Το ὀρθόδοξο βαγονάκι που σώζει.

Μερικοί ἀδυνατοῦν να ἐννοήσουν ὃτι βρίσκονται στην παναιρετική  παρασυναγωγή τοῦ οἰκουμενισμοῦ, στην ἐκκλησία τοῦ Π.Σ.Ε. τοῦ ἀντιχρίστου, που ἰδρύθηκε με την ψευδοσύνοδο τοῦ Κολυμπαρίου τον Ἰούνιο τοῦ 2016 και ὃτι τρέφονται με την κοινωνία τῶν δαιμονίων, ὃπως διδάσκει ὁ Ἃγιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης «Εἶναι φανερό ὃτι και το αἱρετικό ποτήριο και ὁ ἂρτος, συνιστοῦν κοινωνία τοῦ ἀντικειμένου (τοῦ σατανᾶ)»(Ἁγ.Θεοδώρου Στουδίτου Ἐπιστολή 534′.Συμεών μονάζοντι).   Λέγει ἐπίσης: «Ἐάν δέ ἐρωτᾶ ἡ ὁσιότης σου, πῶς δέν τό εἴπαμε αὐτό πρίν ἀπό τήν λεηλασία, ἀλλά καί ἐμεῖς ἐμνημονεύαμε τούς ἐπισκόπους τῆς Κων/πόλεως, πρέπει νά ξέρης τοῦτο. Ὅτι ἀκόμη δέν εἶχε γίνει σύνοδος, οὔτε ἐπίσημα εἶχε ἐκφωνηθῆ καί διατυπωθῆ τό αἱρετικό δόγμα καί ὁ ἀναθεματισμός σ’ αὐτούς πού δέν τό ἐδέχοντο. Καί πρίν γίνουν αὐτά ἦταν ἐπικίνδυνο νά  χωριστοῦμε τελείως  ἀπό αὐτούς πού παρανομοῦσαν, ἀλλά μόνο τό νά ἀποφεύγουμε τήν φανερή ἐπικοινωνία μαζί τους  καί χάριν οἰκονομίας νά τούς μνημονεύουμε προσωρινά. Ἐπειδή ὅμως ἐκφωνήθηκε πλέον καί διατυπώθηκε ἡ αἱρετική διδασκαλία ὁλοφάνερα ἀπό τήν σύνοδοπρέπει τώρα καί σύ μαζί μέ ὅλους τούς ὀρθοδόξους νά ὁμολογήσης μέ παρρησία, μέ τό νά μήν ἔχετε καμμία ἐπικοινωνία μέ τούς αἱρετικούς, οὔτε νά μνημονεύετε στήν Θεία Λειτουργία ὅποιον παρευρέθηκε στή σύνοδο, ἤ ὅποιον συμφωνεῖ μέ τίς ἀποφάσεις  της. Γιατί εἶναι δίκαιο ὅσιε πάτερ, πού σύμφωνα μέ τό ὄνομά σου εἶσαι φίλος μέ τόν Θεό, νά ἀγαπᾶς καί μέ αὐτόν τόν τρόπο τόν Θεό. Ἐπειδή, ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, μέ δυνατή φωνή ἐχαρακτήρισε ἐχθρούς τοῦ Θεοῦ, ὄχι μόνον τούς αἱρετικούς, ἀλλά καί αὐτούς πού ἐπικοινωνοῦν μαζί τους.  Καί ἐάν σύ πού φάνηκες στερεός προηγουμένως, τώρα μετά τή σύνοδο δέν ἀσφαλιστῆς, ποιός ἄλλος εἶναι δυνατόν νά σωθῆ; Καί ἐάν σύ πού μέ παρρησία καί δύναμι θεϊκή μίλησες σάν ἅγιος, πρίν ἐκδηλωθῆ τελείως ἡ αἵρεσις, τώρα, μετά τήν αἵρεσι ὑποχωρήσης, πῶς θά τολμήση κάποιος ἄλλος νά φέρη τήν παραμικρή ἀντίρρησι; (Ἐπιστολή ΛΘ (39) Θεοφίλῳ ἡγουμένῳ (Ρ.G. 99, 1048D).

