Αυτοί που αγαπούν ,δεν θα γευτούν τον ΘΑΝΑΤΟ .
Χαίρεται
Ματθ. 22,39    ἀγαπήσεις τὸν πλησίον σου ὡς σεαυτόν.
 
Όταν κάποιος μου πει να αγαπήσω τον εαυτό μου , η θελήσω να αγαπήσω τον εαυτό μου  .
Οι περισσότεροι δεν ξέρουμε πως να κάνουμε την θεωρία πράξη .
Όταν ο Λόγος του Θεού λέει  ὡς σεαυτόν ,μήπως εννοεί ότι  ο  άνθρωπος που πραγματικά αγαπά τον εαυτό του ,αγαπά και τον πλησίον του .
Μήπως η αγάπη πρός σεαυτόν περνά από την άδολη ,ανιδιοτελή αγάπη για τον πλησίον ; ως απαραίτητη προϋπόθεση ,για να είναι αληθινή η αυτοαγάπη  .
 
Ματθ. 22,37   ἀγαπήσεις Κύριον τὸν Θεόν σου ἐν ὅλῃ τῇ καρδίᾳ σου καὶ ἐν ὅλῃ τῇ ψυχῇ σου καὶ ἐν ὅλῃ τῇ διανοίᾳ σου.
 
Πρίν όμως φτάσω στην αγάπη πρός τον πλησίον ,πρίν έχω αγάπη για τον εαυτό μου ,που θα βρώ αυτή την αγάπη; Για να την δώσω στους άλλους να την έχω και εγώ .
Αν δεν συνδεθώ αγαπητικά ,δια του πνεύματος και της πίστεως ἐν ὅλῃ τῇ καρδίᾳ ,ἐν ὅλῃ τῇ ψυχῇ ,ἐν ὅλῃ τῇ διανοίᾳ μου με τον Θεό ,
Αν δεν πάρω την απαθή  καθαρή αγάπη του Θεού ,αυτή που θα  εκπέμπω θα είναι μία εσωτερική εκδήλωση των παθών μου .
 
Λουκ. 10,29         καὶ τίς ἐστί μου πλησίον;
 
Όταν ο Λόγος της ΑΛΗΘΕΙΑΣ ρωτήθηκε τίς ἐστί μου πλησίον;  
Απάντησε  ἄνθρωπός τις κατέβαινεν ἀπὸ Ἱερουσαλὴμ εἰς Ἱεριχώ, καὶ λῃσταῖς περιέπεσεν· οἳ καὶ ἐκδύσαντες αὐτὸν καὶ πληγὰς ἐπιθέντες ἀπῆλθον ἀφέντες ἡμιθανῆ τυγχάνοντα.
 
Μιλά για  κάθε άνθρωπο ἡμιθανῆ τυγχάνοντα.  που θα συναντήσουμε μπροστά μας ,στον δρόμο της ζωής μας.
Κάθε άνθρωπο που θα τον έχουν εκδύσει από την χάρη του Θεού , θα τον έχουν κτυπήσει οι δαίμονες και θα τον βρούμε μισοπεθαμένο εμπρός μας . 
Πόσους ανθρώπους  βασανισμένους ,τέτοιους ημιθανείς  τυγχάνοντας συναντάμε και δεν τους βοηθάμε ,με έναν λόγο ,με ένα βλέμμα παρηγορητικό ,με ότι μπορούμε από την καρδιά μας .
 
Λουκ. 10,33   Σαμαρείτης δέ τις ὁδεύων ἦλθε κατ᾿ αὐτόν, καὶ ἰδὼν αὐτὸν ἐσπλαγχνίσθη
 
Ο Σαμαρείτης της παραβολής αγαπούσε τον Θεό ,έφτανε η αγάπη του Θεού στην καρδιά του και την θέρμαινε , και αγαπούσε το πλησίον και έτσι αγαπούσε και  τον εαυτό του. ἰδὼν αὐτὸν ἐσπλαγχνίσθη  ,αυτό είναι αγάπη για τον πλησίον ,αυτό είναι που χάνουμε ,όταν αποκοπούμε  από τον ΘΕΟ .
 
Ματθ. 9,36    Ἰδὼν δὲ τοὺς ὄχλους ἐσπλαγχνίσθη περὶ αὐτῶν.
 
Όταν αγαπήσω Κύριον τὸν Θεόν μου ἐν ὅλῃ τῇ καρδίᾳ μου καὶ ἐν ὅλῃ τῇ ψυχῇ μου καὶ ἐν ὅλῃ τῇ διανοίᾳ μου.  
Τότε και μόνο τότε θα μπορώ να γίνω  οἰκτίρμων καὶ ἐλεήμων ,να σπλαχνίζομαι ,να αγαπώ όπως ο Κύριος μου  ,τον πλησίον ,αλλά και τον εαυτό μου .
 
