ΜΙΑ ΑΝΑΠΑΝΤΕΧΗ ( ; ) ΔΗΛΩΣΗ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΜΒΟΛΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΣΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ!!!

Η Συμβολή της Εκκλησίας στο 1821…

«Το ξάπλωμα και η επικράτηση της Ορθοδοξίας στις χώρες και τους λαούς της Ανατολικής και Νοτιοανατολικής Ευρώπης, καθώς και στη Μικρασία και τη Μέση Ανατολή, ανταποκρίνεται ιστορικά στην αντίδραση που προκαλούσαν οι τάσεις για πνευματική, πολιτική και οικονομική επέκταση και επιβολή του Δυτικού Ρωμαϊκού Κράτους και του καθολικισμού – παπισμού. Μα η επικράτηση αυτή δεν οφείλεται μονάχα σε αρνητικά αίτια.

Έχει και θετικά βάθρα, γιατί, χωρίς να παραγνωρίζουμε τις εθνικές και τοπικές ιδιομορφίες, η Ορθοδοξία ιδεολογικά – πνευματικά ανταποκρίνεται σε μια νοοτροπία λαϊκή, σ’ έναν εσωτερικό ψυχικό δεσμό που ο ευρωπαίος κοσμοπολίτης ονομάζει “ανατολίτικο πνεύμα” και ο ξεπεσμένος και έκφυλος Λεβαντίνος περιφρονεί, μα που συγκεντρώνει και εκφράζει εσωτερική λαϊκή ενότητα και εκδηλώνει ανώτερα ιδεώδη και χαρίσματα […]

Εδώ θα πρέπει να τονίσουμε ότι η Ορθόδοξη Ανατολική Εκκλησία και η χριστιανική θρησκεία γενικότερα, όπως την εκφράζει η Εκκλησία αυτή, παίξαν όχι μόνο στη Ρωσία, μα και στα Βαλκάνια έναν προοδευτικό ρόλο, τόσο ως παράγοντας που διευκόλυνε και επιτάχυνε την εθνική διαμόρφωση, συσπείρωση και ανάπτυξη, παρέχοντας της ενιαία ιδεολογικά πλαίσια, όσο και σαν στοιχείο που στα χρόνια του εξανδραποδισμού και της σκλαβιάς κάτω από την οθωμανική τυραννία, συνέτεινε σημαντικά και ουσιαστικά στον εθνικοαπελευθερωτικό τότε αγώνα, παρά και ενάντια στην αντίδραση που έκαναν σημαντικοί παράγοντες, ιδιαίτερα στο Φανάρι.

Είναι αναρίθμητα τα παραδείγματα που δείχνουν ότι ταγοί και απλοί στρατευόμενοι της εκκλησιαστικής ιεραρχίας πάλεψαν και με το ντουφέκι στο χέρι στο πλευρό του λαού και ότι μοναστήρια και μοναστήρια είχαν μεταβληθεί σε μπαρουταποθήκες και λαϊκά φρούρια.»

(Νίκος Ζαχαριάδης. Γραμματέας ΚΕ του ΚΚΕ… Απόσπασμα από άρθρό του, που πρωτοδημοσιεύτηκε στην πρώτη σελίδα της εφημερίδας ”Ριζοσπάστης” στις 9 Σεπτεμβρίου 1945 με τίτλο ”Ορθοδοξία”. Ακολούθησαν αναδημοσιεύσεις στην Κομμουνιστική Επιθεώρηση, τεύχος Ιουλίου-Αυγούστου 1984, και στην εφημερίδα ”Ποντίκι”, 31 Αυγούστου 2000).

Αφήστε μια απάντηση