ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ : ΟΙ ΑΡΧΙΕΡΕΙΣ ΜΑΣ ΣΕ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ ΔΥΤΙΚΟΦΡΟΣΥΝΗΣ ΚΑΙ ΕΚΦΡΑΓΙΣΜΟΥ

Ο σεβασμιότατος μητροπολίτης Ναυπάκτου Ιερόθεος πρόσφατα σχολίασε αρνητικά την ευχή «Καλή Παναγιά» που ανταλλάσσουν αρκετοί ενόψει της γιορτής της Κοιμήσεως της Θεοτόκου. Η ευχή αυτή, είπε ότι δεν στέκεται ούτε λεκτικά ούτε θεολογικά ούτε και λογικά.

Στον δημόσιο διάλογο που ακολούθησε δόθηκαν πληρωμένες απαντήσεις στον Δεσπότη.

Η ουσία του θέματος είναι ήσσονος σημασίας. Περισσότερο ενδιαφέρον έχει το γιατί ένιωσε ένας μητροπολίτης την ανάγκη να κάνει ένα τέτοιο σχόλιο. Εάν το προϊόν της καλοπροαίρετης «λαϊκής μούσας» (δημοτικό τραγούδι, παροιμία, έκφραση ή ό,τι άλλο) δεν είναι πνευματικώς επιβλαβές, γιατί θα πρέπει κανείς να το στηλιτεύσει δημόσια; Θεμιτό να πει εάν του αρέσει, αν το ασπάζεται ή όχι• αλλά να το ψέξει… Για ποιον λόγο;
Η άκακη ευχή που, όντως, ακούγεται τα τελευταία χρόνια, δεν είναι για να την εξετάζει κανείς σχολαστικά. Είναι μια έκφραση με στόφα δημώδους ποίησης. Ως τέτοια, έχει τα στοιχεία της αφαίρεσης και της υπερβατικότητας που χαρακτηρίζουν την ποίηση.

Επομένως, το εάν είναι σόλοικη, παράλογη ή – κατά τον τύπο μιας κάποιας ακαδημαϊκής θεολογίας – άστοχη, είναι ένα ερώτημα αβάσιμο.

Αυτό είναι το αποτέλεσμα του ορθολογισμού και του σχολαστικισμού τον οποίο προσπαθούν να εισάγουν με κάθε τρόπο στην Ορθόδοξη παράδοσή μας , σχεδόν το σύνολο των Δυτικοσπουδαγμένων Ιεραρχών! Παραγκωνίζουν την Πατερική Παράδοση και την Αγιότητα και αναγνωρίζουν μόνο εκείνα τα σχήματα που μπορεί να αντιληφθεί ο νούς και ο λογισμός τους. Όμως έτσι δεν απέχουν από το να μας ζητήσουν να αρνηθούμε και τα Δόγματα της Πίστης μας, αφού και εκείνα είναι ακατάληπτα για τον κοινό νού. Είναι ,όπως λένε οι Πατέρες υπόλογα. «ΑΚΑΤΑΛΗΠΤΟΝ ΕΣΤΙ το τελούμενον εν σοι» ψάλλουμε στην εορτή της Υπαπαντής. Μυστήριον ξένον ψάλλουμε και τα Χριστούγεννα αναφερόμενοι στην Γέννηση του Χριστού. ..

Μέχρι σήμερα ΚΑΝΕΙΣ από τους Ορθόδοξους κληρικούς δεν τόλμησε να αμφισβητήσει τα «παράδοξα» της Θείας Οικονομίας όπως ψάλλουμε κατά την Πεντηκοστή! Μήπως οι δεσποτάδες μας, χαϊδεύοντας τις πατερίτσες τους στοχάζονται να αμφισβητήσουν και την ύπαρξη των θαυμάτων που τέλεσε ο Χριστός, ή να αμφισβητήσουν το που κάνουν και σήμερα ο Άγιος Νεκτάριος,ο Άγιος Παϊσιος, ο Άγιος Πορφύριος, ο Άγιος Ιάκωβος και τόσο λόγω του ότι εκείνοι που πιστεύουν ειλικρινά σε Εκείνον θα κάνουν ακόμα μεγαλύτερα θαύματα από Εκείνον. Μήπως επειδή οι ίδιοι δεν φαίνεται να κάνουν θαύματα σημαίνει ότι δεν γίνονται και θαύματα; Αμφισβητούν τα θαύματα που κάνουν και οι σύγχρονοί μας Άγιοι. Αυτά που είδαν σύγχρονοί μας άνθρωποι και τα ομολογούν; Τι είδους Ορθόδο-ξη Θεολογία είναι αυτή που προκαλούν οι σύγχρονοι ιεράρχες της Ελλαδικής Εκκλησίας;

