Γράφει το ρωσικό Ria Novosti:
Η αλλαγή της θέσης της Τουρκίας στο θέμα της ένταξης της Σουηδίας και της Φινλανδίας στο ΝΑΤΟ ήταν θέμα χρόνου. Λίγοι περίμεναν ότι θα συμβεί τόσο σύντομα, αλλά υπήρχε ακόμη λιγότερη αμφιβολία ότι κάτι τέτοιο ήταν αναπόφευκτο. Οι εξελίξεις πλέον πρέπει να ανησυχούν όχι μόνο το Κουρδιστάν (σ.σ. οι Κούρδοι έχουν συνδέσει το «ναι» του Erdogan με την έναρξη επιχειρήσεων εναντίον τους) και την κουρδική διασπορά (σ.σ. ο πρωθυπουργός αποκάλεσε τους Κούρδους τρομοκράτες),αλλά και την Ελλάδα.
(…)
Η αντιπαράθεση Τουρκίας- Ελλάδας διαρκεί περισσότερο από έναν αιώνα (σ.σ. Εδώ και χιλιετίες καλύτερα). Δεν θα μπούμε σε λεπτομέρειες, που έχουν ήδη ξεχάσει στην Αθήνα, για το πώς επιτεύχθηκε η ανεξαρτησία της χώρας. (…)
Μας ενδιαφέρουν πολύ περισσότερο τα γεγονότα των τελευταίων δεκαετιών.
Η ωρολογιακή βόμβα που άφησε προσεκτικά η Βρετανία, με την μορφή του Κυπριακού, εμποδίζει την εξομάλυνση των σχέσεων μεταξύ Αθήνας και Άγκυρας, εδώ και σχεδόν 40 χρόνια.
Εκμεταλλευόμενη το στρατιωτικό πραξικόπημα του 1974 στην Κύπρο (το οποίο υποστηρίχθηκε από την Ελλάδα), η Τουρκία πήρε τον έλεγχο του βόρειου τμήματος του νησιού. Αυτή η συγκυρία λειτουργεί ως σοβαρό εμπόδιο στο δρόμο προς την Ευρωπαϊκή Ένωση. Η Κυπριακή Δημοκρατία είναι η ίδια μέλος της ΕΕ, αλλά η Άγκυρα δεν αναγνωρίζει την κυβέρνηση στην Λευκωσία. Εξάλλου, το 2014 το ΕΔΑΔ διέταξε την τουρκική πλευρά να πληρώσει στους Κύπριους συνολικά 90 εκατομμύρια ευρώ, κάτι που αναμενόμενα αρνήθηκε η κυβέρνηση Ερντογάν. Μετά από αυτό, άλλαξε επανειλημμένα την θέση της σε σχέση με την προοπτική της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης: είτε δήλωνε ότι η Τουρκία δεν ενδιαφέρεται πλέον για αυτό, είτε χαρακτήριζε στρατηγικό στόχο την ένταξη στην ΕΕ.
Στα τέλη της δεκαετίας του 2010, γεωλόγοι στην Λεκάνη της Λεβάντας ανακάλυψαν κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου, με αρκετά από αυτά να βρίσκονται στην αποκλειστική οικονομική ζώνη της Κύπρου.
Αλλά ακόμη και χωρίς αυτά τα αποθέματα, το νησί έχει ενδιαφέρον από την άποψη της ενεργειακής ασφάλειας, καθώς εκεί σχεδιάζεται να κατασκευαστεί ο EastMed, ο αγωγός φυσικού αερίου της Ανατολικής Μεσογείου, ο οποίος έχει σχεδιαστεί για να εξασφαλίσει την προμήθεια καυσίμων της Μέσης Ανατολής στην Ευρώπη. Για να γίνει αυτό, η Ελλάδα ανέπτυξε ενεργά επαφές με άλλες χώρες της περιοχής, ιδιαίτερα με το Ισραήλ και ακόμη και με την Αίγυπτο .
Ένα άλλο θέμα, στο οποίο οι φερόμενοι σύμμαχοι αντιτίθενται μεταξύ τους είναι η διαμάχη για τα νησιά του Αιγαίου. Η Άγκυρα είναι πεπεισμένη ότι η Ελλάδα παραβιάζει το καθεστώς της αποστρατιωτικοποίησης. Στην Αθήνα, οι ισχυρισμοί αυτοί θεωρούνται «νομικά, ιστορικά και πρακτικά αβάσιμοι». Εν ολίγοις, η ελληνική πλευρά φέρεται να θέλει να επεκτείνει τα χωρικά ύδατα των νησιών που βρίσκονται κοντά στην Τουρκία από το 6 στα 12 μίλια, κάτι που επιτρέπει η Σύμβαση του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας.
Η Τουρκία δεν υπέγραψε αυτό το έγγραφο (σ.σ. καθώς θέλει να βάλει χέρι στα πιθανά κοιτάσματα της περιοχής)!
(…)
Υπό το φως της τρέχουσας αναταραχής και των προσπαθειών της Ευρώπης να βρει μια εναλλακτική λύση στο ρωσικό φυσικό αέριο και πετρέλαιο, η πρόσβαση σε ενεργειακούς πόρους υπόσχεται τεράστια οφέλη για την Άγκυρα, που θα μπορούσαν να βοηθήσουν στην επίλυση των υφιστάμενων εσωτερικών προβλημάτων. Αυτός είναι ο λόγος που η Τουρκία υπερασπίζεται με τόσο ζήλο την ιδιότητά της ως ο κύριος κόμβος καυσίμων στο νότο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ενώ προσπαθεί επίσης να γίνει ανεξάρτητος προμηθευτής. Επιδιώκοντας αυτό, συμπεριφέρεται σαν -ανεξάρτητο από το ΝΑΤΟ- όπλο, πυροβολώντας στις 270 μοίρες -τόσο στις διαμάχες με την Ελλάδα, όσο και στο θέμα της ένταξης στην συμμαχία, Φινλανδίας και Σουηδίας, που αναγκάζονται να κάνουν παραχωρήσεις. Και οι Ηνωμένες Πολιτείες αναγκάζονται να παρακολουθούν, καθώς τέτοιες ενέργειες απειλούν την ενότητα της Δύσης. Στην Αθήνα καταλαβαίνουν ότι τα συμφέροντά τους μπορεί να γίνουν το επόμενο ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΤΙΚΟ ΧΑΡΤΙ με αντάλλαγμα την πίστη του Ερντογάν (σ.σ. Με άλλα λόγια: Μετά τους Κούρδους, η Δύση ενδέχεται να θυσιάσει ελληνικό ζωτικό χώρο στον βωμό του Ερντογάν, λένε οι Ρώσοι).