Θυσία 💔
Η γόμα είπε στο μολύβι:
“Πώς είσαι φίλε μου;”
Το μολύβι απάντησε θυμωμένα:
“Δεν είμαι φίλος σου… Σε μισώ …”
Ρώτησε έκπληκτη και λυπημένη:
-Γιατί ?
-Γιατί σβήνεις αυτά που γράφω…
-Διαγράφω μόνο λάθη.
-Τι δουλειά έχεις;
-Είμαι γόμα και αυτή είναι η δουλειά μου.
-Αυτό δεν είναι δουλειά.
-Η δουλειά μου είναι τόσο ωφέλιμη όσο η δουλειά σου.
Το μολύβι είπε:
-Είσαι λάθος και αλαζόνας, γιατί αυτός που γράφει είναι καλύτερος από αυτόν που σβήνει…
-Το να αφαιρείς το λάθος ισοδυναμεί με το να γράφεις το σωστό…
Το μολύβι σώπασε για λίγο και μετά είπε με κάποια λύπη:
-Μα σε βλέπω να μικραίνεις μέρα με τη μέρα…
-Γιατί θυσιάζω κάτι από τον εαυτό μου κάθε φορά που σβήνω ένα λάθος…
Το μολύβι είπε με βραχνή φωνή:
“Νιώθω ότι είμαι πιο κοντό από ό,τι ήμουν…”
Η γόμα είπε ενώ τον παρηγορούσε:
“Δεν μπορούμε να ωφελήσουμε τους άλλους, αν δεν κάνουμε μια θυσία για αυτούς…”
Τότε η γόμα κοίταξε το μολύβι με μεγάλη στοργή, λέγοντας:
“Με μισείς ακόμα;…”
Το μολύβι χαμογέλασε και είπε:
“Πώς να σε μισήσω όταν μας έφερες θυσία…”
Κάθε μέρα που ξυπνάς…
Σου λείπει μια μέρα…
Αν δεν μπορείς να είσαι μολύβι για να γράψεις την ευτυχία για τους άλλους, γίνε μια ωραία γόμα με την οποία θα σβήσεις τις λύπες τους και θα σκορπίσεις στην ψυχή τους την ελπίδα και την αισιοδοξία ότι το μέλλον είναι πιο όμορφο, αν θέλει ο Θεός.