Ενώ όλοι φοβήθηκαν, μια 70χρονη γυναίκα του έδωσε το χέρι της και έσφιξε το δικό του, μέχρι που…

Σήμερα στον προαστιακό είδα μια απίθανη στιγμή ανθρωπιάς. Ένας άνδρας που υπέφερε από χρήση ναρκωτικών, ή από κάποια ψυχική ασθένεια, συμπεριφερόταν πολύ επιθετικά, έβριζε και φώναζε.

Ενώ όλοι φοβήθηκαν, μια 70χρονη γυναίκα του έδωσε το χέρι της και έσφιξε το δικό του, μέχρι που εκείνος ηρέμησε και έκατσε κάτω σιωπηλός με δάκρυα στα μάτια.

Της μίλησα μετά το περιστατικό και μου είπε: – “Είμαι μάνα και χρειαζόταν να έρθει σε επαφή με κάποιον.”

Και άρχισε να κλαίει..

_______________________________________________
“Δέσποτα ξέρεις ότι ο άνθρωπος που έπλασες δημιουργήθηκε από πηλό, ότι έχει φύση αδύναμη, ότι έχει αντοχή που εύκολα λυγίζει.

Διότι, αν δεν κοιμηθεί τη νύχτα, δεν μπορεί να κρατηθεί•
αν δε φάει κατά τη διάρκεια της μέρας, δεν αντέχει.

Τον χειμώνα τρέμει από το κρύο, το θέρος καίγεται από τη ζέστη•
το σούρουπο δε βλέπει, τη νύχτα δε τολμά να βαδίσει.

Αν περπατά εξαντλείται• αν ησυχάζει, ζαλίζεται• αν καθίσει, στεναχωρείται• αν μιλήσει, κουράζεται•
αν ξαπλώσει, υποφέρει• αν σταθεί όρθιος πολλή ώρα, εξαντλείται.

Και θέλεις, Δέσποτα, αυτή η αδύναμη φύση να νικήσει σύντομα την αμαρτία;

Ο άνθρωπος βρίσκεται μέσα σε πολλούς λογισμούς και μέσα σε αβέβαιες επιθυμίες της ψυχής• μέσα σε αμφίβολες πράξεις, μέσα σε άτακτα έργα…

Ελέησε, Δέσποτα, λυπήσου το πλάσμα σου. Σπλαχνίσου τον πηλό, που θέλησες να δοξάσεις.”

Αμήν

(Όσιος Εφραίμ ο Σύρος)

Πολυξένη Ρέρρα

Αφήστε μια απάντηση