Η Ταϊβάν είναι νησιωτικό μερικώς αναγνωρισμένο de facto κράτος της Ανατολικής Ασίας. Το παλαιότερο όνομά της ήταν Φορμόζα. Καταλαμβάνει έκταση περίπου 36,2 χιλιάδες τ.χλμ. και ο πληθυσμός της είναι περίπου 23,3 εκατ. κάτοικοι. Έχει πρωτεύουσα την Ταϊπέι με περίπου 2,6 εκατ. κατοίκους. Επίσημη γλώσσα είναι η Βορειοκινεζική (Μανδαρινική).
Το πολίτευμά της είναι ημιπροεδρική δημοκρατία. Από την δεκαετία του 1960, το λεγόμενο «Θαύμα της Ταϊβάν» τοποθετεί σήμερα το κράτος-νησί στην 21η μεγαλύτερη οικονομία του κόσμο. Σε διάφορες διεθνείς συναντήσεις και διοργανώσεις η Ταϊβάν εμφανίζεται με το όνομα «Κινεζική Ταϊπέι» έπειτα από την επιμονή και επιρροή της Κίνας.
Η Ταϊβάν πρωτοεμφανίστηκε στα αρχεία της Κίνας το 239 μ.Χ. όταν ο τότε αυτοκράτορας έστειλε αποστολή για να εξερευνήσει το νησί. Από το 1624 έως το 1661 ήταν αποικία των Ολλανδών. Το 1886 η Ταϊβάν έγινε αυτόνομη επαρχία της Κίνας. Το 1895, όταν η Κίνα έχασε τον τότε πόλεμο με την Ιαπωνία, αναγκάστηκε να παραχωρήσει το νησί στην ιαπωνική αυτοκρατορία, Η Ταϊβάν παρέμεινε υπό ιαπωνική κατοχή μέχρι το τέλος της Ιαπωνικής αυτοκρατορίας το 1945.
Αν και Κίνα (Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας) αναγνωρίζεται διεθνώς ως η μόνη κυρίαρχη οντότητα από το 1949, η Ταϊβάν αναγνωρίζει τον εαυτό της ως τη νόμιμη κυβέρνηση και συνέχεια της Κίνας. Η Ταϊβάν, με το αυτοαποκαλούμενο όνομα «Δημοκρατία της Κίνας», αναγνωρίζεται ως ανεξάρτητο κράτος μόνο από 14 κράτη και διατηρεί στενές σχέσεις με ΗΠΑ, Ιαπωνία, ΕΕ, κλπ, όχι όμως και σε επίπεδο πρεσβειών. Διατηρεί πλήρεις διπλωματικές σχέσεις με το Βατικανό.
Το 1945, με την Ιαπωνία να έχει ηττηθεί ως μέλος του Άξονα και την παράδοσή της, η Ταϊβάν επεστράφη στην Κίνα. Ωστόσο, η νομική και διοικητική εγκυρότητα της παράδοσης της Ταϊβάν στη Κίνα παραμένει ακόμη μια αμφιλεγόμενη διαδικασία και συνεχίζει να υπάρχει και μέχρι σήμερα η αμφισβήτηση ότι η Κίνα είναι ο νόμιμος αποδέκτης και εθνικά κυρίαρχος της Ταϊβάν.
Η νομική διαφωνία για την παράδοση της Ταϊβάν από την Ιαπωνία στην Κίνα προήλθε από τα πολυσύνθετα ζητήματα που δημιούργησε ο τρόπος με τον οποίο χειρίστηκαν οι Μεγάλες Δυνάμεις το θέμα της παράδοσης της ηττηθείσης Ιαπωνίας στον Β΄ ΠΠ: Με αποτέλεσμα το πολιτικό καθεστώς και η διοικητική πορεία της οντότητας της Ταϊβάν να παραμένει ένα άλυτο θέμα μέχρι και αυτή τη στιγμή. Πρόκειται για να γιγαντιαίο αγκάθι και γεωπολιτική διαφορά που συνεχίζει να αποτελεί σημείο αντιλεγόμενο και άσβεστη εστία μελλοντικής πολεμικής ανάφλεξης.
