ΙΕΡΑ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ: ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΙΒ’ 1-17 (Ουράνια σημεία: η γυναίκα και ο δράκοντας)

ΠΡΩΤΟΤΥΠΟ

Καὶ σημεῖον μέγα ὤφθη ἐν τῷ οὐρανῷ, γυνὴ περιβεβλημένη τὸν ἥλιον, καὶ ἡ σελήνη ὑποκάτω τῶν ποδῶν αὐτῆς, καὶ ἐπὶ τῆς κεφαλῆς αὐτῆς στέφανος ἀστέρων δώδεκα,
12-2 καὶ ἐν γαστρὶ ἔχουσα ἔκραζεν ὠδίνουσα καὶ βασανιζομένη τεκεῖν.
12-3 καὶ ὤφθη ἄλλο σημεῖον ἐν τῷ οὐρανῷ, καὶ ἰδοὺ δράκων πυρρὸς μέγας, ἔχων κεφαλὰς ἑπτὰ καὶ κέρατα δέκα, καὶ ἐπὶ τὰς κεφαλὰς αὐτοῦ ἑπτὰ διαδήματα,
12-4 καὶ ἡ οὐρὰ αὐτοῦ σύρει τὸ τρίτον τῶν ἀστέρων τοῦ οὐρανοῦ, καὶ ἔβαλεν αὐτοὺς εἰς τὴν γῆν. καὶ ὁ δράκων ἕστηκεν ἐνώπιον τῆς γυναικὸς τῆς μελλούοης τεκεῖν, ἵνα, ὅταν τέκῃ, τὸ τέκνον αὐτῆς καταφάγῃ.
12-5 καὶ ἔτεκεν υἱὸν ἄρρενα, ὃς μέλλει ποιμαίνειν πάντα τὰ ἔθνη ἐν ῥάβδῳ σιδηρᾷ· καὶ ἡρπάσθη τὸ τέκνον αὐτῆς πρὸς τὸν Θεὸν καὶ πρὸς τὸν θρόνον αὐτοῦ.
12-6 καὶ ἡ γυνὴ ἔφυγεν εἰς ἔρημον, ὅπου ἔχει ἐκεῖ τόπον ἡτοιμασμένον ἀπὸ τοῦ Θεοῦ, ἵνα τρέφωσιν αὐτὴν ἡμέρας χιλίας διακοσίας ἑξήκοντα.
12-7 Καὶ ἐγένετο πόλεμος ἐν τῷ οὐρανῷ· ὁ Μιχαὴλ καὶ οἱ ἄγγελοι αὐτοῦ τοῦ πολεμῆσαι μετὰ τοῦ δράκοντος· καὶ ὁ δράκων ἐπολέμησε καὶ οἱ ἄγγελοι αὐτοῦ,
12-8 καὶ οὐκ ἴσχυσεν, οὐδὲ τόπος εὑρέθη αὐτῷ ἔτι ἐν τῷ οὐρανῷ.

12-9 καὶ ἐβλήθη ὁ δράκων, ὁ ὄφις ὁ μέγας ὁ ἀρχαῖος, ὁ καλούμενος Διάβολος καὶ ὁ Σατανᾶς, ὁ πλανῶν τὴν οἰκουμένην ὅλην, ἐβλήθη εἰς τὴν γῆν, καὶ οἱ ἄγγελοι αὐτοῦ μετ᾿ αὐτοῦ ἐβλήθησαν.

