Λέγεται, ὅτι στά ἐγκαίνια τοῦ Ἰσθμοῦ τῆς Κορίνθου τό 1893 παρεβρέθηκε καί ὁ τότε πρωθυπουργός τῆς Ἑλλάδος, Χαρίλαος Τρικούπης.
Ἦταν περίοδος νηστείας τήν ἡμέρα ἐκείνη καί παρουσίαζαν νηστήσιμα ἐδέσματα, στήν γιορτή πού ἔγινε. Καί ὅταν στόν Τρικούπη, τοῦ προσφέρθηκαν τά ἐδέσματα αὐτά, ἐκεῖνος εἶπε:
– Ἐγώ, δέν νηστεύω γιά ἕναν Ἑβραῖο!
Μετά ἀπό λίγο καιρό, ὁ Τρικούπης ἀρρώστησε καί ἦρθε ἡ ὥρα τοῦ θανάτου.
Πῆγε ὁ ἱερέας μέ τό Ἅγιο Ποτήριο, νά τοῦ προσφέρει τό ”Εἰσιτήριο”, τήν Θεία Κοινωνία, ἔστω τήν τελευταία στιγμή. Καί παρότι ψυχορραγοῦσε ὁ Τρικούπης, βρῆκε τήν δύναμη νά ἀνασηκωθεῖ στό προσκέφαλο τοῦ κρεβατιοῦ καί νά πεῖ:
– Ἔξω ὁ Ναζωραῖος!
Γιά τόν κόσμο, ἦταν ἕνας ”πετυχημένος” πολιτικός, ἀλλά γιά τόν ἑαυτόν του ἦταν ἕνας ἄφρων, διότι καταδίκασε αἰώνια τήν ψυχή του…
======================================================
Ὅπως σὲ ἕνα ἔγγραφο, ὅταν δὲν ἀποτυπώνεται σωστὰ ἡ σφραγίδα, τὸ ἔγγραφο δὲν ἔχει ἰσχὺ καὶ εἶναι ἄκυρο, ἔτσι καὶ ὁ σταυρὸς πού δὲν κάνουμε σωστά, δὲν εἶναι σταυρός! Πρέπει νὰ γίνεται σωστά! Μέτωπο, κοιλία καὶ στὶς 2 ὠμοπλάτες. Ὁ σταυρὸς πού κάνουμε, συμβολίζει καὶ τὴν δικὴ μας σταύρωση, τὴν σταύρωση τῶν παθὼν καὶ τοῦ θελήματὸς μας. Δυστυχῶς οἱ περισσότεροι, δὲν γνωρίζουν τὴν δύναμη τοῦ σταυροῦ καὶ κάνουν ἕνα σταυρό, πού μόνο σταυρὸς δὲν εἶναι. Κινοῦν τὰ χέρια τους, λὲς καὶ ἀνακατεύουν τὸν ἀέρα ἤ σὰν νὰ δέρνουν τὸν ἀέρα. Κάνουν ἕνα σταυρὸ ἀνάποδο, ἕνα σύμπλεγμα, ἕνα ὀρνιθοσκάλισμα! Εἶναι μεγάλη βλασφημία αὐτὸ τὸ πράγμα! Ἀπὸ τοὺς 1000 πού κάνουν τὸν σταυρὸ τους στὴν Ἐκκλησία, μόνο οἱ 2 τὸν κάνουν σωστά…
======================================================
Ὅταν μίλησε ὁ Χριστὸς μὲ τὸν διάβολο καὶ συγκεκριμένα, μὲ τὸν δαιμονισμένο Γαδαρηνό, ὁ διάβολος 2 πράγματα μᾶς ἀποκάλυψε:
α) παραδέχεται ὁ διάβολος, ὅτι εἶναι δυνατότερος ὁ Χριστὸς καὶ Τον παρακαλεῖ,
νὰ μὴν τὸν ρίξει στὴν ἄβυσσο, στὰ τάρταρα, ἀλλὰ στοὺς χοίρους, ὅταν τὸν ἐκβάλλει ἀπὸ τὸν δαιμονισμένο, ὅπως καὶ τελικὰ ἔγινε καὶ
β) παραδέχεται ὁ σατανάς, ὅτι ὑπάρχει κόλαση, ἀφοῦ μιλάει γιὰ τάρταρα καὶ
ἐμεῖς ἀκόμα μέσα στὴν ἀπιστία μᾶς, λέμε:
Ἐδῶ εἶναι ἡ κόλαση καὶ ἐδῶ εἶναι ὁ παράδεισος. Θὰ διαψεύσουμε τὸν σατανὰ, ἕνα πνεῦμα 7500 ἐτῶν; Δὲν ξέρει αὐτὸς καὶ ξέρουμε ἐμεῖς;
Καὶ μέσα στὴν μωρία μας, λέμε καὶ τὸ ἄλλο: Ποιὸς πῆγε ἀπὸ ἐκεῖ, γιὰ νὰ ἔρθει νὰ μᾶς πεῖ, ὅτι ὑπάρχει ζωὴ μετὰ τὸ θάνατο; Ὁρίστε, ὁ διάβολος, σὲ αὐτὴν τὴν συνάντηση μὲ τὸν Χριστό, τὸ παραδέχεται, ὅτι ὑπάρχει μεταθανάτια ζωή. Ποιὸν καλύτερο μάρτυρα ἀπὸ τὸν διάβολο θέλεις; Παραδέχεται ἕνα πράγμα, πού δὲν τὸν συμφέρει ὁ ἄνθρωπος, νὰ τὸ γνωρίζει.
✞ Ἱεροκήρυκας Δημήτριος Παναγόπουλος