Ἁγίου Νικηφόρου τοῦ Ὁμολογητοῦ: Ἀποτείχισις ἀπό αἱρετικούς, Συνοδική Κρίσις αὐτῶν καί ποῖοι ἀποτελοῦν τήν ἀληθῆ Ἐκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ

Τοῦ Δημητρίου ΧατζηνικολάουἈναπληρωτοῦ Καθηγητοῦ Οἰκονομικῶν τοῦ Παν/μίου Ἰωαννίνων

Εἰς τό σημερινόν ἐκκλησιαστικόν γίγνεσθαι ὑπάρχει σύγχυσις εἰς πλεῖστα ὅσα ζητήματα, λόγῳ τοῦ γεγονότος ὅτι οἱ πιστοί δέν συμβουλεύονται τούς Ἁγίους Πατέρας τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἀλλά «τρέφονται» μέ τά πνευματικά ξυλοκέρατα τῶν συγχρόνων ψευδο-αγίων, ψευδο-επισκόπων καί ψευδο-θεολόγων. Τό κατωτέρω κείμενον τοῦ Ἁγίου Νικηφόρου, Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως τοῦ Ὁμολογητοῦ (9ος αἰών),  μοῦ ἐγνωστοποίησεν ἀδελφός, εἰς τόν ὁποῖον ὁ Δρ. Ἱστορίας κ. Νεκτάριος Δαπέργολας, ἔστειλεν αὐτήν τήν παραπομπήν. Προσωπικῶς δέν γνωρίζω τόν κ. Δαπέργολαν, ἀλλά τόν εὐχαριστῶ θερμότατα διά τοῦτο τό Διαμάντι! Λέγω Διαμάντι, διότι ἀπαντᾶ κατηγορηματικῶς εἰς τρία κρίσιμα ἐπίκαιρα θέματα, εἰς τά ὁποῖα βεβαίως εἶχον ἀπαντήσει ἐπίσης κατηγορηματικῶς οἱ πρό τοῦ Ἁγίου Νικηφόρου Ἅγιοι Πατέρες εἰς διάφορα σημεῖα τῶν συγγραμμάτων των, ἀλλά τό παρόν κείμενον ἀπαντᾶ εἰς τά τρία αὐτά θέματα ταυτοχρόνως εἰς ὀλίγας μόνον γραμμάς!

Τό ἐν λόγῳ κείμενον λέγει, πρῶτον, ὅτι οἱ Χριστιανοί ΔΕΝ πρέπει ν’ ἀναμιγνύωνται μέ τούς πάσης φύσεως αἱρετικούς πού ἐμμένουν εἰς τάς αἱρέσεις των, δηλαδή ὅτι πρέπει ν’ ἀποτειχίζωνται.

Δεύτερον, ὅλα τά θέματα πού ἀναφύονται εἰς τήν Ἐκκλησίαν πρέπει νά λύνωνται Συνοδικῶς καί ὄχι Ματθαιϊστικῶς· τοὐτέστιν, οἱ πιστοί νά ἐπιδιώκουν τήν ἑνότητα καί τήν ἰσχύν τῶν Ὀρθοδόξων καί ὄχι νά χωρίζωνται ἀπό αὐτούς, μέ τόν ἀντορθόδοξον ἰσχυρισμόν ὅτι οἱ ἐμμένοντες εἰς τήν αἵρεσιν κληρικοί ἀπώλεσαν δῆθεν αὐτομάτως τήν ἱερωσύνην των καί ὅτι τά μυστήρια πού τελοῦν εἶναι ἤδη ἄκυρα, ἄρα δέν ἀπαιτεῖται συγκρότησις Ὀρθοδόξου Συνόδου, προκειμένου νά τούς καθαιρέσῃ! Μετά δέ τήν ἀπόφασιν τῆς Συνόδου, Ὀρθοδόξου ἐννοεῖται καί ὄχι ὡς τήν δαιμονικήν σύναξιν τῶν αἱρετικῶν Οἰκουμενιστῶν εἰς τό Κολυμβάρι (2016), δέν πρέπει νά γίνωνται πλέον συζητήσεις διά τά ἴδια θέματα! Αὐτή εἶναι ἡ Σοφία Θεοῦ, διά ν’ ἀποφεύγωνται αἱ ἔριδες καί τά σχίσματα πού δημιουργοῦν οἱ διάφοροι πεπλανημένοι Ματθαιϊσταί ἤ Ματθαιΐζοντες, οἱ Γιαννακόπουλοι, οἱ Θεοδωρόπουλοι, οἱ Τρικαμηνᾶδες κ.ἄ.