12-10 καὶ ἤκουσα φωνὴν μεγάλην ἐν τῷ οὐρανῷ λέγουσαν· ἄρτι ἐγένετο ἡ σωτηρία καὶ ἡ δύναμις καὶ ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ ἡμῶν καὶ ἡ ἐξουσία τοῦ Χριστοῦ αὐτοῦ, ὅτι ἐβλήθη ὁ κατήγορος τῶν ἀδελφῶν ἡμῶν, ὁ κατηγορῶν αὐτῶν ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ ἡμῶν ἡμέρας καὶ νυκτός.
12-11 καὶ αὐτοὶ ἐνίκησαν αὐτὸν διὰ τὸ αἷμα τοῦ ἀρνίου καὶ διὰ τὸν λόγον τῆς μαρτυρίας αὐτῶν, καὶ οὐκ ἠγάπησαν τὴν ψυχὴν αὐτῶν ἄχρι θανάτου. 12-12 διὰ τοῦτο εὐφραίνεσθε οὐρανοὶ καὶ οἱ ἐν αὐτοῖς σκηνοῦντες· οὐαὶ τὴν γῆν καὶ τὴν θάλασσαν, ὅτι κατέβη ὁ διάβολος πρὸς ὑμᾶς ἔχων θυμὸν μέγαν, εἰδὼς ὅτι ὀλίγον καιρὸν ἔχει.
12-13 Καὶ ὅτε εἶδεν ὁ δράκων ὅτι ἐβλήθη εἰς τὴν γῆν, ἐδίωξε τὴν γυναῖκα ἥτις ἔτεκε τὸν ἄρρενα.

12-14 καὶ ἐδόθησαν τῇ γυναικὶ δύο πτέρυγες τοῦ ἀετοῦ τοῦ μεγάλου, ἵνα πέτηται εἰς τὴν ἔρημον εἰς τὸν τόπον αὐτῆς, ὅπως τρέφηται ἐκεῖ καιρὸν καὶ καιροὺς καὶ ἥμισυ καιροῦ ἀπὸ προσώπου τοῦ ὄφεως.
12-15 καὶ ἔβαλεν ὁ ὄφις ἐκ τοῦ στόματος αὐτοῦ ὀπίσω τῆς γυναικὸς ὕδωρ ὡς ποταμόν, ἵνα αὐτὴν ποταμοφόρητον ποιήσῃ.

12-16 καὶ ἐβοήθησεν ἡ γῆ τῇ γυναικί, καὶ ἤνοιξεν ἡ γῆ τὸ στόμα αὐτῆς καὶ κατέπιε τὸν ποταμὸν ὃν ἔβαλεν ὁ δράκων ἐκ τοῦ στόματος αὐτοῦ.
12-17 καὶ ὠργίσθη ὁ δράκων ἐπὶ τῇ γυναικί, καὶ ἀπῆλθε ποιῆσαι πόλεμον μετὰ τῶν λοιπῶν τοῦ σπέρματος αὐτῆς, τῶν τηρούντων τὰς ἐντολὰς τοῦ Θεοῦ καὶ ἐχόντων τὴν μαρτυρίαν ᾿Ιησοῦ.

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ / ΕΡΜΗΝΕΙΑ

1, 2. Και μεγάλο σημάδι φάνηκε στον ουρανό. Γυναίκα ντυμένη με τον ήλιο και με τη σελήνη κάτω από τα πόδια της και με στεφάνι δώδεκα αστεριών στο κεφάλι της. Και έχοντας στην κοιλιά παιδί, φώναζε από τους πόνους και βασανιζόταν, να γεννήσει.

(Το μέγα σημάδι είναι η Υπεραγία Θεοτόκος, που αν και κτιστή γέννησε το δημιουργό και κτίστη του παντός. Στην πεπερασμένη μήτρα της χώρεσε ο άπειρος και αχώρητος Θεός. Και, ω του θαύματος, γέννησε, αν και ήταν παρθένος. Φάνηκε στον ουρανό, επειδή οι διαθέσεις και τα φρονήματά της δεν ήταν γήινα αλλά ουράνια. Ήταν απόγονος της Εύας, της οποίας την κατάρα εξάλειψε με τη γέννηση του Θεανθρώπου.

Ο ήλιος με τον οποίο είναι ντυμένη είναι ο ήλιος της δικαιοσύνης, ο Χριστός, ο οποίος όχι μόνο κατοίκησε μέσα της αλλά και την περιέβαλλε με τη θεία χαρη. Στα πόδια της είχε τη σελήνη, δηλαδή όλη την κτίση, αφού υπερτερεί όλων των κτισμάτων. Οι δώδεκα αστέρες είναι οι δώδεκα Απόστολοι που κήρυξαν στον κόσμο.

