Η οικογένεια που κάνει το σπίτι της Ουρανό  θα κάνει τον ουρανό σπίτι της
Η οικογένεια που κάνει το σπίτι της Ουρανό να είναι βεβαία ότι θα κάνει τον ουρανό σπίτι της! Ο Θεός στον γάμο και γενικά στη ζωή μας κάνει πολλούς συμψηφισμούς και συνδυασμούς!
Μπορεί να θέλει να σώσει μέσω εσένα κάποιον άλλον ή να τον καταστήσει αναπολόγητο.
Μπορεί να θέλει να σώσει εσένα ή να σε καταστήσει αναπολόγητο μέσω κάποιου άλλου!
Ο άγαμος βίος ευκολότερα οδηγεί τον άνθρωπο στον ουρανό από ότι ο έγγαμος βίος.
Και αυτό γιατί η ζωή είναι μια ανηφόρα και αυτός που μένει εν παρθενία άγαμος φτάνει πιο γρήγορα και πιο εύκολα στην κορυφή σε σχέση με τον παντρεμένο γιατί έχεις λιγότερες μέριμνες και φροντίδες!
Ο Θεός έδωσε γάμο και παρθενία!
Ο άνθρωπος υπό την παρότρυνση του διαβόλου, πρόσθεσε και άλλες 4 καταστάσεις: πορνεία, μοιχεία, αυνανισμός και ομοφυλοφιλία.
4 γνώμες υπάρχουν για κάθε άνθρωπο:
α) Η γνώμη που έχει ο κόσμος γι’ αυτόν
β) η γνώμη που έχουν οι συγγενείς του
γ) η δική του γνώμη για τον ευατόν του
και δ) η γνώμη που έχει ο Θεός γι’ αυτόν και αυτή είναι που τελικά μετράει.
Όλες οι άλλες γνώμες, δεν έχουν καμμία βαρύτητα!
Οι άνθρωποι αυτά που ξέρουν σε σχέση με αυτά που δεν ξέρουν, δεν ξέρουν τίποτα!
Το είπε ο σοφός των σοφών, ο Σωκράτης:
– Ένα γνωρίζω, ότι δεν γνωρίζω τίποτα!
Οι άνθρωποι όμως θαμπώθηκαν από μερικές εφευρέσεις και «πέθαναν» τον Θεό και μείνανε αυτοί θεοί!
Αυτό που μετράει όμως δεν είναι η ποσοτική γνώση αλλά η ποιοτική.
Για παράδειγμα τί θα ωφελήσει κάποιον να γνωρίζει τα πάντα και να μην γνωρίζει ότι κάποια στιγμή θα βρεθεί αντιμέτωπος με τον Θεό που θα τον ζητήσει λογαριασμό για την ζωή του;
Απέτυχε στον κόσμο τούτο!
Έβγαλε λέει ο άλλος «καλά» παιδιά…
Δικηγόρος, ιατρός, συμβολαιογράφος κ.λ.π.
Θα πάνε στον παράδεισο αυτά;
Τα καλά παιδιά για εμάς είναι τα μορφωμένα!
Που ξέρουν να λένε το ευχαριστώ «μερσί» και το συγγνώμη «μπαρτόν!»
Τί με αυτό αφού είναι μακριά από τον Θεό;
Ο γονέας φέρει ευθύνη κυρίως για την ψυχή του παιδιού του!
Είπα κάποτε σε μία ομιλία όταν ο γιός μου ο Νεκτάριος ήταν μικρός:
– Εάν πρόκειται να χαθεί η ψυχή του προτιμότερο είναι να το πάρει τώρα ο Θεός και να σωθεί!
Στους περισσότερους φάνηκε τολμηρό αυτό που είπα και έλεγαν:
– Ακούς εκεί; Αυτός που δεν είχε παιδί τόσα χρόνια και του έδωσε ο Θεός έπειτα από 17 χρόνια παιδί να λέει να φύγει…
-Μα αυτή είναι η πραγματικότητα!
Τι να το κάνω; Για να μου κρατήσει το όνομα;
Τί μου χρειάζεται να μου κρατήσει το όνομα;
Η ευθύνη του γονέα δεν είναι μόνο υλική, αλλά κατεξοχήν πνευματική!
Κάποτε μία χήρα με παρακαλούσε να της βρω ένα παιδί να το υιοθετήσει!
– Τέτοια πράγματα δεν κάνω, της είπα.
Με τον πρώην σύζυγό σας πόσα παιδιά κάνατε;
– Ένα κάναμε και αυτό με το πήρε ο Θεός.
Και να ήξερες ένα χρυσό παιδί κ.Παναγόπουλε… και άρχισε να κατηγορεί τον Θεό που της πήρε το παιδί και δεν θα είχε τώρα την ανάγκη να υιοθετήσει ένα άλλο παιδί!
Από τη συζήτηση πληροφορήθηκα ότι το παιδί αυτό σκοτώθηκε στη θάλασσα!
Ήταν ένα πρωϊνό, ανήμερα της Παναγίας τον Δεκαπεντάγουστο!
Πήγε στη θάλασσα με τους φίλους του και έκανε βουτιές. Και στη βουτιά μέσα χτύπησε σε μία πέτρα και σκοτώθηκε.
Λέω στη μάνα:
– Τί παιδί ήταν αυτό που ανήμερα της Παναγίας αντί να πάει στην Εκκλησία πήγε στη θάλασσα για μπάνιο!
Δεν το καταλαβαίνεις ότι όταν απομακρύνεσαι από τον Χριστό χάνεσαι και έχουμε τέτοια αποτελέσματα;
– Κύριε Παναγόπουλε, έτσι είναι σήμερα τα παιδιά…
Το παιδί αυτό όπως έμαθα εκ των υστέρων, είχε χωρίσει ένα ζευγάρι. Είχε πάρει τη γυναίκα κάποιου με τον οποίο είχαν 3 παιδιά!
Όμως για τη μάνα, το παιδί της ήταν ο «θεός» της. Ουδεμία συζήτηση έκανε για τη ζωή του, δεν μου μίλησε καθόλου για την ψυχή του και τον έβλεπε σαν σάρκα, σαν σώμα και όχι σαν ψυχή!
Έτσι είναι και σκέφτονται δυστυχώς οι περισσότεροι γονείς!
Δεν βλέπουν το παιδί τους από απόψεως πνεύματος, ψυχής, αλλά τον βλέπουν μόνο εξωτερικώς ως σάρκα!
Και κόπτονται πως θα κάνουν ανωτέρα τη ζωή τους, να τους αφήσουν ακίνητα και χρήματα για να ζήσουν μια άνετη και καλή ζωή ενώ για την αθάνατη ψυχή τους αδιαφορούν!
(Δημήτριος Παναγόπουλος Ιεροκήρυκας †)

Αφήστε μια απάντηση