Πηγή και κυρίαρχο ιστορικό σημείο αναφοράς για όλες αυτές τις εξελίξεις και διαφορές παραμένει ο Κινέζικος Εμφύλιος Πόλεμος ή Κινέζικη Επανάσταση (1946-1950). Πρόκειται για εμφύλιο πόλεμο μεταξύ δυο δυνάμεων ή στρατοπέδων: Των Εθνικιστών (το Κινεζικό Εθνικιστικό Κόμμα ή Κουομιντάνγκ με ηγέτη τον Τσιανγκ Κάι-Σεκ) και των Κομμουνιστών (του Κομμουνιστικού Κόμματος Κίνας με ηγέτη τον Μάο Τσετούνγκ).
Οι Εθνικιστές είχαν τάσεις παραδοσιακές, συντηρητικές και ήθελαν την Κίνα εθνοκεντρική, αυτόνομη και αυτόβουλη. Οι Κομμουνιστές ήθελαν την Κίνα να ξεχάσει το παρελθόν της και να ακολουθήσει κομμουνιστικά ήθη, πορεία και πρότυπα. Ο Εμφύλιος Πόλεμος της Κίνας άρχισε με την Βόρεια Εκστρατεία του Τσιανγκ Κάι-Σεκ και τερματίστηκε με τη νίκη του Μάο Τσετούνγκ.
Αφού σταθεροποιήθηκαν τα μέτωπα, με το Κομμουνιστικό Κόμμα Κίνας να ελέγχει το έδαφος της Ηπειρωτικής Κίνας και το Κινεζικό Εθνικιστικό Κόμμα να ελέγχει μικρά εδάφη στην Κίνα και την Ταϊβάν, άρχισαν σιγά-σιγά να σταματούν οι μεγάλες εμφύλιες μάχες και οι ανταλλαγές πυρών περιορίστηκαν σε αψιμαχίες. Σταδιακά σταμάτησαν και αυτές και έτσι έλαβε τέλος ο Εμφύλιος Πόλεμος της Κίνας. Με ένα περίεργο πολιτικό υστερόγραφο ή αστερίσκο: Δεν έχει υπογραφεί μέχρι και σήμερα επίσημη ανακωχή και θεωρητικά ο εσωτερικός πόλεμος συνεχίζεται.
Ο Εμφύλιος Πόλεμος ήταν ένα καταστρεπτικό γεγονός για την Κίνα, με τα θύματα του πολέμου να φτάνουν τα 7,5 εκατ. ανθρώπους και την οικονομία της Κίνας να έχει καταρρεύσει ολοσχερώς. Στις 10 Οκτωβρίου του 1949, ο ηγέτης των Κομμουνιστών Μάο Τσετούνγκ ανακοίνωσε την ίδρυση της «Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας».
Στις 10 Δεκεμβρίου του 1949, ο ηγέτης των Εθνικιστών Τσιανγκ Κάι-Σεκ έφυγε από την Κίνα με 500 χιλιάδες πιστούς στρατιώτες του και 2 εκατ. πρόσφυγες και πήγε στην Ταϊβάν. Ο ίδιος αρνούνταν την ήττα από τους Κομμουνιστές. Ίδρυσε στην Ταϊβάν τη «Δημοκρατία της Κίνας» με πρωτεύουσα την Ταϊπέι ως επίσημη και νόμιμη διάδοχο οντότητα ολόκληρου του κράτους της Κίνας.
Ο Τσιανγκ Κάι-Σεκ έμεινε πρόεδρος στη «Δημοκρατία της Κίνας» (Ταϊβάν) μέχρι το θάνατό του το 1975. Το κράτος που ίδρυσε στην Ταϊβάν ο Κάι-Σεκ ήταν πολύ πλούσιο και πολλά έργα τέχνης από το Αυτοκρατορικό Παλάτι της Κίνας μεταφέρθηκαν στην Ταϊβάν. Ο Κάι-Σεκ εφάρμοσε στην Ταϊβάν δυτικόστροφο και δυτικόφιλο στρατιωτικό καθεστώς που κράτησε μέχρι το 1987. Το 1996 διεξήχθησαν οι πρώτες προεδρικές εκλογές στην Ταϊβάν.
