EIΜΑΣΤΕ άραγε φύλακες της ψυχής μας ή αστυφύλακες του κακού;
Το καλό και το κακό έχουν την ίδια άδεια από τον Θεόν να ωριμάζουν, σαν το κρασί και να αυξάνονται.Το καθένα με τον δρόμο του.
«ὁ ἅγιος ἁγιασθήτω ἔτι, ὁ ρυπαρὸς ρυπαρευθήτω ἔτι». (Αποκ.κβ΄11)
Ποιοι είμαστε άλλωστε εμείς που θα ακυρώσουμε μία άδεια που έχει δώσει ο ίδιος ο Θεός;
Μα κοιτάξτε το παράδοξο!
Το κακό ολοέν ,καθημερινά αναβαθμίζεται ,γιγαντώνεται και προκόβει με την δικιά του δαιμονική προκοπή .Εμείς τουναντίον προκόβουμε στο καλό;
Το κακό πετά με την ταχύτητα του φωτός σήμερα.Εμείς όμως τα παιδιά του φωτός μήπως πάμε σαν την χελώνα;
Αντί λοιπόν να κάνουμε τους αστυφύλακες και επι-τηρητές του κακού, ας γίνουμε επιτέλους τηρητές της δικαιοσύνης Του Θεού .
Και ὁ ἀδικῶν ἀδικησάτω ἔτι, μα καὶ ὁ δίκαιος δικαιοσύνην ποιησάτω ἔτι,
Την δουλειά τους και την δουλειά μας!
π.Διονύσιος Ταμπάκης