Καλοκαίρι του 93 βρίσκομαι στον Αγρίλη Τριφυλλίας το σπίτι που χτίζαμε θα έπρεπε να είχε τελειώσει αλλά δυστυχώς κατά τα ελληνικά δεδομένα ήταν ημιτελές με πολλά σκουπίδια στην αυλή χαρτιά ξερά φύλλα και ότι μπορείτε να φανταστείτε.
Με την κόρη μου ήρθαμε από Καναδά που μένουμε τα τελευταία 50 χρόνια και πάμε στο εξοχικό μας με απελπισία βλέπω την κατάσταση που επικρατούσε και παίρνω έναν αναπτήρα να βάλω φωτιά στα σκουπίδια και σε ένα τεράστιο φίδι που είχε παρουσιαστεί.
Σε δευτερόλεπτα η φωτιά ξέφυγε και άρπαξε ένα ελαιόδεντρο του γείτονα. Δεν είχα ούτε νερό Ούτε τίποτε άλλο για να προσπαθήσω να σβήσω τη φωτιά.
Στην απελπισία μου φώναξα Παναγία μου λυπήσουμε θα κάψω όλα τα ελαιόδεντρα στον κάμπο. Αυτομάτως η ελιά που καιγόταν έσβησε ο γείτονας που άκουσε και μύρισε την φωτιά αν και Ευαγγελιστής στο θρήσκευμα Έτρεξε να δει τι συμβαίνει.
Πως την έσβησες την φωτιά μου είπε και με το πόδι του σκάλισε τις στάχτες που ήταν σε μία απόσταση 15 m από τα ξερά και τα σκουπίδια και του απάντησα δεν την έσβησα εγώ την φωτιά φώναξα την Παναγία με κοίταξε δεν ξέρω τι σκέφτηκε αλλά μου είπε πρόσεξε απαγορεύονται οι φωτιές 23 Ιουλίου.
Εγώ δοξάζω και ευχαριστώ την Παναγία που με λυπήθηκε για την εικόνα που πέρασε από το μυαλό μου στα δευτερόλεπτα αυτά Βρέθηκα στη φυλακή για εμπρησμό και δεν θα ξανάβλεπα την οικογένεια μου και επιστροφή στον Καναδά αυτή είναι η χάρη της Παναγίας μας και την ευχαριστώ και την παρακαλάω κάθε φορά και δεν με έχει ποτέ αφήσει χωρίς την προστασία της .
Μάρθα Τ.