Λόγοι σοφίας από τον γέροντα Γαβριήλ τον Αγιορείτη
Λόγοι από τον γέροντα Γαβριήλ Καρυές Αγίου Όρους :
1. Κάποτε ένας παππούς πέθανε και έφτασε στις πύλες τού Παραδείσου.
Ο Άγιος Πέτρος τού λέει: “Για να βρεθείς εδώ, θα πρέπει να συγκεντρώσεις 1000 πόντους.”
“Ήμουν καλός ιερέας.”
– Για αυτό, δύο πόντοι. Τι άλλο καλό έκανες;
– Διάβασα την κατήχηση στους ενορίτες.
– Άλλος ένας πόντος.
– Κήρυξα τον Λόγο τού Θεού.
– Άλλος ένας πόντος. Τι άλλο;
Ο γέρος ήταν απογοητευμένος, αναστατωμένος: “Πού μπορώ να μαζέψω 1000 πόντους, αν συγκεντρώνω μόνο ένα ή δύο πόντους για όλα αυτά;”
Και λέει: “Κύριε Ιησού Χριστέ, διέγραψε με, δεν θα τα καταφέρω να εισέλθω στον Ουρανό. Πού μπορώ να μαζέψω 1000 πόντους;».
Και τότε ο Άγιος Πέτρος τού απαντά:« Εδώ, για αυτή την προσευχή, κέρδισες 996 πόντους, πάρε κι ακόμη και 4, και πέρασε μέσα!».
2. Και ακόμη μια παραβολή:
Ένας ασκητής πέθανε, και φτάνει στις πύλες τού Παραδείσου και χτυπά. Τον ρωτούν: “Ποιος είναι;”.
Απαντάει: “Ένας ασκητής”.
Οι πύλες τού Παραδείσου παρέμειναν κλειστές.
Ο ασκητής απογοητεύτηκε, επέστρεψε στη σπηλιά του, βάλθηκε να απαριθμεί τα κατορθώματά του εκεί και κατάλαβε γιατί οι πύλες τού Παραδείσου παρέμειναν κλειστές.
Πήγε να χτυπήσει και πάλι τις πύλες, οπότε τον ρώτησαν ξανά: “Ποιος είναι;”.
Δεν είπε “Είμαι εγώ” παρά απάντησε:
«Εσύ είσαι, Κύριε, που οδηγείς τα βήματά μου».
Και τότε άνοιξαν οι πύλες τού Παραδείσου.
___________________________________________
Ξεκίνησε και ο Γιώργης, με πολύ περιέργεια (και αμφιβολία), να πάει στο Άγιον Όρος…ρωτούσε λοιπόν ενα φίλο, να του πει κανά φωτισμένο »Γέροντα», να μάθει… Να καταλάβει και αυτός βρε παιδί μου, να »δει» πως είναι, να ζήσει κάτι, απο όλα αυτά τα περίεργα που έφταναν στα αυτιά του…
-»Θα πας στόν Γέροντα Γαβριήλ…» του λέει ο φίλος, είναι χαρισματικός ο Γέροντας, να τον δείς με σεβασμό, μην κάνεις τίποτα χαζομάρες ρε συ…
Έφτασε ο καιρός, και βρέθηκε η παρεά, στο καλύβι του Γέροντα, στίς Καρυές λίγο πιο κάτω…
Τούς υποδέχτηκε ο ταπεινός ασκητής, ήρθε και το κέρασμα, το λουκουμάκι, το νεράκι το καθάριο… κάθησαν στήν αυλή, και ένας-ένας θα έμπαινε μέσα στο καλύβι να πει δυο κουβέντες με τον Γέροντα…
Πρώτος φυσικά έτρεξε να μπει ο Γιώργης!
Μπαίνει μέσα, φιλά το χέρι του Γέροντα, κάθετε και αρχίζει να λέει τα δικά του…
Ο Γέροντας διάβαζε διάφορα, (επάνω στο τραπεζάκι του ήταν δυο στίβες απο γράμματα..) άκουγε τον φίλο μας, του έδωσε μερικές απαντήσεις, λίγες συμβουλές …
Στο τέλος της κουβέντας, ο Γιώργης δεν είχε δει και τίποτα…που να δικαιολογεί τα τόσα λόγια που είχε ακούσει από τον φίλο, και από άλλους προσκυνητές… Και έτσι, πήρε την ευχή του Γέροντα, και έκανε να φύγει…
Φτάνοντας στήν πόρτα, καθώς έπιανε το χερούλι, και ελαφρώς απογοητευμένος, διότι πάλι δεν »είδε» τίποτα ο καημένος και αυτός… αυθόρμητα έκανε τον λογισμό:
»Tήν φάγαμε την πατάτα! μούφα ο Γέροντας…!»
Για να ακούσει τότε την γαλήνια φωνή του Αγιορείτη ασκητή:
– Tι ήθελες; να σου πω οτι σε λένε Γιώργο για να πιστέψεις;
– Κάγκελο ο Γιώργης! Άφωνος…
Έλαβε απάντηση στήν σκέψη του….
Πρώτη φορά αυτός και οι φίλοι του έρχονταν στο Όρος….
Ούτε είχε αναφέρει το όνομά του, στήν κουβέντα του με τον Γέροντα Γαβριήλ…
– Συγχώρα με Γέροντα, ψέλισε…
και βγήκε έξω σαν χαζεμένος!
Τον ελέησε ο Θεός να προλάβει, να ζήσει όπως έλεγε αργότερα… έναν απο τούς τελευταίους ταπεινούς και χαρισματούχους, μιάς μεγάλης γενιάς Αγιορειτών ασκήτων του Αγίου Όρους… τον Γέροντα Γαβριήλ τον Αγιορείτη.
Ας έχουμε την ευχή του!
( simeiakairwn.wordpress.
Γέροντας Γαβριήλ, Καρυές, Άγιον Όρος
Φίλοι Ελληνορωμηών)

Αφήστε μια απάντηση