” Μας διηγείτο ο Άγιος Ιάκωβος ότι είχανε ένα κειμήλιο προγονικό, μια μικρή εικονίτσα του Αγίου Χαραλάμπους.
Το είχαν από τη Μικρά Ασία και εκεί στη Μικρά Ασία και εδώ στην Εύβοια που ήρθανε και στην Άμφισσα προηγουμένως, αυτή η εικονίτσα, με τη Χάρη της, τελούσε θαύματα.
Παιδί που ήταν ο πατήρ Ιάκωβος, ο Άγιος Ιάκωβος πλέον, αρρώστησε βαριά, με πυρετό πάνω από 40. Φάρμακα, γιατροί δεν υπήρχαν στα χωριά εκείνη την εποχή, μετακινήσεις πολύ δύσκολες και περίμεναν να πεθάνει.
Η μητέρα του, η Δωρούλα, ευσεβεστάτη, η Θεοδώρα, πήρε μια καρεκλίτσα, την έβαλε δίπλα του, έστρωσε μια καθαρή άσπρη πετσέτα πάνω στην καρέκλα και έβαλε αυτό το μικρό το εικονάκι, του Αγίου Χαραλάμπους, δίπλα στο παιδί της, τον Ιάκωβο και
ω! του θαύματος, όπως διηγείτο ο πατήρ Ιάκωβος, είδε από την εικονίτσα να βγαίνουν τα χέρια του Αγίου Χαραλάμπους, είδε, λέει , και τα επιμάνικα που φορούσε, χρώματος μπλε μάλιστα, ακόμα και τις τριχούλες του, διέκρινε και του είπε:
– Μη στεναχωρείσαι παιδί μου, θα γίνεις καλά, όλα καλά θα πάνε..
Κι απ’ εκείνης της ώρας απέκτησε την ίαση και την υγεία.
Και του έλεγε η μητέρα του:
– Σήμερα , παιδί μου , έγινε νεκρανάστασις, νεκρός ήσουν και ανεστήθης, αυτήν την ημέρα να την τιμάς.
Και επειδή ακριβώς ο Άγιος Γέροντας Ιάκωβος τιμούσε και τον Άγιο Χαραλάμπη και τον Άγιο Δαυίδ, που ήρθε στο μοναστήρι του και αγωνίστηκε μέχρις εσχάτων και μέχρις τελείας εξαντλήσεως, προσφέροντας το σώμα του και το πνεύμα του στη διακονία του Θεού και των ανθρώπων, επειδή ετίμησε τους Αγίους, ετίμησε την Αγία μας Εκκλησία, αγάπησε τον άνθρωπο, γι’ αυτό και τον τιμά σήμερα ο Θεός και αυτός μαζί με τον Άγιο Δαυίδ και με τον Άγιο Γέροντα Κύριλλο, στη συνέχεια, τελούν θαυμαστά και θαυμάσια στους ανθρώπους..”
Γέρων Γαβριήλ
Ηγούμενος Ι.Μ.Οσίου Δαυίδ