Γυναίκα ντυμένη με τον ήλιο είναι επίσης η εκκλησία του Χριστού και ήλιος το Ευαγγέλιο. Η δε σελήνη στα πόδια της είναι η Παλαιά Διαθήκη, η οποία πέρασε σε δεύτερη μοίρα μετά την Καινή. Όπως λέει και ο προφήτης Αββακούμ “Επήρθη ο ήλιος και η σελήνη έστη εν τη τάξει αυτής”, δηλαδή ήρθε το Ευαγγέλιο και επικράτησε στον κόσμο και επληθύνθησαν οι πιστεύοντες σε αυτό και η παλαιά νομοθεσία συνεστάλη και έπαυσε.

Όπως ακριβώς η σελήνη δεν έχει δικό της φως αλλά φωτίζεται από τον ήλιο, έτσι και η Παλαιά Διαθήκη δεν είχε δικό της φως αλλά ήρθε ως προτύπωση της Καινής Διαθήκης, δηλ. του ηλίου. Και όταν ήρθε αυτή, η υπέρφωτος αλήθεια του Ευαγγελίου, που παρομοιάζεται με τον ήλιο, η Π.Δ. έμεινε αφεγγής, γι’ αυτό φάνηκε στα πόδια της Εκκλησίας, αφού πλέον αναθεωρήθηκε σε πολλά πράγματα και λιγόστεψε η τιμή της. Οι δώδεκα αστέρες είναι και πάλι οι δώδεκα Απόστολοι, που κήρυξαν το νόμο του Ευαγγελίου στον κόσμο.

Το ότι έχει παιδί στην κοιλιά και φωνάζει, επειδή βασανίζεται, να γεννήσει, υποδηλώνει, ότι η Θεοτόκος βλέποντας το μνηστήρα της, Ιωσήφ, να έχει αμφιβολίες και να θέλει, να τη διώξει, θλιβόταν και πονούσε. Όταν όμως του αποκαλύφθηκε, ότι η σύλληψη έγινε εκ Πνεύματος Αγίου, ανακουφίστηκε και γέννησε τον υιό της.

Ακόμα υπονοείται και η Εκκλησία, που γεννά τους Χριστιανούς με ωδίνες και πόνους, εξαιτίας των διωγμών των τυράννων από την ίδρυσή της μέχρι και σήμερα αλλά ο Κύριος την ενδυναμώνει και καταπολεμά τους εχθρούς της.)

3, 4, 5, 6. Και φάνηκε άλλο σημάδι στον ουρανό. Και να, μεγάλος κόκκινος δράκος με επτά κεφάλια και επτά κέρατα και με επτά διαδήματα στα κεφάλια του. Και η ουρά του σέρνει το ένα τρίτο των αστέρων του ουρανού και το ρίχνει στη γη. Και ο δράκος στάθηκε μπροστά στην ετοιμόγεννη γυναίκα, για να φάει το παιδί της, όταν το γεννήσει. Και γέννησε γιο, ο οποίος έμελλε να ποιμάνει όλα τα έθνη με ράβδο σιδηρά. Και αρπάχθηκε το τέκνο της προς το Θεό και το θρόνο Του. Και η γυναίκα έφυγε στην έρημο, όπου υπάρχει τόπος ετοιμασμένος από το Θεό, για να τραφεί χίλιες διακόσιες εξήντα ημέρες.

(Δράκος είναι ο πονηρός διάβολος που εξαπάτησε και τους πρωτόπλαστους. Είναι κόκκινος, επειδή αγαπά τους φόνους και τις αιματοχυσίες. Φάνηκε στον ουρανό, επειδή από εκεί έπεσε. Τα επτά κεφάλια του είναι οι επτά θανάσιμες αμαρτίες και τα δέκα κέρατα οι πονηριές με τις οποίες πολεμά τις δέκα εντολές του Θεού.

