”Ξέρεις γιατί ο πατέρας μας ο Φανούς είχε τα δέκα του δάχτυλα φωτισμένα σαν κεριά; Γιατί όταν ήταν παιδί, έκανε την πιο σκληρή και βρώμικη δουλειά στο μοναστήρι, καθάριζε και σκούπιζε τα μπάνια και τις τουαλέτες στο μοναστήρι και έτρωγε τα αποφάγια των μοναχών για φαγητό. Μια φορά ένας επισκέπτης στο μοναστήρι είδε τον πατέρα μας Φανό να σκουπίζει τα μπάνια και μετά να τελετουργεί στη λειτουργία. Βρήκε τον πατέρα μας Φανό να δίνει τη θεία κοινωνία στους ανθρώπους. Αηδίασε και είπε. Αυτός είναι ο πατέρας μας που σκουπίζει τα περιττώματα; Πώς κρατάει το σώμα του Κυρίου και το δίνει στους ανθρώπους; Ο Χριστός τότε άνοιξε τα μάτια του και είδε τα δάχτυλα του πατέρα μας να είναι ένα φωτεινό φανάρι και τα δύο του χέρια να εκπέμπουν φως. Και όχι μόνο αυτό, όλος ο κόσμος είδε αυτή την σκηνή και το χέρι του συνέχισε να φωτίζει μέχρι το τέλος της επί γης υπηρεσίας του.”
Εδώ και χρόνια είχα διαβάσει κι ακούσει γι αυτόν τον ιερομόναχο από την μονή του Αγίου Αντωνίου στην Αίγυπτο και τα φωσφορίζοντα χέρια του που μάλιστα για να μην σκανδαλίζει φορούσε πάντα γάντια. Αλλά για ευνόητους λόγους δεν το ανέφερα..Μάλιστα ήταν τόσο λαοφιλής που ο κόσμος συνωστίζονταν να πάρει τη ευλογία του καθώς είχε και ιαματικό χάρισμα
Τώρα είμαι πεπεισμένος.. γιατί στο μεταξύ σε μια από τις επισκέψεις μου στο Άγιον Όρος έπεσα πάνω σε έναν λογιότατο και πολυγραφότατο Μοναχό που μου εκμυστηρεύθηκε προς δόξαν Κυρίου το εξής.
Μια μέρα φθάνοντας κοντά στην μονή Ιβήρων όπου φυλάσσεται η περίφημη Πορταΐτισσα και ήταν μέσα σε πουλμανάκι-ταξί από αυτά που μεταφέρουν κόσμο συνειδητοποίησε ότι πρώτα η μια παλάμη του και μετά και η άλλη μελάνιασαν είχαν γεμίσει με μελάνι που δεν έβγαινε. Έκανε να το σκουπίσει αλλά τίποτα. Δεν ήταν επί του δέρματος αλλά υποδόρια και ήταν και τα δυο σαν να τα βούτηξε σε μελανοδοχείο. Τα είδε μπροστά στα μάτια του να μεταλλάσσονται γοργά να εξαπλώνεται το μελάνι γοργά πάνω στην επιφάνεια. Τρόμος τον κατέλαβε τι θα γίνει τώρα πως θα κυκλοφορεί πως θα τον βλέπουν οι άνθρωποι με το μελάνι στα χέρια τι θα λένε για το σημείο; Ήδη αισθανόταν άσχημα μην τον δουν οι συνεπιβαίνοντες στο πουλμανάκι και τι εξήγηση να τους δώσει. Δεν θα μπορούσε στο εξής να ζήσει σαν κανονικός άνθρωπος. Ζήτησε λοιπόν από την Παναγία έντρομος και σε πανικό την ικέτευσε από στα βάθη της καρδιάς του να τον απαλλάξει από αυτό το σημείο. και έτσι και έγινε μέχρι να φθάσουν στην Πόρτα της του το είχε πάρει..
Έχοντας υπόψιν μου αυτή την ιστορία πιστεύω απολύτως ότι ο χαριτωμένος Φανός είχε αυτό το μοναδικό χάρισμα όνομα και πράγμα ο Φανός.
To χάρισμα δεν αντέχεται…
Όσο για το Άγιον Όρος όντως μπορεί να σου συμβούν αδιανόητα πράγματα…