ΑΜΑΡΤΩΛΩΝ ΣΩΤΗΡΙΑ: Ο άνθρωπος που δεν μπορούσε να μάθει προσευχές, παρά μόνον το “Χαίρε Μαρία”…
Σε κάποια πόλη υπήρχε ένας άνθρωπος ονόματι Ιωάννης πολύ ευλαβής και πλούσιος αλλά ο νους του δεν τον βοηθούσε να μάθει ούτε γράμματα ούτε έστω μία προσευχή.
Γι’ αυτό κλείστηκε σε μοναστήρι, για να τον διδάξουν οι υπόλοιποι μοναχοί προσευχές. Και όλοι του ερμήνευαν ψαλμούς και ευχές και προσπαθούσαν να τις μάθει αλλά ήταν αδύνατον.
Τότε ένας έμπειρος μοναχός του διάβασε όλες τις ευχές μία μία και τον ρώτησε, ποια από όλες του φάνηκε πιο όμορφη, για να τον μάθει και εκείνος του απάντησε το “Χαίρε, Μαρία”.
Μετά από πολύ καιρό και προσπάθεια έμαθε λοιπόν το “Χαίρε, Κεχαριτωμένη Μαρία, ο Κύριος μετά σου. Ευλογημένη συ εν γυναιξί και ευλογημένος ο καρπός της κοιλίας σου, ότι Σωτήρα έτεκες των ψυχών ημών.”
Πήρε τόσο μεγάλη χαρά και ευφροσύνη που κατόρθωσε να μάθει τον Αρχαγγελικό ασπασμό, που τον έλεγε πλέον συνεχώς νιώθοντας αγαλλίαση και γλυκύτητα, μέχρι που πέθανε.
Αφού λοιπόν τον έψαλαν οι αδελφοί, τον έθαψαν και το λείψανό του ευωδίαζε όλο και περισσότερο.
Στο μνημόσυνο της ενάτης ημέρας παρατήρησαν το εξής παράδοξο: στον τάφο του είχε φυτρώσει ένας ωραιότατος κρίνος, που σε κάθε πέταλό του έγραφε με χρυσά γράμματα “Χαίρε, Μαρία”. Ο ηγούμενος πρότεινε να δουν μέχρι πού έφτανε η ρίζα του κρίνου, για να δουν όλοι, πόσο χαριτώνεται, όποιος αγαπά με όλη του την καρδιά την Παρθένο Μαρία.
Έσκαψαν λοιπόν τον τάφο και είδαν, ότι ο κρίνος έβγαινε από το στόμα του οσίου. Στη συνέχεια έσχισαν το ιερό λείψανο και είδαν, ότι οι ρίζες του βρίσκονταν στην καρδιά του, στην οποία ήταν ζωγραφισμένη η εικόνα της Παναγίας και όλοι θαύμασαν.
Έλαβαν λοιπόν με λιτανεία και θυμιάματα εκείνον το ιερό κρίνο και τον φύλαξαν μαζί με τα ιερά λείψανα και όλοι τον τιμούσαν για την αγάπη της Θεομήτορος, με τις πρεσβείες της οποίας ευχόμαστε να αξιωθούμε κι εμείς της ουρανίου μακαριότητας.

Αφήστε μια απάντηση