Τα επτά διαδήματα είναι επίσης οι επτά θανάσιμες αμαρτίες, τις οποίες διαπράττουν οι αμαρτωλοί, για να τον δοξάζουν. Η ουρά είναι ο φθόνος και η αλαζονεία του δαίμονα και το ένα τρίτο των αστέρων οι πρώην άγγελοι που παρέσυρε μαζί του στην πτώση. Με αυτήν την ουρά κεντρίζει και τους ανθρώπους και από άγγελοι επί της γης καταντούν αμαρτωλοί, αιρετικοί και κακόδοξοι.

Πρώτη φορά ο αρχέκακος δράκος προσπάθησε μέσω του Ηρώδη, να αφανίσει τον Ιησού αλλά δεν τα κατάφερε, αφού έφυγε με τη μητέρα Του στην Αίγυπτο, όπου τότε υπήρχε έρημος και έμεινε εκεί χίλιες διακόσιες εξήντα ημέρες. Ο ίδιος δράκος στάθηκε στη συνέχεια και μπροστά στην αγία Εκκλησία, για να καταφάγει τα τέκνα της εξεγείροντας πολλούς μισόχριστους διώκτες των Χριστιανών αλλά με τη δύναμη του Θεού εκείνοι συνέτριψαν τις κεφαλές του πονηρού δράκοντος και των οπαδών του.

Τέτοιο και χειρότερο διωγμό θα εγείρει και πάλι ο πονηρός δράκων κατά την εποχή του Αντιχρίστου αλλά ο Θεός θα προστατεύσει τους ευσεβείς και θα τους οδηγήσει στην έρημο, όπου θα τους θρέψει τις χίλιες διακόσιες εξήντα ημερες της βασιλείας του Αντιχρίστου.)

7, 8, 9. Και έγινε πόλεμος στον ουρανό. Ο Μιχαήλ και οι άγγελοί του πολέμησαν κατά του δράκου και των δικών του αγγέλων. Και δεν επικράτησε ο δράκος με τους αγγέλους του και δε βρέθηκε πλέον τόπος γι’ αυτούς στον ουρανό. Και ρίχτηκε στη γη ο μεγάλος δράκος, ο όφις ο αρχαίος που λέγεται διάβολος και σατανάς και πλανά την οικουμένη όλη. Και μαζί του ρίχτηκαν και οι άγγελοί του.

(Εδώ αποκαλύπτεται η αιτία που ο διάβολος εχθρεύεται και πολεμά το γένος των ανθρώπων. Γιατί αφού λόγω της έπαρσής του αποστάτησε μαζί με τους αγγέλους του από το Θεό, έχασε τη δόξα που είχε, έπεσε από τον ουρανό και έγινε σκότος. Οι δε φωτεινοί άγγελοι παρέμειναν στη θεία υποταγή, διακρίθηκαν από τους αποστάτες και μάχονται διαρκώς εναντίον αυτών.

Γιατί καμία σχέση δεν έχει το καλό και το κακό ούτε το φως με το σκοτάδι. Και εκείνοι που στερήθηκαν το θείο φως και γυμνώθηκαν από τη χάρη του δεν είναι ικανοί ούτε να αντικρύσουν το φως των αγγέλων ούτε να σταθούν μπροστά τους. Έπεσαν στη γη και δεν έμεινε πλέον χώρος γι’ αυτούς στον ουρανό.

Και έκτοτε αυτοί διαβάλλουν τους ανθρώπους και τους επιβουλεύονται ενώ οι φωτεινοί άγγελοι περιφρουρουν τους Ορθόδοξους Χριστιανούς που κάνουν ενάρετα έργα και τους λαμπρύνουν με το θείο φως, ώστε όταν έρθει η ώρα να ανεβούν στον ουρανό, να καταλάβουν το χώρο που είχαν κάποτε οι πεπτωκότες άγγελοι.)

