό» που κανείς δεν θέλει να συζητήσει.

Οι EurAsian Times είχαν αναφέρει πώς το FD-2030 προβλέπει μικρές, κινητές μονάδες του Σώματος Πεζοναυτών των ΗΠΑ απλωμένες σε όλη την πρώτη νησιωτική αλυσίδα και σε νησιά που ελέγχονται από φιλικά έθνη στην Ανατολική και Νότια Θάλασσα της Κίνας, για να αναλάβουν «πυρά μεγάλης εμβέλειας» στον κινεζικό στρατό.

Αντιμετωπίζοντας ένα αποδεκτό μειονέκτημα πριν από τους πυραύλους DF-21D και DF-23 που εμποδίζουν τους μεγάλους μαχητές των ΗΠΑ, όπως τα αεροπλανοφόρα και άλλους μαχητές επιφανείας να πλησιάσουν, το FD-2030 στοχεύει επίσης να ταιριάζει με τις Κατανεμημένες Ναυτιλιακές Επιχειρήσεις του Ναυτικού των ΗΠΑ (DMO).

Το DMO του Ναυτικού των ΗΠΑ, απαιτεί έναν πιο εκτεταμένο στόλο 500 πλοίων με μικρότερα ημιαυτόνομα/μη επανδρωμένα πλοία και μια διευρυμένη δύναμη υλικοτεχνικής υποστήριξης. Κόβει μεγάλους μεταφορείς και μαχητές μεγάλης επιφάνειας, ενώ αφαιρεί φορτία ρουτίνας από πάνω τους για να απλωθούν, να πλησιάσουν και να χτυπήσουν την Κίνα.

Αλλά δεν αντιμετωπίζει το υπάρχον «μειονέκτημα», που εμποδίζει τις ΗΠΑ να διατηρήσουν μια σύγκρουση υψηλής έντασης όπου δεν μπορούν να ανεφοδιάσουν και να ενισχύσουν γρήγορα τις αεροπορικές, ναυτικές και παράκτιες δυνάμεις τους, ειδικά αν ο πόλεμος συνεχίζεται.

Η Κίνα, πολεμώντας από το εσωτερικό μέτωπο, πιθανότατα θα ανατρέψει τυχόν αρχικές τακτικές και ακόμη και στρατηγικές απώλειες, αναπληρώνοντας πιο σταθερά τις δυνάμεις της με καύσιμα, τρόφιμα και φωτιά.

Εξάλλου, οι πολεμικές ασκήσεις που ανατέθηκαν  στο Πεντάγωνο από την Rand Corporation κατέληξαν επανειλημμένα με τις καταστροφικές ήττες των ΗΠΑ και της Ταϊβάν, που κατακλύζονταν από χιλιάδες κινεζικά σκάφη, αεροπλάνα, πυραύλους και drones.

«Τα logistics είναι η πρόκληση ρυθμού. Δεν έχουμε την ικανότητα υλικοτεχνικής υποστήριξης να δουλέψουμε αυτό που έχουμε τώρα. Δεν μπορούμε να βασιστούμε σε μεγάλες, βαριές πλατφόρμες που θα φορτωθούν σε έναν στρατηγικό ανελκυστήρα με προειδοποίηση 30 ημερών, ενώ βαδίζουμε για υποστήριξη. Το Force Design 2030 κάνει το πρόβλημα λιγότερο, καθώς βασίζεται σε ελαφρύτερες, κινητές, μικρότερες δυνάμεις», είπε ο Smith.

Η εδραίωση των συμφωνιών αμοιβαίας άμυνας με συμμάχους όπως η Ιαπωνία και η Νότια Κορέα, είναι ένας τρόπος για να προταθούν δυνάμεις σε νησιά που ελέγχονται από αυτές, για παράδειγμα, το Ryukyus με συμφωνίες βάσης.

Τα ελεγχόμενα από τις Φιλιππίνες νησιά στο Scarborough Shoal, είναι μια άλλη περιοχή όπου οι ΗΠΑ εδρεύουν τις δυνάμεις τους ως μέρος της Συμφωνίας Visiting Forces (VFA).

Αλλά η τοποθέτηση άλλης υποδομής είναι διαφορετική και η βάση της «θνησιμότητας» όπως τα Naval Strike Missiles και Tomahawks – που θα εκτοξευθούν από το έδαφος ως μέρος του προγράμματος Ground-Based Anti-Ship Missile (GBASM) της USMC – είναι η πρόκληση που αντιμετωπίζει το Σώμα.

Ούτε μπορεί να εξαρτάται από τη Στρατιωτική Διοίκηση Sealift, η οποία δεν μπορεί να φέρει πλοία εφοδιαστικής μη πολεμικών πλοίων μέσα στη ζώνη εμπλοκής όπλων του εχθρού.

Ως εκ τούτου, ο Smith έθεσε την ανάγκη για 31 παραδοσιακά αμφίβια πλοία αποκλειστικά για το USMC (10 μεγάλα καταστρώματα και 21 αποβάθρες πλατφόρμας προσγείωσης), μια πρόσθετη μοίρα αεροπλάνων KC-130J και μια «κατάλληλη» ποσότητα CH-53 K’ Super Stallion ελικόπτερα και MV-22 ‘Osprey’.

Μια πλατφόρμα στην οποία ο Smith και ο Διοικητής της USMC, Στρατηγός David Berger, εναποθέτουν τις ελπίδες τους είναι το Light Amphibious Warship (LAW) – εκ των οποίων χρειάζονται 35 – για να καλύψει τις ανάγκες μεταφοράς και επιμελητείας του.

Αλλά ο ΝΟΜΟΣ απορρίπτεται επειδή είναι αργός και ανιχνεύσιμος, πριν από τις εξαιρετικά προηγμένες κινεζικές δυνατότητες επιτήρησης και αναγνώρισης και τους μεγάλους χρόνους ταξιδιού, μιας έως δύο εβδομάδων από τη Χαβάη στην πρώτη αλυσίδα νησιών.

Ο Smith αντικρούει την κριτική λέγοντας ότι, στη συνέχεια καθιστά περιττή κάθε άλλη πλατφόρμα όπλων, από ένα τανκ, ένα αεροπλανοφόρο έως ένα αεριωθούμενο, αφού το καθένα θα μπορούσε να καταρριφθεί.

Με τις εντάσεις σχετικά με την Ταϊβάν να αναζωπυρώνονται, καθώς οι ΗΠΑ υποσχέθηκαν να την υπερασπιστούν και ενώ η Κίνα έχει κηρύξει τα Στενά της Ταϊβάν ως χωρικά της ύδατα, η Ουάσιγκτον φαίνεται να βρίσκεται ακόμη σε ένα στάδιο σχεδιασμού και πειραματισμού, πολύ μακριά από το να είναι έτοιμη για έναν πλήρη πόλεμο.

pentapostagma.gr

Αφήστε μια απάντηση