Τρίτον, ὅσοι παραμείνουν εἰς τήν Ὀρθοδοξίαν, ἀποτειχισμένοι ἀπό τούς αἱρετικούς, αὐτοί ἀποτελοῦν τήν ἀληθῆ Ἐκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ καί εὐθύνονται διά τήν προστασίαν τῶν δογμάτων καί τῶν ἐκκλησιαστικῶν Παραδόσεων. Συνεπῶς, αἱ φλυαρίαι περί «παραλλήλων ἐπισκόπων» πού διαδίδουν μερικοί, προκειμένου νά κατηγορήσουν τάς χειροτονίας τοῦ 1935, ὅτι αὐταί δῆθεν προεκάλεσαν τό σχίσμα μεταξύ τοῦ Ὀρθοδόξου καί τοῦ νέου Ἑορτολογίου (ν.ἑ.), τό ὁποῖον βεβαίως προεκάλεσαν οἱ Οἰκουμενισταί (=Σατανισταί) τό 1924 μέ τήν εἰσαγωγήν εἰς τήν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν τοῦ ν.ἑ. ἀπορρίπτονται ὡς κακόδοξοι, ἄν ὄχι καί κακοπροαίρετοι.

Ἰδού, λοιπόν, τό κείμενον τοῦ Ἁγίου Νικηφόρου:

«Εἰ δέ ὁμολογοῦσιν εἰδωλολατρῆσαι πρό τοῦ παρόντος καιροῦ, ὡς εἰδωλολάτραι κρινέσθωσαν, καί ἔστωσαν κατηχούμενοι, καί μετά Χριστιανῶν μή μιγνύσθωσαν· ἀρκέσει γάρ αὐτοῖς καί τοῦτο εἰ μεταμεληθεῖεν ἐφ’ οἷς ἀβούλως ἐμελέτησάν τε καί ἔπραξαν· ὥσπερ μή τά κατ’ αὐτούς οἰκονομηθῆναι, καί τήν μετάνοιαν αὐτῶν παρά τῇ Ἐκκλησίᾳ δεχθῆναι· εἰ δέ διαμένουσιν ἐν τῇ αὐτῇ αἱρέσει, καὶ ἴσως καὶ ἑτέρους τινὰς ἀμαθεστέρους καὶ ἁπλουστέρους δυνηθῶσιν ἀποβουκολῆσαι, κἄν ὀχλαγωγήσωσι καὶ πλῆθος συνάγωσιν, ἔξω τῶν ἱερῶν τῆς Ἐκκλησίας περιβόλων εἰσίν· εἰ δὲ καί πάνυ ὀλίγοι ἐν τῇ ὀρθοδοξίᾳ καὶ εὐσεβείᾳ διαμείνωσιν, οὗτοι εἰσὶν Ἐκκλησία, καὶ τὸ κῦρος καὶ ἡ προστασία τῶν ἐκλησιαστικῶν θεσμῶν ἐν αὐτοῖς κεῖται· κἄν κακοπαθῆσαι αὐτοῖς ὑπὲρ τῆς εὐσεβείας δεήσοι· ὅπερ ἐστίν εἰς καύχημα αἰώνιον, καὶ ψυχικῆς σωτηρίας πρόξενον· ὅτι οὐδέ συζητήσεις περί τῶν ἱερῶν εἰκόνων ποιεῖσθαι δεῖ· οὐ γάρ προσφάτως ἀνεφύη τό περί αὐτῶν δόγμα, ἀλλ’ ἐκ πλείονος χρόνου ζητηθέν, τήν κύρωσιν παρά τῆς συνόδου ἔλαβε·  καί πᾶν γάρ ζήτημα δογματικόν ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ τοῦ Θεοῦ ἀναφυέν, μετά ζήτησιν συνοδικήν καί ἐκφώνησιν πέπαυται, ἀμφιβολίαν δέ τήν οἱανοῦν οὐκ ἐπιδέχεται· οὕτως γάρ ἐπί τῶν λοιπῶν ἁγίων καί οἰκουμενικῶν συνόδων γέγονε».

Πηγή: Ἁγίου Νικηφόρου, Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως τοῦ Ὁμολογητοῦ, Patrologia Graeca, Τόμος 100, σελ. 844-845, https://babel.hathitrust.org/cgi/pt?id=nnc1.0046980229&view=1up&seq=430 .

Αφήστε μια απάντηση