Αρχικά, τα διάσημα υποζύγια και γίγα-παραμάγαζα των κοσμοκρατόρων Ρότσιλντ, οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί της, αναγνώρισαν ως Κίνα το νησί της ..Ταϊβάν! Και μάλιστα δε, οι διεθνείς σιωνιστές έδωσαν τη θέση στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ σε μέλος της μινιατούρας κυβέρνησης του Τσανγκ Κάι-Σεκ και όχι στην υπεργιγάντια και ηπειρωτική κομμουνιστική Κίνα του Μάο Τσετούνγκ.
Αυτή η τραγελαφική απόφαση, κατάσταση και στάση της σιωνιστικά «πεφωτισμένης» Δύσης κράτησε μέχρι την 28η Φεβρουαρίου 1972. Επί προεδρίας Ρίτσαρντ Νίξον, τα διεθνικά πράγματα άλλαξαν υπέρ της ηπειρωτικής Κίνας: Υπογράφεται στη Σαγκάη μεταξύ των ΗΠΑ και της Κίνας «Κοινή Δήλωση» που αναγνώριζε τους κομμουνιστές ως τους ηγέτες της Κίνας και ότι η Ταϊβάν είναι πλέον μέρος της Κίνας.
Εντούτοις όμως, από το έτος 1972, σκόπιμα και τροχιοδεικτικά, η χρήση των λέξεων από πλευράς ΗΠΑ είναι ακραία διπλωματική και μόνιμα «χειρουργική»: Έτσι ώστε από την μια πλευρά να ικανοποιεί την Κίνα, που θεωρούσε ότι έγγραφα σαν και αυτά αναγνώριζαν την κυριαρχία τους στην Ταϊβάν, αλλά, ταυτόχρονα ή από την άλλη πλευρά, να διατηρεί και το
status quo που επιτρέπει εισέτι στην Ταϊβάν να συνεχίζει να λειτουργεί σαν ανεξάρτητο κράτος, και χωρίς καν να έχει ενδιαμέσως υπογράψει διακήρυξη ανεξαρτησίας.
Αυτή η αλλοπρόσαλλη στρατηγική διγλωσσία και «δημιουργική» ασάφεια των ΗΠΑ κορυφώθηκε το 1979 όταν το Κογκρέσο ψήφισε το νόμο «Taiwan Relations Act»: Στον οποίο νόμο, ανάμεσα στ΄ άλλα, υπάρχει ρητή αναφορά ότι η Αμερική θα βοηθήσει την Ταϊβάν να αμυνθεί αν η Κίνα εισβάλει στο νησί. Ένας νομικός όρος, σκοπιμότητα και έκφραση-κλειδί που εύκολα επιδέχεται διαφορετικές ερμηνείες και αφήνει ωσαύτως και πολλές διεθνικές εκκρεμότητες και υποκειμενικά νοούμενα ή υπολογισμούς. Αυτή η σκόπιμη διγλωσσία της «στρατηγικής ασάφειας» των ΗΠΑ συνεχίζεται μέχρι και σήμερα.
Τα γεωπολιτικά πράγματα δεν άλλαξαν και στην συνέχεια και Κίνα και Ταϊβάν συνεχίζουν να διαφωνούν κάθετα και σφοδρότατα όσο αφορά τα ζητήματα της Ταϊβάν. Η Κίνα εμμένει αυστηρά, ανέκκλητα και αυξανόμενα απειλητικά ότι «Υπάρχει Μία Κίνα». Το Πεκίνο εισέτι υποστηρίζει ότι η Ταϊβάν δεσμεύεται επιπρόσθετα και από την «Κοινή Συνεννόηση» που έγινε το έτος 1992 μεταξύ αντιπροσώπων του ΚΚ Κίνας και του ΚΜΤ (Κουομιντάνγκ) της Ταϊβάν.
