Χαίρεται
Ιω. 16,33 ταῦτα λελάληκα ὑμῖν ἵνα ἐν ἐμοὶ εἰρήνην ἔχητε. ἐν τῷ κόσμῳ θλῖψιν ἕξετε· ἀλλὰ θαρσεῖτε, ἐγὼ νενίκηκα τὸν κόσμον.
Εγώ ο Χριστιανός που εκκλησιάζομαι ,εξομολογούμαι ,κοινωνώ ,κάνω μία ορισμένη πνευματική ζωή ,μία προσπάθεια ἐν τῷ κόσμῳ , αν έχω μία εξωτερική θλίψη ,κάτι σαν προβληματισμό ,τότε φαίνεται περίεργο ,αλλά πάω καλά .
Αν εξετάσω προσεκτικά τον εαυτό μου ,μέσα μου υπάρχει μία εσωτερική ειρήνη ,ενώ η θλίψη είναι επιφανειακή εξωτερική .
Αν η θλίψη είναι εσωτερική ,βαθιά και μάλιστα social επικαλυμμένη ,με σκοτώνει σαν σιωπηλός δολοφόνος .
Μου λείπει η άκτιστη ενέργεια, η ψυχή μου τρέφεται με ξυλοκέρατα ,χαρούπια ,κοσμική ενέργεια και δόξα ,τα like των ανθρώπων .
ἐν τῷ κόσμῳ θλῖψιν ἕξετε.
Το σώμα ,η διάνοια ,ζητά ,απαιτεί , αλλά δεν παίρνει , αν παίρνει παρά μόνο τα απαραίτητα ,αυτά που ορίζει η εκκλησία ,η υπακοή στον πνευματικό ,τότε υποτάσσεται ,αλλά και μουτρώνει ,έχει θλίψη
Αυτή η θλίψη δεν είναι επικίνδυνή ,δεν είναι η θλίψη που σκοτώνει την ψυχή .
Η ψυχή όμως χαίρεται ,πετάει , έχει την ειρήνη της άκτιστης ενέργειας του Αγίου Πνεύματος ,είναι προστατευμένη από τα εξωτερικά φαινόμενα ,περιβάλλεται από αυτή την αόρατη ενέργεια ,την άκτιστη.
Έτσι η εξωτερική φαινομενική θλίψη είναι υπαρκτή ,αλλά σταδιακά υπερκαλύπτεται από την εσωτερική χαρά και ειρήνη .
Ο χοικός και ο επουράνιος .
Οι δύο κόσμοι που κουβαλάω ,αυτός ο εξωτερικός ,ο επιφανειακός ,αυτός της διάνοιας ,του εγκεφάλου ,του σώματος ,ο ύλικός ,ο χωμάτινος ,ο ΧΟΙΚΟΣ ,έχει ανάγκες και ζητάει να ικανοποιηθεί .
Δεν θέλω να διαλύσω το σώμα .αλλά να το δαμάσω ,να τα περιορίσω στα φυσικά του όρια ,να κάνει αυτά που χρειάζονται και κρίνονται ως απαραίτητα ,κατά την διάρκεια της σύντομης επίγειας παραμονής μου .
Ο άλλος, ο πνευματικός κόσμος μου ,η ψυχή ,το πνεύμα ,ο αιώνιος ,ο ουράνιος κόσμος που έχω μέσα μου
Αυτός που θρησκεύει , επιζητά την ένωση με τον πατέρα τον επουράνιο ,σε αυτόν είναι που πρέπει να στραφώ και να τον στρέψω .
Είναι δύο κόσμοι που συγκρούονται ,η δική μου ευθύνη είναι να τους βάλω να συνεργαστούν για να καθαγιαστούν ,γιατί για αυτό μου δόθηκαν ,για να ενωθούν καθαγιασμένοι και να αποτελέσουν το ΑΓΙΟ ΕΓΩ μου .
ἵνα ἐν ἐμοὶ εἰρήνην ἔχητε.
Ας υποθέσουμε ότι μέσα στο σπίτι υπάρχει ειρήνη ,ηρεμία και ένα αίσθημα ασφαλείας ,αφού το φρουρούν άγρυπνοί φρουροί ,αυτό είναι μία ψυχή που έχει αφεθεί στον Χριστό .
