(5ον ἀπό 16) Μποροῦν οἱ ἀβάπτιστοι, αἱρετικοί καί ἀλλόθρησκοι νὰ σωθοῦν;
Ποιά εἶναι ἡ Ὀρθόδοξη διδασκαλία;
Μιά μελέτη Νεκταρίου Μοναχοῦ τοῦ ἐκ Κορίνθου
Στον Μεγάλο Συναξαριστή στον Βίο τῆς Ἁγίας Αἰκατερίνης [βλέπε: http://www.romiosini.org.gr/0BD65F9E.el.aspx ], ὁταν κλείστηκε ὁλονυκτίως προσευχομένη (ὃπως την συμβούλευσε ὁ ἃγιος ἐκεῖνος Γέροντας που την κατήχησε) μπροστά στην εἰκόνα (που τῆς εἶχε δώσει ὁ Γέροντας) τῆς Παναγίας Βρεφοκρατούσας, διαβάζουμε: «…….Ἔτσι, λοιπόν, καθὼς προσευχόταν, ἀπὸ τὸν κόπο τὴν πῆρε ὁ ὕπνος καὶ βλέπει στὸ ὅραμά της τὴ Βασίλισσα τῶν ἀγγέλων, ὅπως ἦταν ζωγραφισμένη μὲ τὸ Ἅγιο Βρέφος, τὸ Ὁποῖο ἀκτινοβολοῦσε πιὸ πολὺ ἀπὸ τὸν ἣλιο, ὅμως ἔστρεφε τὸ πρόσωπό Του πρὸς τὴ Μητέρα Του. Γι’ αὐτό, ἡ κόρη ἔβλεπε μόνο τὴν πλάτη Του. Καί, ἐπιθυμώντας νὰ Τὸ δεῖ καὶ στὸ πρόσωπο, πῆγε ἀπὸ τὸ ἄλλο μέρος. Ὁ Χριστός, ὅμως, ἔστρεφε καὶ πάλι τὸ πρόσωπό Του ἀπὸ τὴν ἄλλη μεριά. Ὅταν αὐτὸ ἔγινε τρεῖς φορές, ἀκούει τὴν Παναγία νὰ Τοῦ λέει:
-Δὲς τέκνο μου τὴ δούλη Σου Αἰκατερίνη πόσο ὡραία καὶ πάγκαλος εἶναι. Καὶ Ἐκεῖνος ἀποκρίθηκε:
-Εἶναι μάλιστα τόσο σκοτεινὴ καὶ ἄσχημη, ποὺ δὲν μπορῶ νὰ τὴ βλέπω. Τοῦ λέει ἡ Θεοτόκος:
-Δὲν εἶναι σοφὴ περισσότερο ἀπὸ ὅλους τους ρήτορες, πλούσια καὶ εὐγενὴς περισσότερο ἀπὸ ὅλες τὶς νέες ὅλων των πόλεων; Καὶ ὁ Χριστὸς ἀποκρίθηκε:
-Μητέρα μου, σοῦ λέω ὅτι εἶναι ἄγνωστη, φτωχὴ καὶ τόσο ἄξια περιφρονήσεως, ἐφόσον βρίσκεται σὲ τέτοια διάθεση, ποὺ δὲν καταδέχομαι νὰ μὲ δεῖ στὸ πρόσωπο. Κι ἐκείνη Τοῦ εἶπε:
-Σὲ παρακαλῶ, γλυκύτατο Τέκνο μου, μὴν καταφρονήσεις τὸ πλάσμα Σου, ἀλλὰ νουθέτησέ την καὶ ἐξήγησέ της τι νὰ πράξει, γιὰ νὰ ἀπολαύσει τὴ δόξα Σου καὶ νὰ δεῖ τὸ ὑπέρλαμπρο καὶ πολυπόθητο πρόσωπό Σου, τὸ ὁποῖο ἐπιθυμοῦν νὰ βλέπουν οἱ ἄγγελοι. Ὁ Χριστὸς τότε ἀποκρίθηκε:
–Ἃς πάει στὸν γέροντα, ἀπὸ τὸν ὁποῖο πῆρε τὴν εἰκόνα, καὶ ἃς κάνει ὅπως τὴ συμβουλέψει, καὶ τότε, ἀφοῦ βαπτισθεῖ, θὰ μὲ δεῖ καὶ θὰ λάβει πολλὴ ἀγαλλίαση καὶ ὠφέλεια.