Και τους περιλαμβάνω ΟΛΟΥΣ διότι όλοι εκδηλώνουν την ίδια αφωνία σε μία σειρά από ύβρεις που δέχεται η Πίστη μας. Η Ορθοδοξία , η Εκκλησία μας , η Εκκλησία των Ορθοδόξων που επιχειρείται να τεμαχιστεί και να παραγκωνιστεί προκειμένου να γίνει ευκολότερη η επικράτηση των παρεκκλίσεων που θα οδηγούν τόσο τις θεολογικές όσο και Sρών για το πώς θα είναι οι αρχιερείς μας στα έσχατα. Και όσο και αν θέλουν να μην σκέφτονται ότι πλησιάζουμε τα έσχατα τάχιστα, η αλήθεια ΦΩΝΑΖΕΙ όση βαρηκοΐα και αν σωρεύεται στην Ιεραρχία. Για όλα έχουμε προειδοποιηθεί. Φαντάζει περίεργα μόνο εκείνοι να μην υποψιάζονται αυτό που «ψυχανεμίζονται» η πλειοψηφία των πιστών και όχι «ελαφροϊσκιωτων» όπως θα επιχειρήσουν να χλευάσουν κατά την προσφιλή τακτική των ενόχων που ψευτοεξυπνακίζουν.

Δεν μπορώ να μην δώσω τον λόγο στον ανυπέρβλητο Φώτη Κόντογλου για να περιγράψει με την αθάνατη πένα του και την ανόθευτη Ορθοδοξία του, προκειμένου να απαντήσει με τον γνήσια Ρωμαίϊκο τρόπο του στους Φραγκεμέ-νους μισο-Έλληνες του σημερινού ΨευτοΡωαίϊκου.

Απολαύστε:

Οι κρυφοί αιρετικοί και ο αποστεωμένος ορθολογισμός (Φώτης Κόντογλου)

Σιγά-σιγά, χωρίς να το καταλάβουμε, οι αιρετικοί πληθαίνουνε μέσα στην Εκκλησία μας, παρεκτός τους απ’ έξω. Οι απ’ έξω αιρετικοί είναι φανεροί. Εδώ θα μιλήσω για τους κρυφούς αιρετικούς, τους σκύλους, αυτούς που μας φέρνουνε τον προτεσταντισμό και τον καθολικισμό από τη Δύση, εκεί που πάνε και σπουδάζουνε. Και πως να μην τον φέρουνε; Αργήσανε μάλιστα. Χρόνια και χρόνια γίνεται αυτή η δουλειά. Παράξενο θά ‘τανε να μην τον φέρουνε.

Αυτοί, όμως, δεν φανερώνονται σαν αιρετικοί, μήτε κ’ οι όμοιοί τους τους θεωρούνε για αιρετικούς. Μιλάνε συχνά, σαν παπαγάλοι, για ορθοδοξία, αλλά για μια ορθοδοξία «εξελιγμένη», συγχρονισμένη, «ευρωπαϊκή Ορθοδοξία». Τούτη η Ορθοδοξία που έχουμε και που την κληρονονήσαμε από τους πατεράδες μας, είναι παλιά, είναι βλάχικη Ορθοδοξία, που δεν πάει να την έχουνε μοντέρνοι άνθρωποι, που ζήσανε στην Ευρώπη και στην Αμερική!

Κάθε τόσο έρχεται στην Ελλάδα μια φουρνιά από νεαρούς θεολόγους, που σπουδάσανε στην Ευρώπη και που δεν μπορούνε πια να χωνέψουνε τίποτα από τα δικά μας. Όλα τους φαίνονται κουτσά και στραβά, και δουλεύουνε φανατικά για να χαλάσουνε την αγνή και σωστή πίστη του λαού μας. Θά ‘λεγε κανένας πως γι’ αυτούς έγραψε ο απόστολος Παύλος τα παρακάτω λόγια: «δια τους παρεισάκτους ψευδαδέλφους, οίτινες παρεισήλθον κατασκοπήσαι την ελευθερίαν ημών, ην έχομεν εν Χριστώ Ιησού, ίνα ημάς καταδουλώσωνται» (Γαλάτ. β’, 4).