Έξω ἐν τῷ κόσμῳ θλῖψιν ,γίνεται πόλεμος ,πλημύρα , κατακλυσμός , φωτιές ,μία καταστροφή ,αλλά το σπίτι που έχει Χριστό εἰρήνην ἔχητε.
Η εξωτερική κατάσταση ,η φασαρία ,οι θόρυβοι , λογικό είναι να προκαλούν κάποια ανησυχία στο σπίτι ,αλλά σταδιακά επικρατεί ολοκληρωτικά η ΕΙΡΗΝΗ ,η ΑΓΑΠΗ που διώχνει κάθε φόβο ,ότι και να γίνεται έξω .
Δυνάμει ΦΩΣ ή ΣΚΟΤΟΣ .
διὰ τὸ εἶναι αὐτοὺς σάρκας.
Αυτός ο επουράνιος εαυτός μου ,έχει ανάγκη την άκτιστη ενέργεια του Αγίου Πνεύματος ,την αόρατη ,ασύλληπτη από οτιδήποτε ανθρώπινο ,την οποία αντιλαμβάνεται μόνο η ψυχή ,το ΦΩΣ του Χριστού , για να επιβιώσει .
Αν αυτεξούσια και αυτόβουλα ,ελευθερά ,πλανηθώ ότι δεν την χρειάζομαι ,την αρνηθώ εγωιστικά, την αποστραφώ
Αν αρχίσω να ικανοποιώ την σάρκα , το σώμα ,τον εγκέφαλο ,τα ορατά ,τότε το σώμα ,η σάρκα γίνεται άδης ,ενώνεται με τον άδη ,το σκοτάδι και τραβά και την ψυχή ,τον όλο άνθρωπο .
Αν πειστώ από τις σκοτεινές οντότητες που λέγονται δαίμονες και επέλεξαν να εγκαταλείψουν τον Θεό , ,ότι δεν μου χρειάζεται η άκτιστη ενέργεια ,αλλά μόνο η απόλαυση της σάρκας
Τότε έκανα το σώμα από σύμμαχο εχθρό , επέτρεψα να καταληφθεί από το σκοτάδι ,να γίνει σκοτάδι ,από δυνάμει ΦΩΣ.
Τότε κυριευθήκα από τους δαίμονες και την σκοτεινή τους ενέργεια ,την πονηρία ,την πλάνη ,τις ψεύτικές απολαύσεις της σάρκας τις ΗΔΟΝΕΣ .
Ηδονές που είναι κούφιες ,άχρηστες ,ψεύτικές ,είναι οι εκτός μέτρου και ορίων απολαύσεις της σάρκας
Το μάτι που βλέπει τον Θεό …
Η θλίψη ἐν τῷ κόσμῳ ενός χριστιανού που αγωνίζεται ,είναι εξωτερική ,φαινομενική ,δεν τον πιάνει και δεν τον ακουμπά παρά μόνο επιφανειακά
Την ψυχή του ,τον νού ,τον οφθαλμό της ψυχής ,τον έχει στραμμένο στον Θεό και τρέφεται από την άκτιστη ενέργεια του Αγίου Πνεύματος .
Σε αυτό συντελεί και ένα σώμα ,που κοινωνεί το σώμα και το αίμα του Χριστού , το σώμα ,η διάνοια ,ο εγκέφαλος ,υπακούει τα κελεύσματα της ψυχής ,υποτάσσεται και ακολουθεί την χαρούμενη ψυχή που βλέπει τον Θεό .
ἐὰν μὴ φάγητε τὴν σάρκα τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου καὶ πίητε αὐτοῦ τὸ αἷμα, οὐκ ἔχετε ζωὴν ἐν ἑαυτοῖς.
Το σώμα μπορεί να γίνει ο πιστός δούλος που υπηρετεί ,βαστά ,ακολουθεί την ψυχη ,το πνεύμα στην ένωση με τον Θεό στην Θέωση .
Αν ταπεινωθεί μπει σε πρόγραμμα ,νηστεία ,προσευχή ,μελέτη ,υπακοή και ειδικά αν λαμβάνει τὴν σάρκα τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου καὶ αὐτοῦ τὸ αἷμα.
