Ωφέλιμη διήγηση.
Κάποτε, κάποια πνευματικά τέκνα ενός γέροντα κάλεσαν τον γέροντα στο σπίτι τους. Ο γέροντας δέχτηκε και μια μέρα πήρε το γαϊδουράκι του (Μάρκο τον φώναζε) και κατέβηκε από το μοναστήρι για το σπίτι των παιδιών.
Εκεί τον περίμεναν με χαρά τα πνευματικά του τέκνα.
Το τι ετοιμασίες και το τι φαγητά τού ετοίμασαν, δεν περιγράφεται!
Ο γέροντας όμως ήταν εγκρατής και δεν έτρωγε πολύ. Ωστόσο, ο οικοδεσπότης τον προέτρεπε να φάει, λέγοντάς του:
– Κάνε αγάπη, γέροντα! Κάνε υπακοή και φάε και από αυτό… φάε και από εκείνο…
Το αποτέλεσμα ήταν να φάει ο γέροντας πολύ, για τα δικά του δεδομένα.
Όταν τελείωσαν το γεύμα, ο γέροντας τούς ευχαρίστησε και πήρε τον δρόμο της επιστροφής για το μοναστήρι. Στον δρόμο σταματήσανε σε έναν ποταμό, για να πιει νερό ο Μάρκος.
Όταν το ζώο ήπιε, όσο ήθελε, ο γέροντας, λέει στον γάιδαρό του:
– Μάρκο, πιες λίγο νεράκι! Μάρκο, κάνε υπακοή, δείξε αγάπη και πιες ακόμα λίγο νεράκι!
Τίποτα. Ο Μάρκος, αμετακίνητος! Βλέποντας ο γέροντας ότι ο γάιδαρος δεν πίνει άλλο νερό, του λέει:
– Αχ, Μάρκο, εσύ έπρεπε να πας στο γεύμα και όχι εγώ!
Καταλάβατε; Ακόμα και αυτά τα ζώα μας διδάσκουν την εγκράτεια.
Δημήτριος Παναγόπουλος Ιεροκήρυκας
……………………………………………………………………………………….
Ένα άτομο ήρθε στην εκκλησία. Ξέχασε να κλείσει το τηλέφωνό του, το οποίο χτύπησε κατά την προσευχή. Ο ιερέας τον επέπληξε. Οι άνθρωποι που προσεύχονταν τον επέπληξαν. Σε όλη τη διαδρομή για το σπίτι, η γυναίκα του τον κατηγορούσε για την απροσεξία του. Στο πρόσωπό του φαινόταν η ντροπή, η σύγχυση και η ταπείνωση.
Μετά από αυτό το περιστατικό, αυτός ο άνδρας δεν ήρθε ποτέ ξανά στην εκκλησία.
Το ίδιο βράδυ πήγε στο μπαρ. Ο άντρας ήταν ακόμα νευρικός και τα χέρια του έτρεμαν. Κατά λάθος έχυσε το ποτό του στο τραπέζι. Ο σερβιτόρος τον δικαιολόγησε και του έδωσε μια πετσέτα για να στεγνώσει. Ο θυρωρός σκούπισε το πάτωμα.
Ο ιδιοκτήτης του μπαρ του πρόσφερε άλλο ποτό με έξοδα του μαγαζιού. Ταυτόχρονα του είπε: «Μην ανησυχείς, φίλε. Όλοι κάνουν λάθη». Από εκείνη τη μέρα ο άνδρας πήγαινε στο μπαρ κάθε βράδυ.
Μερικές φορές η στάση μας ως πιστών μπορεί να ωθήσει τις ψυχές στην κόλαση. Μπορείτε να κάνετε την διαφορά με τον τρόπο που συμπεριφέρεστε στους ανθρώπους, ειδικά όταν κάνουν λάθη.
……………………………………………………………………………………….
Το ζήτημα δεν είναι ποιά δοκιμασία έχει ένας άνθρωπος, αλλά από ποιό αίτιο ξεκινάει η δοκιμασία αυτή, καθώς και εάν έχει κανείς τύψεις συνειδήσεως ή όχι. Έστω ότι έχουμε 2 ασθενείς (πιστοί και οι 2) που έχουν καρκίνο στον πνεύμονα. Ο ένας καπνίζει, ενώ ο άλλος όχι. Και πεθαίνουν. Αυτός που κάπνιζε είχε διαφορετικούς λογισμούς από τον μη καπνιστή και είχε τύψεις συνειδήσεως, διότι το κάπνισμα, του προκάλεσε τον καρκίνο. Έλεγε στον εαυτόν του: Καλά να πάθω! Το ήξερα, το άκουγα, δεν συμμορφώθηκα και τελικά αρρώστησα…
Ο άλλος, δεν είχε τέτοιους λογισμούς και δεν τον έλεγχε η συνείδηση. Είναι σε άλλη κατάσταση. Υπέμεινε την δοκιμασία μέχρι τέλους, ευχαριστώντας το Θεό. Ο καπνιστής ξεχρέωνε με την ασθένεια, ενώ ο δεύτερος κατέθετε, αποταμίευε στον Ουρανό. Και οι 2 κερδισμένοι ήταν και σώθηκαν, με την διαφορά, ότι ο ένας προβιβάστηκε με 10 στον παράδεισο, ενώ ο άλλος αρίστευσε παίρνοντας 20.
~ Γέροντας Εφραίμ Σκήτης Αγίου Ανδρέα