Δυο βλάχοι καθότανε σε μια όμορφη τοποθεσία του ορεινού χωριού τους και καμάρωναν τη θέα…
Περνάει από κει ένας τουρίστας, τους πλησιάζει …
– Ντου γιου σπικ ιγκλις ; τους λέει. Οι βλάχοι κοιτάζονται, σηκώνουν τους ώμους και του λένε:
– Τς !
– Σπρεχεν ντοιτς ; Κοιτάζονται πάλι με απορία ..
– Τς !
– Παρλε βου φρανσε ;
– Τς !
– Παρλαρε ιταλιανο ;
– Τς !
– Παρλα εσπανιολ ;
– Τς ! Ο τουρίστας απογοητευμένος φεύγει .. Λέει ο ένας:
– Ρε συ Κήτσου μπας και πρεπ να μάθουμ καμιά ξεν γλώσσα ;
– Γιατί αυτουνος που ήξερε πέντε μπόρεσε να συνεννοηθεί ;