Τότε πραγματικά χαίρεται , ζεί και περιμένει την παλιγγενεσία του ,όταν θα αποχωριστεί στον τάφο από την ψυχή Όταν και θα επιστρέψει καθαγιασμένο ,καθαρό ,στον κάτοχο του, κατά την διάρκεια της δευτέρας παρουσίας ,της κρίσεως .
Αλλά μπορεί να γίνει και δυνάστης ,καταστροφέας , ακάθαρτος ,σκληρός, δαιμονικός ,πονηρός αφέντης ,αν του το επιτρέψω ,να γίνει ο οδηγός μου και φύλακας μου στον άδη.
Ιω. 6,53 εἶπεν οὖν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς· ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐὰν μὴ φάγητε τὴν σάρκα τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου καὶ πίητε αὐτοῦ τὸ αἷμα, οὐκ ἔχετε ζωὴν ἐν ἑαυτοῖς.
Το σώμα αποχωρίζεται από την ψυχή με τον θάνατο και τα δύο περιμένουν την κρίση και την επανένωση .
Για να πάρουν μαζί τον δρόμο πρός τον χωρισμό από τον Θεό ,την αιώνια κόλαση ή την αιώνια ένωση με τον Θεό ,την Βασιλεία των ουρανών .
Ο άδης και ο παράδεισος είναι οι προθάλαμοι που οδηγείται και περιμένει μετά θάνατον ,αλλά και προγεύεται επίγεια η ψυχή
πρίν επανενωθεί με το σώμα και οδηγηθεί ο όλος άνθρωπος στην ζωή ή τον θάνατο του μέλλοντος αἰῶνος.
Φῶς Χριστοῦ φαίνει πᾶσι..
Η ύλη και η ενέργεια ,αλλάζουν ,μεταφέρονται ,μετακινούνται ,μορφώνονται ,μεταμορφώνονται ,διαμορφώνονται ενώνονται ,διασπώνται , αλλά δεν χάνονται , δεν γυρνούν στην ανυπαρξία ….
Είμαι ύλη και ενέργεια ,σώμα και ψυχή εγώ επιλέγω και επιβάλλω στον Θεό ,το είδος της φόρτισης μου.
Αν θέλω να έχω ΦΩΣ ,να είμαι στο ΦΩΣ με το ΦΩΣ Χριστού ,να με διαπερνά ψυχή και σώμα ή αν θέλω να είμαι άδειος ,να είμαι σκοτάδι και το ΦΩΣ Χριστού να με καίει σώμα και ψυχή.
Ενεργειακός άνθρωπος υπάρχει και είναι μέσα μου , περιμένει και παίρνει την ευκαιρία σε αυτή την ζωή
Να ενωθεί με τον ενδιάμεσο ,τον Χριστό ,για να τελειωθεί , για να ζήσει αιώνια στο ΦΩΣ με το ΦΩΣ ψυχή και σώμα .
Αν δεν ενωθεί με τον ενδιάμεσο με τον Χριστό ,αν δεν ετοιμαστεί για να ενωθεί με το ΦΩΣ ,αν αρνηθεί το ΦΩΣ ,θα ζήσει αιώνια στο σκοτάδι ψυχή και σώμα .
Αποκ. 22,5 Κύριος ὁ Θεὸς φωτιεῖ αὐτούς, καὶ βασιλεύσουσιν εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων.
Ο ενδιάμεσος , Ο Κύριος ὁ Θεὸς ,αυτός που ενώνει εμένα , την γή ,το χώμα ,με τον ουρανό ,με την αιωνιότητα ,με την ειρήνη και την χαρά ,σώμα και ψυχή ,μόνο αν ΕΓΩ το θέλω.
Αυτός είναι ο μόνος ΕΝΔΙΑΜΕΣΟΣ ,που κάνει το αδύνατο ,το ακατανόητο ,το ακατάληπτο ,το ασύλληπτο ,να ενώσει το κτιστό , το χώμα με το άκτιστο ,με το άπειρο ,το αιώνιο ,το χωρίς αρχή και τέλος .
Τα αδύνατα παρ’ ανθρώποις δυνατά παρά τω Θεώ έστιν …
Καλή φώτιση και αρχή Μετανοίας
Γ.Μ