Ο Ορθόδοξος λαός μας έχει, αληθινά, την ελευθερία της πίστεως την εν Χριστώ Ιησού, και τούτοι οι νέοι γραμματείς με τα διπλώματα, θέλουνε να μας καταδουλώσουνε στα αμαρτωλά ορθολογιστικά συστήματα της Δύσης

Οι περισσότεροι σπουδαστές μας, μόλις πατήσουνε στην Ευρώπη απομένουνε εμβρόντητοι από τις ψευτοφιλοσοφίες που διδάσκουνε κάποιοι σπουδαίοι καθηγητές, και μάλιστα σε ξένη γλώσσα. Η ξένη γλώσσα τους κάνει μεγάλη εντύπωση! Κατάπληξη τους κάνουνε κ’ οι μεγάλες, πολιτείες, οι φαρδιοί δρόμοι, τα μεγάλα χτίρια, οι λεωφόροι, τα τραίνα, οι λογής-λογής μηχανές, οι αγορές, το πολύ χρήμα, τα βλοσυρά Πανεπιστήμια. Κι αυτό γίνεται, γιατί οι περισσότεροι απ’ αυτούς τους σπουδαστές είναι χωριατόπουλα, που νοιώθουνε μέσα τους ντροπή για το χωριό τους, κι ό,τι βλέπουνε κι ακούνε, είναι γι’ αυτούς ουρανοκατέβατο!

Τους ξέρω καλά αυτούς τους σπουδαστές, γιατί κι εμείς περάσαμε από κείνες τις χώρες, και ζήσαμε σ’ αυτές κάμποσα χρόνια. Όποτε ερχόντανε στην Ευρώπη από την Ελλάδα, ήτανε, στην αρχή, σαστισμένοι και ζαρωμένοι, σαν και κείνα τα μαντρόσκυλα που ακολουθήσανε τον τσομπάνο και βρεθήκανε στο κέντρο της πολιτείας, μέσα στην οχλοβοή κι ανάμεσα στ’ αυτοκίνητα, και σαστίσανε, τα κακόμοιρα, και βάζουνε την ουρά τους ανάμεσα στα σκέλια τους, τρομοκρατημένα. Μα σαν γυρίσουνε στο μαντρί, την ξανασηκώνουνε περήφανα, και γίνουνται θηρία ανήμερα. Μ’ αυτά τα σκυλιά μοιάζανε, στα μάτια τα δικά μας, που είχαμε ζήσει πριν από χρόνια στις μεγάλες πολιτείες, εκείνα τα νεοφερμένα Ελληνόπουλα, που μας θεωρούσανε στην αρχή σαν προστάτες τους, κ’ ήτανε ταπεινά και φρόνιμα. Μα με τον καιρό ξεθαρρεύανε, και πολλά απ’ αυτά παίρνανε στο τέλος έναν εγωισμό σιχαμερόν, μιλώντας με καταφρόνηση για την πατρίδα τους. Και πολλά απ’ αυτά, σαν γυρίζανε πίσω στην Ελλάδα, κάνανε τα θηρία, κάνανε τους πάνσοφους, κάνανε τους προφέσσορας, μιλώντας ολοένα για την Ευρώπη και για την κακομοιριά τη δική μας σε όλα τα πράγματα.

Γι’ αυτό λέγω, πως η Ευρώπη είναι η δοκιμαστική πέτρα για κάθε έναν από μας, που θα πάει σε κάποια χώρα της: ή θα γίνει πίθηκος ξενόδουλος, θαυμάζοντας σαν ουρανοκατέβατα όλα όσα βλέπει κι ακούει σε κείνη τη χώρα, και θ’ αρνηθεί το γάλα της μάνας του, ή θα καταλάβει πόσο ψεύτικα είναι τα φανταχτερά στολίδια της, και πόση βαρβαρότητα υπάρχει κάτω από την πολιτισμένη επιφάνειά της, και θα αγαπήσει με πάθος τον τόπο του, νοιώθοντας «με επίγνωση», την πνευματική της ευγένεια και την υπεροχή μας, μπροστά σε κείνες τις ανθρωπομερμηγκιές.

