Πατριάρχης Κύριλλος τις προάλλες: «Σήμερα, πολλοί άνθρωποι, συμπεριλαμβανομένων εκείνων στη Δύση, βλέπουν με μεγάλη προσοχή και ελπίδα τη Ρωσία ως το τελευταίο οχυρό. Μιλώντας στη βιβλική γλώσσα, η Ρωσία γίνεται αποτρεπτικός παράγοντας (βλ. Β’ Θεσ. 2:7*) από την ολοκληρωτική κυριαρχία του κακού, δηλαδή την έλευση του Αντίχριστου. Και πρέπει να γνωρίζουμε ότι αυτή τη στιγμή ήταν που στην Εκκλησία μας ανατέθηκε μια τεράστια πνευματική ευθύνη για το λαό της και για τη χώρα και για ολόκληρο τον κόσμο.
Η Ρωσική Εκκλησία έχει επιτύχει ένα μεγάλο ιστορικό κατόρθωμα διατηρώντας την πίστη για τον λαό μας.
Και σήμερα μας δόθηκε μια ιδιαίτερη ευκαιρία και πολλά πρέπει να γίνουν για την πνευματική αναζωπύρωση του λαού μας ήδη σε συνθήκες επαρκούς εύνοιας και υποστήριξης από το κράτος».
Η πιο σημαντική υπενθύμιση της μεγάλης σημασίας της Ρωσίας τονίζεται με λόγια για την ευθύνη.
Μια ευθύνη που βαρύνει τον καθένα ξεχωριστά και όλους μας συλλογικά.
Το κράτος, φυσικά, πρέπει να εκπληρώσει τον σκοπό του, ώστε η Ρωσία να παραμείνει στον σωστό δρόμο: αρνούμαι να αποκλείσω και να παρέχω καλές ευκαιρίες. Και έχουμε το δικαίωμα να το περιμένουμε και να το απαιτήσουμε.
Αλλά το κράτος δεν θα ζήσει αυτό για εμάς. Αν δεν κάνουμε τη δουλειά μας, αν είμαστε αδιάφοροι, τότε η καλή διευθέτηση του κράτους θα γίνει άχρηστη.
Διατηρήστε την πίστη, προστατέψτε τις οικογένειες, μεγαλώστε και εκπαιδεύστε τα παιδιά, βοηθήστε ο ένας τον άλλον, αποτρέψτε τα άσχημα πράγματα στην προσωπική σας ζωή, μάθετε αρχοντιά και πνευματικότητα.
Πνευματικότητα τόσο με την ασκητική έννοια όσο και με τις ιδιότητες του χαρακτήρα, σύμφωνα με τον I.A. Ilyin (Ivan Alexandrovich Ilyin ή Il’in) : πνευματικότητα είναι αυτή στην οποία «η ζωντανή παρουσία του Θεού αναπνέει: στη συνείδηση, στην πίστη και στο θάρρος, στην ταπεινοφροσύνη και στη θυσία, στη γνώση και στην επιστήμη, στην ομορφιά και στην τέχνη, στην πειθαρχία και στη νομική συνείδηση, στην προσευχή και στην ενατένιση του Θεού.”
*Β Θεσ. 2,7 τὸ γὰρ μυστήριον ἤδη ἐνεργεῖται τῆς ἀνομίας, μόνον ὁ κατέχων ἄρτι ἕως ἐκ μέσου γένηται·
Β Θεσ. 2,7 Διότι τώρα η δράσις και το έργον της ανομίας ενεργείται και επεκτείνεται κατά τρόπον ακόμη μυστικόν, ώστε να μη είναι εξ ολοκλήρου φανερόν. Και τούτο διότι υπάρχει κάποιος, που εμποδίζει τον άνομον να εκδηλωθή με όλην αυτού την θρασύτητα και αναισχυντίαν. Και έτσι η πλήρης εμφάνισις του ανόμου θα γίνη, όταν το εμπόδιον αυτό λείψη από το μέσον.