Ξέρετε ένα ανέκδοτο μ ένα λιοντάρι στη ζούγκλα;
Πήγε ένας Ιεραπόστολος,στη ζούγκλα και πήγαινε να κηρύξει τον λόγο του Θεού στους ανθρωποφάγους. Πηγαίνοντας λοιπόν μέσα στη ζούγκλα είδε ένα λιοντάρι από πίσω του που τον ακολουθούσε και ήταν έτοιμο να τον κατασπαράξει. Και λέει:
“Θεέ μου, εγώ ήρθα για Σένα εδώ στη ζούγκλα να κηρύξω το Ευαγγέλιο και να με φάει το λιοντάρι; Δεν είμαι κρίμα; Δεν πρέπει να με υποστηρίξεις; Δεν πρέπει να με διαφυλάξεις;”
Γονάτισε λοιπόν και λέει:
“Κύριε, σε παρακαλώ φώτισε αυτό το λιοντάρι να συμπεριφερθεί Χριστιανικά απέναντί μου αφού εγώ είμαι Ιεραπόστολος! Να καταλάβει το λιοντάρι ότι είμαι άνθρωπος του Θεού και να συμπεριφερθεί Χριστιανικά”.
Κι αμέσως, λέει, ακούει το λιοντάρι που πήρε ανθρώπινη φωνή να λέει:
“Χριστὲ ὁ Θεός, εὐλόγησον τὴν βρῶσιν καὶ τὴν πόσιν τοῦ δούλου σου!”
Το λιοντάρι πριν τον φάει, τον ευλόγησε! Συμπεριφέρθηκε Χριστιανικότατα!
Σαν εμάς που πριν “φάμε” τον αδερφό μας, ας πούμε, μπορεί να κάνουμε και την προσευχή μας και το απόδειπνό μας και να μην καταλύσουμε τη νηστεία μας -αν είναι νηστεία- να μη φάμε μία σταξιά λάδι, τον άλλον τον τρώμε βέβαια και χαμπάρι δεν παίρνουμε!
Π.Αθανάσιος Λεμεσού