Πώς, λοιπόν, να μην έχουνε την ιδέα οι νεοφερμένοι σπουδαστές της θεολογίας, πως εκεί βρίσκεται κ’ η τελειοποιημένη θρησκεία, η ευρωπαϊκή, η συγχρονισμένη, η επιστημονική, η αξία να την έχουνε άνθρωποι εξελιγμένοι; Παραλυμένοι όπως είναι από τον θαυμασμό, δεν ρωτάνε τι σχέση μπορεί νά ‘χει ο Χριστός και η θρησκεία του, το μυαλό τους, η καρδιά τους, όλα τους είναι κουρντισμένα σα κανένα ρολόγι.

Μπα! Ίσια-ίσια, αυτό το κρύο κι άψυχο σύστημα της ζωής κάνει μεγάλη εντύπωση στον άνθρωπο που βρίσκεται σε πνευματικό ξεπεσμό.

Γίνεται ψωροφαντασμένος και περήφανος, και καταφρονεί κάθε δικό του, αρνιέται τη μάνα του και τον πατέρα του, καταντά παίγνιο και ενεργούμενο στα χέρια των καθηγητάδων του, παίρνει όρκο στ’ όνομά τους, γίνεται ένα ελεεινό ρομπότ της ξενολατρείας. Μάλιστα, ο τέτοιος σπουδαστής της θεολογίας, γίνεται χειρότερος ξενολάτρης από τον φοι¬τητή τής γιατρικής ή της μηχανικής, επειδή έχει πιο ζωηρό μέσα του το αίσθημα της κατωτερότητας, γιατί η «επιστήμη του» έχει σχέση με τους παπάδες και με τους καλόγερους. Βάλε και τον πειρασμό τής γυναίκας, που δεν τα θέλει τα θρησκευτικά, και περιφρονεί τους θεολόγους. Λοιπόν, ο «σπουδαστής τής θεολογίας» δεν θέλει να βλέπει και να ακούει παπά δικό μας, μηδέ εκκλησία δική μας, μήτε λειτουργία δική μας, μήτε εικόνα δική μας, μηδέ ψαλμωδία δική μας, τίποτα ορθόδοξο. Φουρκίζεται με τα μοναστήρια μας, με τις σκουριασμένες ιδέες πό ‘χουνε οι Έλληνες χρι¬στιανοί, «με την μεσαιωνική τυπολατρικήν παράδοσίν μας».

Περιφρονεί τους Πατέρας τής Ορθοδοξίας. Δεν θέλει αγίους μέσα στην ορθολογιστική «επιστήμη» τής θεολογίας, αλλά σοφούς προφέσσορας, «που ερευνούν με επιστημονικήν αντικειμενικότητα την θρησκείαν, αδιαφορούντες δια τας δεισιδαίμονας προκαταλήψεις».

Κατά βάθος, τούτοι οι ψωροπερήφανοι εκτιμούν περισσότερο τους «επιστήμονας» καθηγητάς τής θεολογίας που είναι άθεοι. Γι’ αυτούς τους δυστυχείς, που δεν νοιώθουνε μέσα τους καμμιά πνευματικότητα, είναι μέγα πράγμα ο ορθολογισμός, που τους δείχνει κι αυτούς «επιστήμονας», κ’ η αντιπνευματική αντίληψη που έχουνε για τη θρησκεία οι πρακτικοί άνθρωποι της Δύσης, είναι γι’ αυτούς το μόνο που μπορούνε να καταλάβουνε απ’ αυτή. Γι’ αυτό, ερχόμενοι στην Ελλάδα, αρχίζουνε να λένε, ό,τι ακούγανε στα θρανία τής Ευρώπης, μηχανικά φερέφωνα, παπαγάλοι χωρίς καμ¬μιά πνοή. Πολλοί απ’ αυτούς είναι ισόβιοι μαθητές των καθηγητών τους, κι ως που να πεθάνουνε παραμιλάνε, κοπανίζοντας στερεότυπα τα «θέσφατα» που ακούσανε τον καιρό που ήτανε νέοι….

Σύντομα θα ακολουθήσει η συνέχεια διότι δεν πρέπει ΤΙΠΟΤΕ να παραμείνει κρυφό τούτες τις κρίσιμες ώρες γιάτην Ορθοδοξία ,την Πατρίδα και την Ανθρωπότητα.

Όσοι προσποιούνται τους «άνετους» είναι ή ανόητοι ή παραδομένοι και … αυτόχειρες!

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ

Αφήστε μια απάντηση