Αυτή η διμερής συνεννόηση, μέσω της αρχής «μια χώρα, δυο συστήματα», που είναι επίσης γνωστή ως «Η Συναίνεση του 1992», δηλώνει και διακηρύσσει ότι υπάρχει μόνο «Μια Κίνα», αλλά παραταύτα με διάφορους τρόπους ερμηνείας και εφαρμογής του διεθνούς Δικαίου. Έτσι, και ενώ οι δύο χώρες διακηρύσσουν και αναγνωρίζουν ότι η Ταϊβάν ανήκει στην Κίνα, παραταύτα, οι δυο τους διαφωνούν ως προς το φορέα διακυβέρνησης της Ταϊβάν.
Το 1996, η Κίνα εκτοξεύει πυραύλους κοντά στις ακτές της Ταϊβάν λίγο πριν από τις πρώτες προεδρικές εκλογές με καθολική ψηφοφορία στις 23 Μαρτίου. Το 2017, ο Ντόναλντ Τραμπ δίνει άδεια για μεγάλης κλίμακας πώληση όπλων στην Ταϊβάν. Τον επόμενο χρόνο, οι ΗΠΑ υιοθετούν νόμο που ενισχύει τους δεσμούς της με την Ταϊβάν. Το 2019, ο πρόεδρος Σι Τζινπίνγκ δηλώνει ότι δεν θα απεμπολήσει την αρχή της προσφυγής στην στρατιωτική βία για την ανάκτηση της Ταϊβάν.
Έκτοτε, ο Σι Τζινπίνγκ συνεχίζει να ειδοποιεί την Ουάσινγκτον να μη βάζει φωτιές στην περιοχή με νέες πωλήσεις όπλων στην Ταϊπέι. Θα ακολουθήσουν, εντούτοις, πολλές συμφωνίες πώλησης όπλων στην Ταϊβάν. Το 2020, η Αμερική πούλησε στην Ταϊπέι στρατιωτικό εξοπλισμό ύψους 5 δισ. δολαρίων. Στις αρχές του Οκτωβρίου 2021, ο Σι Τζινπίνγκ ζητεί για πρώτη φορά από τον στρατό «να ετοιμασθεί για πόλεμο».
Στις 22 Οκτωβρίου 2021, ο πρόεδρος Τζο Μπάιντεν δηλώνει ότι η Ουάσινγκτον είναι έτοιμη «να υπερασπισθεί στρατιωτικά την Ταϊβάν» σε περίπτωση επίθεσης εκ μέρους της Κίνας. Στις 23 Μαΐου 2022, ο Τζο Μπάιντεν δηλώνει και πάλι έτοιμος να υπερασπισθεί την Ταϊβάν «σε περίπτωση κινεζικής εισβολής», θεωρώντας ότι το Πεκίνο «φλερτάρει με τον κίνδυνο».
Και ερχόμαστε στις μέρες μας και στην περιλάλητη πλέον επίσκεψη της προέδρου της Βουλής των Αντιπροσώπων των ΗΠΑ Νάνσι Πελόζι στην Ταϊβάν. Πριν το εν λόγω ταξίδι, προς τα τέλη Ιουλίου 2022, ο Σι Τζινπίνγκ προειδοποιεί για μια ακόμη φορά τον αμερικανό ομόλογό του «να μην παίζει με την φωτιά» σχετικά με την Ταϊβάν, την ώρα που το Πεκίνο
συνεχίζει να απειλεί ρητά, αυστηρά και κατηγορηματικά με απρόβλεπτες «συνέπειες» αν η Νάνσι Πελόζι πραγματοποιήσει το σχέδιό της να επισκεφθεί την Ταϊβάν.