10, 11. Και άκουσα φωνή μεγάλη να λέει στον ουρανό: Μόλις έγινε η σωτηρία και η δύναμη και η βασιλεία του Θεού ημών και η εξουσία του Χριστού, επειδή ρίχτηκε ο κατήγορός μας, που κατηγορεί τους αδελφούς μας ενώπιον του Θεού μέρα και νύχτα. Και αυτοί τον νίκησαν χάρη στο αίμα του αρνίου και χάρη στο λόγο της μαρτυρίας τους και δεν αγάπησαν την ψυχή τους μέχρι το θάνατο.

(Κατήγορος λέγεται ο διάβολος, διότι διέβαλε το Θεό στους προπάτορες Αδάμ και Εύα λεγοντάς τους, ότι από φθόνο τους απαγόρευσε, να γευθούν το ξύλο της γνώσεως. Λέγεται επίσης και κατήγορος, γιατί διαβάλλει τους ευσεβείς και επιθυμεί το κακό τους. Τους δε δίκαιους οι άγγελοι τους ονομάζουν αδελφούς, επειδή στον παρόντα βίο πορεύονται με αγγελική καθαρότητα και ποιούν το θέλημα του Θεού.

Χαίρονται επίσης οι άγγελοι για τους αγίους μάρτυρες, που νίκησαν το διάβολο μιμούμενοι το αρνίο Ιησού Χριστό, ο οποίος έχυσε το αίμα Του, για να άρει τις αμαρτίες του κόσμου. Όπως ακριβώς Εκείνος δε δίστασε, να θυσιαστεί για την αγάπη των ανθρώπων, έτσι και οι μάρτυρες δε δίστασαν, να θυσιαστούν για την αγάπη του Θεού.)

12. Γι’ αυτό ευφραίνεστε οι ουρανοί και όσοι κατοικούν σε αυτούς. Αλίμονο στους κατοικούντες στη γη και τη θάλασσα, γιατί κατέβηκε ο διάβολος προς εσάς έχοντας μεγάλο θυμο, επειδή γνωρίζει, ότι λίγο καιρό έχει.

(Κατοικούντες τη γη και τη θάλασσα είναι οι άνθρωποι που έχουν επίγειες και κοσμικές έγνοιες. Οι κλυδωνιζόμενοι στα κύματα είναι εκείνοι που είναι προσκολλημένοι στις μάταιες και πρόσκαιρες μέριμνες. Ο εκπεσών δράκος έχει μεγάλο θυμό εναντίον των ανθρώπων, επειδή γνωρίζει, ότι λίγο καιρό έχει και επιζητεί την απώλειά τους.

Ο διάβολος κατέβηκε προς τους κοσμικούς και όχι προς τους δίκαιους, γιατί σε αυτούς δε βρίσκει χώρο, για να μαγαρίσει την ψυχή τους. Αντιθέτως με τους πειρασμούς που τους βάζει, εφόσον δεν υποκύπτουν, συμβάλλει στην ακόμη μεγαλύτερη εξύψωση και καθαρσή τους.)

13, 14. Και όταν είδε ο δράκος, ότι ρίχτηκε στη γη, κατεδίωξε τη γυναίκα, που γέννησε τον υιό. Και δόθηκαν στη γυναίκα δύο μεγάλες φτερούγες σαν του αετού, για να πετάξει στην έρημο και να τρέφεται εκεί ένα καιρό και δυο καιρούς και μισό καιρό μακριά από το πρόσωπο του φιδιού.

(Ο νοητός όφις, ο διάβολος εξαπάτησε στον Παράδεισο τους Πρωτόπλαστους μέσω του αισθητού όφεος. Και έτσι κατεδίκασε ο Θεός το μεν αισθητό όφι, να σέρνεται με το στήθος και την κοιλιά στη γη και να τρώει χώμα, το δε νοητό να γυρίζει στη γη και να ασχολείται με αυτούς που έχουν γήινα φρονήματα.