Ὅταν τὰ εἶδε αὐτὰ ἡ κόρη, ξύπνησε. Καί, θαυμάζοντας γιὰ αὐτὴν τὴν ὀπτασία ἔφυγε τὸ πρωὶ μὲ λίγες γυναῖκες καὶ πῆγε στὸ κελὶ τοῦ γέροντα καὶ πέφτοντας μὲ δάκρυα στὰ πόδια του, τοῦ διηγήθηκε τὸ ὅραμα καὶ τὸν παρακαλοῦσε θερμὰ νὰ τὴ νουθετήσει τί νὰ πράξει, γιὰ νὰ ἀπολαύσει αὐτὸ ποὺ ποθεῖ. Καὶ ὁ ὅσιος της διηγήθηκε λεπτομερῶς ὅλα τα μυστήρια τῆς ἀληθινῆς μας Πίστεως, ἀρχίζοντας ἀπὸ τὴ δημιουργία τοῦ κόσμου καὶ τὴν πλάση τοῦ Ἀδὰμ μέχρι καὶ τὴ Δευτέρα Παρουσία τοῦ Δεσπότου Χριστοῦ. Καὶ γιὰ τὴν ἀπερίγραπτη δόξα τοῦ Παραδείσου καὶ γιὰ τὴ γεμάτη ὠδίνες καὶ ἀτελείωτη Κόλαση. Καὶ τὴν κατήχησε σὲ τέτοιο βαθμό, ποὺ γνώριζε σὲ λίγο διάστημα ὅλες τὶς λεπτομέρειες τῆς Πίστεως, ἐπειδὴ γνώριζε Γράμματα καὶ εἶχε μεγάλη σοφία. Ἔτσι, πιστεύοντας μὲ ὅλη της τὴν καρδιά, ἔλαβε ἀπὸ αὐτὸν τὸ Ἅγιο Βάπτισμα.
Μετὰ τῆς παρήγγειλε νὰ παρακαλέσει καὶ πάλι μὲ πόθο τὴν Ὑπεραγία Θεοτόκο γιὰ νὰ τῆς ἐμφανιστεῖ ὅπως καὶ πρίν.
Ἀφοῦ, λοιπόν, μὲ τὸ Βάπτισμα ἀπέβαλε τὸν «παλαιὸ» ἄνθρωπο καὶ ἐνδύθηκε ἀδιάφθορη στολή, ἐπέστρεψε στὰ ἀνάκτορα καὶ ὅλη τὴ νύκτα παρακαλοῦσε νηστικὴ καὶ προσευχόταν μὲ δάκρυα, μέχρι ποὺ καὶ πάλι τὴν ἐπίασε ὁ ὕπνος. Καὶ τότε βλέπει τὴν οὐράνια Βασίλισσα μὲ τὸ Θεῖο Βρέφος, τὸ Ὁποῖο ἔβλεπε τὴν Αἰκατερίνη μὲ πολλὴ εὐσπλαχνία καὶ ἱλαρότητα. Καὶ ἡ μὲν Θεομήτωρ ρώτησε τὸν Δεσπότη ἂν Τοῦ εἶναι ἀρεστὴ ἡ Παρθένος, ὁ δὲ Υἱὸς ἀποκρίθηκε:
-Τώρα ἔγινε ὁλόλαμπρη καὶ ἔνδοξη, αὐτὴ ποὺ πρὶν ἦταν σκοτεινὴ καὶ ἄχαρη· ἡ φτωχὴ καὶ ἄγνωστη ἔγινε πλούσια καὶ πάνσοφη· ἡ καταφρονεμένη καὶ ἄσημη ἔγινε εὐγενὴς καὶ φημισμένη καὶ εἶναι πλήρης μὲ τόσα ἀγαθὰ καὶ χάριτες καὶ τόσο τὴν ἐπιθυμῶ, ποὺ συμφωνῶ νὰ τὴ μνηστευθῶ καὶ νὰ τὴν πάρω γιὰ ἄφθορη νύφη μου. Τότε ἡ Αἰκατερίνη ἔπεσε στὴ γῆ μὲ δάκρυα λέγοντας:
-Δὲν εἶμαι ἄξια, Ὑπερένδοξε Δέσποτα, νὰ βλέπω τὴ Βασιλεία Σου, ἀλλὰ ἀξίωσε μὲ νὰ εἶμαι κι ἐγὼ μαζὶ μὲ τοὺς δούλους Σου. Καὶ ἡ Θεοτόκος πῆρε τὸ δεξὶ χέρι τῆς κόρης καὶ λέει στὸν Χριστό:
-Τέκνο μου, δός της γιὰ ἀρραβώνα δακτυλίδι γιὰ νὰ τὴ νυμφευθεῖς καὶ νὰ τὴν ἀξιώσεις τῆς Βασιλείας Σου. Τότε ὁ Δεσπότης Χριστὸς τῆς ἔδωσε ἕνα ὡραιότατο δακτυλίδι, λέγοντάς της:
–Ἀπὸ σήμερα θεωρεῖσαι ἄφθορη καὶ αἰώνια Νύμφη μου καὶ φύλαξε μὲ ἀκρίβεια αὐτὴ τὴ συμφωνία καὶ νὰ μὴ λάβεις ποτὲ ἐπίγειο νυμφίο. Καὶ μετὰ ἀπὸ αὐτὸ τελείωσε τὸ ὅραμα.
