Πτωχή «τω πνεύματι», είναι εκείνη η ψυχή, που γνωρίζει καλά τα τραύματά της και το σκοτάδι των παθών που την περικυκλώνει, και ζητάει συνεχώς τη λύτρωση από τον Κύριο. Διότι, επειδή δεν ευχαριστείται στα τραύματα και τους μώλωπες των παθών της και δεν δικαιολογεί τα σφάλματά της, ο Κύριος έρχεται και τη γιατρεύει και της αποκαθιστά το κάλλος της! Αυτή η ψυχή είναι μακάρια!
Αλλοίμονο, όμως, σε εκείνη την ψυχή που δεν έχει συναίσθηση των τραυμάτων της… Αυτή την ψυχή, ο Αγαθός Ιατρός, δεν την θεραπεύει, διότι δεν Τον αναζητά, νομίζοντας ότι είναι υγιής. Λέει, λοιπόν, ο Κύριος: «Οὐ χρείαν ἔχουσιν οἱ ὑγιαίνοντες ἰατροῦ, ἀλλ᾿ οἱ κακῶς ἔχοντες » (Λουκ.Ε΄31΄)!!!
Άγιος Μακάριος ο Αιγύπτιος
Μου λένε μερικοί: «Δεν συμφωνώ με την γυναίκα μου, είμαστε αντίθετοι χαρακτήρες. Άλλος χαρακτήρας εκείνη, άλλος εγώ! Πώς κάνει τέτοια παράξενα πράγματα ό Θεός; Δεν θα μπορούσε να οικονομήσει μερικές καταστάσεις έτσι, ώστε να ταιριάζουν τα ανδρόγυνα, για να μπορούν να ζουν πνευματικά;».
«Δεν καταλαβαίνετε, τους λέω, ότι μέσα στην διαφορά των χαρακτήρων κρύβεται η αρμονία του Θεού; Οι διαφορετικοί χαρακτήρες δημιουργούν αρμονία. Αλίμονο, αν ήσασταν ίδιοι χαρακτήρες! Σκεφθείτε τι θα γινόταν, αν λ.χ. και οι 2 θυμώνατε εύκολα. Θα γκρεμίζατε το σπίτι. Ή, αν και οι 2 ήσασταν ήπιοι χαρακτήρες, θα κοιμόσασταν όρθιοι!…». Αν ήσασταν τσιγκούνηδες, θα ταιριάζετε μεν, αλλά θα πηγαίνατε και οι 2 στην κόλαση. Αν πάλι ήσασταν απλοχέρηδες, θα μπορούσατε να κρατήσετε σπίτι; Θα το διαλύατε και τα παιδιά σας θα γυρίζανε στους δρόμους. Ένα στραβόξυλο, αν πάρει ένα στραβόξυλο, ταιριάζουν μεταξύ τους, θα σκοτωθούν όμως σε μια μέρα! Γι’ αυτό τί γίνεται; Οικονομάει ο Θεός, ένας καλός να πάρει ένα στραβόξυλο, για να βοηθηθεί, γιατί μπορεί να είχε καλή διάθεση, αλλά να μην είχε βοηθηθεί από μικρός.
~Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης
Γνώρισε ὅτι ὁ Θεός ἔβαλε κάθε χριστιανό στόν κόσμο, γιά νά εἶναι δάσκαλος τῶν ἀπίστων καί ἀσεβῶν καί γιά νά τούς ἐπιστρέψη μέ τόν λόγο του μέ τήν καλή του ζωή στήν εὐσέβεια καί τήν πίστι.
Γι΄ αὐτό καί ὁ Θεός θά ζητήση λόγο ἀπό κάθε χριστιανό ὄχι μόνο γιά τήν δική του ὠφέλεια καί σωτηρία, ἀλλά ἀκόμη καί γιά τήν σωτηρία τῶν ἄλλων, ὅπως λέει ὁ ἱερός Χρυσόστομος ”Ὁ Θεός θέλει ὀ Χριστιανός νά εἶναι διδάσκαλος, προζύμι, ἁλάτι καί φῶς.
Τί εἶναι τό φῶς; Βίος καθαρός, πού δέν ἔχει τίποτε τό σκοτεινό. Τό φῶς ἤ τό ἀλάτι καί τό προζύμι δέν εἶναι ὠφέλιμα γιά τόν ἑαυτό τους, ἀλλά σέ ἄλλους δείχνουν τήν ὠφέλειά τους ἔτσι δέν θά μᾶς ζητηθῆ μόνον ἡ δική μας ὠφέλεια, ἀλλά καί ἡ ὠφέλεια τῶν ἄλλων.” (Ὁμιλία νβ΄ εἰς τό κατά Ἰωάννην)
~ Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης
(Πνευματικά γυμνάσματα σελ, 379)