Τελικά και παρόλα αυτά, η κα Νάνσι Πελόζι προσγειώθηκε και παρέμεινε για 18 ώρες στην Ταϊβάν στις 3 Αυγούστου. Οι Κινέζοι αντέδρασαν σφοδρά και καταιγιστικά στην επίσκεψη Πελόζι στην Ταϊβάν με πολλές απειλές και δηλώσεις του τύπου: «Πολιτική πανούκλα η Πελόζι, πυροδότησε νάρκη», «Ρίξτε το αεροπλάνο της Πελόζι», «Όσοι μας προσβάλλουν θα τιμωρηθούν», «Στρατιωτική απάντηση-μήνυμα ισχύος από την Κίνα με 11 βαλλιστικούς πυραύλους», «Στρατός Κίνας: Περιμένουμε διαταγές για πολεμική εμπλοκή», «Κίνα σε ΗΠΑ: Θα σας θάψουμε εδώ μέσα», κλπ.
Ερώτημα: Τι είναι, τι σημαίνουν και πως ερμηνεύονται όλα αυτά που λαμβάνουν χώρα σε σχέση με την Κίνα και την Ταϊβάν; Απάντηση: Όλες οι τρέχουσες διενέξεις και πολεμικές εξελίξεις στην Άπω Ανατολή είναι ή αποτελούν μια προγραμματισμένη, αμετάθετη και αλυσιδωτή συνέχεια του σε εξέλιξη Γ΄ΠΠ. Οι απανταχού «τυφλοπόντικες» σιωνιστές της Νέας Εποχής συνεχίζουν χωρίς οίκτο, ανασχέσεις και αναβολές το ανθρωποκτόνο σχέδιό τους για τον ραγδαίο αποπληθυσμό της γης.
Οι νεοταξίτες απόγονοι του Ιούδα της «Μεγάλης Επανεκκίνησης» έχουν προγραμματισμένα και με υπερσύγχρονο γεωστρατηγικό «μοιρογνωμόνιο» καταφέρει ο πλανήτης να βρίσκεται πάνω σε φανερές φλόγες και σε αόρατες φωτιές από Ουκρανία, Φινλανδία, Σουηδία, Λιθουανία (Καλίνινγκραντ), Πολωνία, Τατζικιστάν και Αφγανιστάν, μέχρι Λιβύη, Συρία, Ιράν, Σαουδική Αραβία, Ιράκ, Υεμένη και Αυστραλία (Νησιά Σολομώντα).
Σύμφωνα με τα σχέδια των σιωνιστών Εβραίων και με την προμελετημένη γεωπολιτική «πάσα» των ΗΠΑ με την επίσκεψη Πελόζι, έφτασε φαίνεται η γεωστρατηγική ώρα και πήρε πολεμική σειρά προτεραιότητας η Κίνα σε σχέση με την Ταϊβάν. Η συνέχεια αυτής της πολεμικής διαμάχης είναι προσχεδιασμένη, ολοφάνερη και σιωνιστικά προδιαγεγραμμένη: Ο Κινέζικος Δράκος θα καταπιεί την Ταϊβάν. Είναι θέμα χρόνου η εισβολή της Κίνας στην Ταϊβάν!
Αυτό που έκανε η Ρωσία στην Ουκρανία, θα επαναληφθεί αυτή τη φορά με Κίνα και Ταϊβάν. Απλά στην περίπτωση της Ταϊβάν τα πολεμικά γεγονότα και οι εξελίξεις θα τρέξουν πολύ γρήγορα. Τα σιωνιστικά γεννήματα εχιδνών και τέκνα ανομίας δεν κάνουν πίσω στα σχέδιά τους ούτε ένα χιλιοστό. Ο εν εξελίξει Γ΄ ΠΠ είναι λεπτομερέστατα, ανέκκλητα και αμετάθετα προσχεδιασμένος μέσα στις υπόγειες στοές των απανταχού «πεφωτισμένων» και επίχρυσων υποζυγίων των Ρότσιλντ, εδώ και δεκαετίες: Τον ανεπτυγμένο κόσμο θα τον κάνουν παράγκες. Την Αμερική ..μερική. Και την Κίνα νέα παγκόσμια υπερδύναμη.
https://www.facebook.com/profile.php?id=100000270536476
ΗΛΙΑΣ Δ. ΚΑΛΛΙΩΡΑΣ, PhD
Διεθνολόγος Καθηγητής, Συγγραφέας
Πρώην Βουλευτής Φθιώτιδας