Καὶ ὅταν ξύπνησε ἡ Κόρη, βλέπει ὅτι ἀληθινὰ ὑπῆρχε στὸ δεξί της χέρι τὸ δακτυλίδι. Καὶ γέμισε ἀπὸ μεγάλη εὐφροσύνη καὶ ἀγαλλίαση, ποὺ αἰχμαλωτίστηκε ἡ καρδιά της ἀπὸ τὴν ὥρα ἐκείνη ἀπὸ τὸν Θεῖο Ἔρωτα. Καὶ τόσο ἀλλοιώθηκε μὲ τὴν «καλὴ ἀλλοίωση», ποὺ δὲν φρονοῦσε πλέον ἐπίγεια πράγματα, ἀλλὰ μὸνο τὰ ἄφθαρτα κάλλη τοῦ ποθουμένου Χριστοῦ φανταζόταν. Αὐτὸν ποθοῦσε, Αὐτὸν μελετοῦσε, ὅταν κοιμόταν καὶ ὅταν ἦταν ξύπνια……».
[Σχόλιο ἰστολογίου μας: Βλέπουμε λοιπόν ἀπό την παραπάνω στιχομυθία μεταξύ Χριστοῦ και Παναγίας, ὃτι ὁ Κύριος ἀποστρέφεται το ἀβάπτιστο πλάσμα Του, παρ’ ὃτι εἶναι ὡραῖο και πάγκαλο, σοφό πάνω ἀπό ὃλους τους ρήτορες, πλούσιο και εὐγενές, περισσότερο ἀπὸ ὅλες τὶς νέες ὅλων των πόλεων.
Ἀφοῦ ὃμως ἐπέρχεται ἡ συμφιλίωση τοῦ Θεοῦ με το πλάσμα Του (το ὁποῖο πρίν το Ἃγιο Βάπτισμα ἦταν ἐχθρός τοῦ Θεοῦ), μέσω τοῦ Ἁγίου Βαπτίσματος, τότε ἀλλάζουν τα πράγματα. Τότε το πλάσμα Του γίνεται ὁλόλαμπρο καὶ ἔνδοξο, αὐτό ποὺ πρὶν ἦταν σκοτεινό καὶ ἄχαρο. Το φτωχό καὶ ἄγνωστο, γίνεται πλούσιο καὶ πάνσοφο κατά τον Κυριακό λόγο: “ἡ καταφρονεμένη καὶ ἄσημη ἔγινε εὐγενὴς καὶ φημισμένη καὶ εἶναι πλήρης μὲ τόσα ἀγαθὰ καὶ χάριτες καὶ τόσο τὴν ἐπιθυμῶ, ποὺ συμφωνῶ νὰ τὴν μνηστευθῶ καὶ νὰ τὴν πάρω γιὰ ἄφθορη νύφη μου” ὃπως εἶπε ὁ Κύριος στην Παναγία Μητέρα Του για την βαπτισμένη πλέον Αἰκατερίνα και τῆς ἒδωσε το δακτυλίδι.
Και ὁ λόγος που ὁ Κύριός μας και Θεός μας ἀποστρέφεται το ἀβάπτιστο πλάσμα Του, εἶναι ὃτι στην ψυχή τοῦ ἀβαπτίστου, ἐμφωλεύει ὁ διάβολος (*) (ἀποτέλεσμα τοῦ προπατορικοῦ ἁμαρτήματος) ὁ ἐχθρός τοῦ Θεοῦ. Ὃταν ὃμως διαβαστοῦν οἱ ἀφορκισμοί ἀπό τον Ὀρθόδοξο Ἱερέα, τότε ἀναχωρεῖ ὁ διάβολος και καθαρίζει ἡ καρδιά (τῆς ψυχῆς) τοῦ κατηχουμένου, ἀπό παντός μολυσμοῦ ἀκαθάρτου πνεύματος και παραμένει καθαρά, για να δεχθεῖ την Χάρι και τις δωρεές τοῦ Ἁγίου Πνεύματος κατά το Ἃγιον Βάπτισμα και το Ἃγιον Χρίσμα και να συμφιλιωθεῖ με τον Θεό.