Αυτός ο νοητός δράκος, όταν είδε, ότι εξέπεσε από την προτέρα δόξα και αξία του στη γη, έδειξε οργή μεγάλη προς τους ανθρώπους, ώστε δε δίστασε να καταδιώξει ακόμα και την αειπάρθενο Θεοτόκο βάζοντας υπόνοιες και λογισμούς κακούς στους ανθρώπους σχετικά με την αγνότητά της. Ερέθισε μάλιστα και τον Ηρώδη, για να θανατώσει το μονογενή της υιό, το Σωτήρα Χριστό.

Όμως ο πατέρας του Ιησού ο ουράνιος έστειλε ως βοήθεια στη Θεομήτορα δύο φτερούγες του αετού του μεγάλου, που είναι ο αρχάγγελος Γαβριήλ, ο αρχιστράτηγος των αγγελικών δυνάμεων. Και οι δύο αυτές φτερούγες – προστασίες ήταν η μία μεν ότι ειδοποίησε τους μάγους, να μην επιστρέψουν στον Ηρώδη, όπως τους είχε ζητήσει, για να τον ενημερώσουν για το νεογέννητο Χριστό, η άλλη ότι ειδοποίησε τον Ιωσήφ, να παραλάβει τη Μαρία και το τέκνο της και να φύγει στην Αίγυπτο.

Έτσι γλύτωσε από το θυμό του δράκου και έμεινε στην έρημο τρεισήμισυ χρόνια μέχρι το θάνατο του Ηρώδη. Μπορεί λοιπόν ο νοητός όφις να απέτυχε σε εκείνη την προσπάθειά του, δεν έπαψε όμως ποτέ, να καταδιώκει την Εκκλησία του Χριστού και τον υιό της, που είναι ο Ορθόδοξος Χριστιανικός λαός.

Αυτόν το λαό δε σταμάτησε να διώκει ο σατανάς μέσω των υπασπιστών του, που είναι οι κακεντρεχείς και ασεβείς άνθρωποι. Το ίδιο θα συμβεί και κατά τον καιρό του Αντιχρίστου, που οι πιστοί του Χριστού θα διωχθούν αλλά οι φτερούγες του Θεού θα τους σκεπάσουν, θα τους προστατεύσουν και θα τους απαλλάξουν από κάθε κοσμική μέριμνα.)

15, 16, 17. Και έβγαλε ο όφις από το στόμα του νερό σαν ποταμό πίσω από τη γυναίκα, για να την παρασύρει. Αλλά βοήθησε η γη τη γυναίκα και άνοιξε το στόμα της (η γη) και κατάπιε τον ποταμό, που έβγαλε ο δράκος από το στόμα του. Και οργίστηκε ο δράκος με τη γυναίκα και έφυγε για να κάνει πόλεμο με τους υπόλοιπους απογόνους της, που τηρούν τις εντολές του Θεού και έχουν τη μαρτυρία του Ιησού.

(Στόμα του αρχαίκακου όφεος ήταν οι αρχιερείς, οι Γραμματείς και Φαρισαίοι και οι άρχοντες των Ιουδαίων, που έκαναν συμβούλιο, για να Τον θανατώσουν. Από αυτό το πονηρό στόμα ξεχύθηκε ποτάμι θλίψεων και οδύνων για τη Θεοτόκο, που παρακολούθησε τα πάθη του Χριστού.

Αλλά η γη βοήθησε την Παναγία, γιατί άνοιξε μεν το στόμα και δέχτηκε τον Ιησού, γρήγορα όμως Εκείνος αναστήθηκε και η γη κατάπιε το ποτάμι των θλίψεων της Παρθένου Μαρίας και το μετέτρεψε σε χαρά. Βλέποντας λοιπόν ο δράκος να ματαιώνονται τα σχέδιά του, ξεκίνησε πόλεμο εναντίον όλων των πιστών Χριστιανών που τηρούν τις εντολές του Θεού και έχουν τη μαρτυρία του Ιησού Χριστού.)

 

Αφήστε μια απάντηση