Ιω. 5,44             πῶς δύνασθε ὑμεῖς πιστεῦσαι, δόξαν παρὰ ἀλλήλων λαμβάνοντες, καὶ τὴν δόξαν τὴν παρὰ τοῦ μόνου Θεοῦ οὐ ζητεῖτε;
 
Στον σημερινό σύγχρονο  κόσμο όμως,  όλα τα παραπάνω μοιάζουν παραμύθια  ,έτσι εμείς οι άνθρωποι γοητευμένοι πλανώντες και πλανώμενοι  τὴν δόξαν τὴν παρὰ τοῦ μόνου Θεοῦ οὐ ζητεῖτε 
Μοιράζουμαι στους πλησίον ,στα ζώα ,στην φύση ,μεταξύ μας μια ψευτική  placebo αγάπη, που δεν έχει καμία σχέση με την δόξα του ΘΕΟΥ δόξαν παρὰ ἀλλήλων λαμβάνοντες
Αυτή η αγάπη ευκολά μετατρέπεται  σε μίσος στην πρώτη θλίψη και πίεση .
 
Ο Θάνατος κυκλοφορεί ανάμεσα μας .
 
Είναι σοβαρή πλέον η κατάσταση ειδικά στα social media ,στην τηλεόραση ,στις κοινωνικές σχέσεις ,στην κοινωνία ,όλα έγιναν συμφέρον και αδιαφορία για τον  πλησίον  ,βασιλεύει η υποκρισία ,ο δόλος ,ο φθόνος .
Σαν τάφοι με πόδια ,απ έξω λαμπεροί και από μέσα θάνατος ,σήψη ,βρωμιά ,κόκκαλα …
Ένας άνθρωπος ακάθαρτος ,αμετανόητος ,που δεν καθαρίζει την ψυχή του με τα Μυστήρια ,με προσευχή ,που δεν εκκλησιάζεται , με μόνωση ,δεν ελεεί , δεν μπορεί να γίνει σκεύος ΑΓΑΠΗΣ του Θεού  αλλά πλανά και πλανάται .
Υπάρχει  ιδιοτέλεια ,υποκρισία ,είναι ο δρόμος πρός τον Θάνατο ,τον πνευματικό ,ο δρόμος του χωρισμού από τον Θεό .
οἵτινες οὐ μὴ γεύσωνται θανάτου.
Ο σωματικός Θάνατος είναι ο πρώτος ,ο πρόσκαιρος  , ο χωρισμός της ψυχής από το σώμα .
Ο άλλος θάνατος, ο μετέπειτα  είναι η τραγωδία της ανθρώπινης ύπαρξης ,ο  αιώνιος χωρισμός της ψυχής από τον Θεό .
Μαρκ. 9,1          Καὶ ἔλεγεν αὐτοῖς· ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι εἰσί τινες τῶν ὧδε ἑστηκότων, οἵτινες οὐ μὴ γεύσωνται θανάτου ἕως ἂν ἴδωσι τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ ἐληλυθυῖαν ἐν δυνάμει.
 
Ο κόσμος τω παθών ,είναι μέσα στο ψέμα ,μέσα στην υποκρισία δόξαν παρὰ ἀλλήλων λαμβάνοντες
και την πραγματική χαρά ,αγάπη δε την ξέρει ,δεν την θέλει ,δεν την ζητά τὴν δόξαν τὴν παρὰ τοῦ μόνου Θεοῦ οὐ ζητεῖ.
Γευόμαστε τον θάνατο  της αποστασίας καθημερινά και μεθάμε με αυτόν ,παριστάνουμε ότι νοιαζόμαστε ,ενδιαφερόμαστε ,αγαπάμε  ,τους ανθρώπους ,την φύση ,τα ζώα ,αλλά είμαστε  υποψήφιοι νεκροί μακριά από την ζωή ,την ΑΛΗΘΕΙΑ τον δρόμο πρός την ζωή .
 
ἐγώ εἰμι ἡ ὁδὸς καὶ ἡ ἀλήθεια καὶ ἡ ζωή
 
 
Είμαστε μακριά από τον Χριστό , όσο και αν νομίζουμε ότι είμαστε κοντά ,γιατί ο Χριστός είναι διπλά σε κάθε ἡμιθανῆ τυγχάνοντα .
Κάθε φορά που φεύγουμε αντίθετα  και αρνούμαστε βοήθεια σε κάποιον ἡμιθανῆ τυγχάνοντα ,όταν αρνούμαστε να του δώσουμε το χέρι να τον βγάλουμε από τον άδη .
παίρνουμε τον αντίθετη οδό από αυτήν που  οδηγεί στην ἀλήθεια καὶ την  ζωή ,τον Ιησού .
Δεν μπορούμε να μάθουμε να αγαπάμε ,δεν μπορούμε να γίνουμε αθάνατοι, αν δεν σπλαχνιστούμε ,αν δεν νοιαστούμε για τον ἡμιθανῆ τυγχάνοντα .
 
 
Ιω. 14,6             λέγει αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς· ἐγώ εἰμι ἡ ὁδὸς καὶ ἡ ἀλήθεια καὶ ἡ ζωή
 
Καλή φώτιση και αρχή μετανοίας 
 
 
Γ.Μ 

Αφήστε μια απάντηση