Βλέπε και στον τρίτο Ἀφορκισμό στην Ἀκολουθία τοῦ Ἁγίου Βαπτίσματος στην.ἰστοσελίδα: https://www.agesinitiatives.com/dcs/public/dcs/p/b/baptism/gr/bk.baptism.pdf ὃπου διαβάζουμε: «Καὶ ἐμφυσᾷ αὐτῷ (αὐτῇ) τρίτον ὁ Ἱερεύς καὶ σφραγίζει τὸ μέτωπον αὐτοῦ (αὐτῆς)καὶ τὸ στόμα, καὶ τὸ στῆθος,λέγων·Ἐξέλασον ἀπ’ αὐτοῦ (αὐτῆς) πᾶν πονηρὸν καὶ ἀκάθαρτον πνεῦμα, κεκρυμμένον καὶ ἐμφωλεῦον αὐτοῦ (αὐτῆς) τῇ καρδίᾳ (καὶ λέγει τοῦτο ἐκ γ’). Πνεῦμα πλάνης, πνεῦμα πονηρίας, πνεῦμα εἰδωλολατρίας καὶ πάσης πλεονεξίας·πνεῦμα ψεύδους καὶ πάσης ἀκαθαρσίας, τῆς ἐνεργουμένης κατὰ τὴν διδασκαλίαν τοῦ διαβόλου. Καὶ ποίησον αὐτόν (αὐτήν)πρόβατον λογικὸν τῆς ἁγίας ποίμνης τοῦ Χριστοῦ σου, μέλος τίμιον τῆς Ἐκκλησίας σου,σκεῦος ἠγιασμένον, υἱόν(θυγατέρα) φωτὸς καὶ κληρονόμον τῆς Βασιλείας σου· ἵνα, κατὰ τάς ἐντολάς σου πολιτευσάμενος(πολιτευσαμένη),καὶ φυλάξας(-ξασα) τὴν σφραγῖδα ἄθραυστον,καὶ διατηρήσας (διατηρήσασα) τὸν χιτῶνα ἀμόλυντον, τύχῃ τῆς μακαριότητας τῶν Ἁγίων ἐν τῇ Βασιλείᾳ σου. Χάριτι, καὶ οἰκτιρμοῖς, καὶ φιλανθρωπίᾳ τοῦ μονογενοῦς σουΥἱοῦ, μεθ’ οὗ εὐλογητὸς εἶ, σὺν τῷ παναγίῳ καὶ ἀγαθῷ, καὶ ζωοποιῷ σουΠνεύματι, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν……»].
Παραπομπή: (*) Ὃτι στην ψυχή τοῦ ἀβαπτίστου, ἐμφωλεύει ὁ διάβολος (ἀποτέλεσμα τοῦ προπατορικοῦ ἁμαρτήματος) ὁ ἐχθρός τοῦ Θεοῦ: (Ἁγ.Διαδόχου Φωτικῆς Κεφάλαια γνωστικά 76,SC,5b,134) – (Βλέπε και βιβλίο Ἁγίου Μάρκου τοῦ ἀσκητοῦ: “Το Ἃγιον Βάπτισμα, ἡ ἐλευθερία τῆς θείας χάριτος” κεφ.V140-150 και πρόλογος Ἰερομ.Γρηγορίου σελ.40 Ἒκδοσις Ἰ. Κελλίου Ἀγ.Ἀρχαγγέλλων-Ἂγ.Ὂρος 2012).
Βλέπε τη συμφωνία τῶν Ἁγίων Πατέρων και στο προηγούμενο μέρος (ἀνάρτηση) με γενικό τίτλο: “Μποροῦν οἰ ἀβάπτιστοι, οἱ αἱρετικοὶ καὶ οἱ ἀλλόθρησκοι νὰ σωθοῦν;” ( 4ον ἀπό 16) Ποιά εἶναι ἡ Ὀρθόδοξη διδασκαλία;
4ον : Ἀπάντηση τοῦ Ἁγίου Ἱερομάρτυρος και Ἰσαποστόλου Κοσμᾶ τοῦ Αἱτωλοῦ: https://www.triklopodia.gr/4%ce%bf%ce%bd-%e1%bc%80%cf%80%cf%8c-16-%ce%bc%cf%80%ce%bf%cf%81%ce%bf%e1%bf%a6%ce%bd-%ce%bf%e1%bc%b1-%e1%bc%80%ce%b2%ce%ac%cf%80%cf%84%ce%b9%cf%83%cf%84%ce%bf%ce%b9-%ce%b1%e1%bc%b1%cf%81%ce%b5/