Για να γίνει πιο κατανοητό στους ἁπλούστερους, ἂς  δώσουμε και ἓνα παραβολικό παράδειγμα: «Ἂς ὑποθέσουμε ὃτι το τραῖνο (ἡ ὀρθόδοξη Ἐκκλησία), τρέχει πάνω στις γραμμές (τῆς ὀρθοδόξου πίστεως). Κάποα στιγμή περνῶντας μια χαράδρα, σε μια στροφή, ὁ κακός μηχανοδηγός και οἰ συνοδηγοί, τρελαίνονται και ἀποφασίζουν να βγάλουν τις ρόδες τοῦ τραίνου ἀπό τις γραμμές που τρέχει, (φανερώνουν τα αἱρετικά τους φρονήματα δημοσίως και μάλιστα με σύνοδο, την ψευδοσύνοδο τῆς Κρήτης).     Το τραῖνο ἀρχίζει να ἐκτροχιάζεται και να πέφτει στον γκρεμό. Στο τελευταῖο βαγόνι κάποιος ἐπιβάτης, κοιτῶντας ἀπό το παράθυρο τοῦ τραίνου, βλέπει την μηχανή τοῦ τραίνου, και τα πρῶτα βαγόνια, να πέφτουν στον γκρεμό. Τότε με μεγάλη ταχύτητα, τρέχει και βγάζει την ἀλυσίδα ἢ τον μοχλό, που κρατάει δεμένο το βαγόνι αὐτό με την ὑπόλοιπη ἀμαξοστοιχία (ἀποτειχίζεται ἀπό τους παναιρετικούς ὀδηγούς-“ἐπισκόπους” που ρίχνουν την Ἐκκλησία στο γκρεμό τῆς παναιρέσεως και στο Π.Σ.Ε τοῦ ἀντιχρίστου). Ἒτσι σώζει και τον ἑαυτό του, και το βαγόνι ἀλλά και ὃσους ἐπιβάτες βρίσκονται μέσα σε αὐτό, ἐνῶ όλοι οἱ ἐπιβάτες τοῦ μεγάλου τραίνου, οἱ πολλοί, πέφτουν στον γκρεμό ἀκολουθῶντας τον τρελλό μηχανοδηγό και τους συνοδηγούς, (τους παναιρετικούς “ἀρχιερεῖς” και “ἱερεῖς” και “μοναχούς”) και το τραῖνο (την παρασυναγωγή τους), που τους ὀδηγοῦν στην ἀπώλεια.

Αὐτοί οἱ λίγοι, που ἒμειναν στο βαγονάκι αὐτό (ὃσοι ὁρθοτομοῦν τον λόγο τῆς ἀληθείας και  ἒκοψαν κάθε κοινωνία -ἀποτειχίστηκαν- ἀπό τους παναιρετικούς οἰκουμενιστές ἐπισκόπους και ἀπό ὃσους κοινωνοῦν με αὐτούς), ἒχουν την δυνατότητα να σωθοῦν, ἒστω και χωρίς μηχανοδηγό, ἀρκεῖ να ἀκολουθήσουν τις γραμμές (τῆς ὀρθοδόξου πίστεως) και να φτάσουν ἒστω και με τα πόδια ἂν χρειαστεῖ (με δυσκολίες πολλές, ἀκόμα και με μαρτύρια), στον προορισμό τους, στην Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν, με την ὀμολογία τους, πάντα με την βοήθεια τοῦ Χριστοῦ, τοῦ Ἀγωνοθέτου και Πρωτομάρτυρος, ὁ ὁποῖος ὑπόσχεται:‘‘Κάθε ἓνας, που θα με ὁμολογήσει μπροστά στους ἀνθρώπους, θα τον ὁμολογήσω  και ἐγώ μπροστά στον Πατέρα μου τον Οὐράνιο. Ἐκεῖνον δε που θα με ἀρνηθεῖ μπροστά στους ἀνθρώπους, θα τον ἀρνηθῶ και ἐγώ μπροστά στον Πατέρα μου τον Οὐράνιο”. (Ματθ.Ι’32-33, Λουκ.ΙΒ’8-9) Ὃσοι ἐξακολουθοῦν να ἀκολουθοῦν τους πολλούς στον μεγάλο συρμό τοῦ τραίνου που ἒπεσε στην χαράδρα, φυσικό εἶναι να χαθοῦν μαζί τους».      

Σήμερα δεν σώζεται ὁ ἂνθρωπος με τον Ἐκκλησιασμό, και την Θεία Κοινωνία ὃπως στις περιόδους εἰρήνης στην Ἐκκλησία, ὃπου λίγοι ἐσώζοντο (Ματθ.Ζ’13-14).

Ἂς πάψουν ἐπιτέλους τα ψευδοδιλήμματα «ποῦ θα Ἐκκλησιάζομαι, ποῦ θα ἐξομολογοῦμαι, ποῦ θα Κοινωνῶ;» Ὁ Ἃγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής ἦταν ἁπλός Μοναχός και οἱ δύο μαθητές του ἈναστάσιοιὋταν ἀποτειχίστηκαν και δεν ὑπηρχε κανείς ἰερωμένος ὀρθόδοξος, (εἶχαν πέσει ἃπαντες στην αἳρεση τοῦ Μονοθελητισμοῦ), ποῦ Κοινωνοῦσαν; Πουθενά, ἀφοῦ ἃπαντες οἱ κληρικοί, ἀκολουθοῦσαν την αἳρεση. Μήπως ὁ Ἃγιος Μάξιμος και οἱ δύο μαθητές του Ἃγιοι Ἀναστάσιοι οἱ Ὀμολογητές, δεν εἶναι Ἃγιοι; Και πῶς ἒγινε αὐτό; Δεν ἂφησαν τον Πνευματικό τους ἀγῶνα, και ὃταν ἦρθε ἡ ὣρα, εἶχαν την Θεία Χάρη και με την βοήθειά Της, Ὀμολόγησαν, διώχτηκαν και Μαρτύρησαν για την ἀλήθεια τῆς ὀρθοδόξου πίστεως. Και Ἁγίασαν. Και τους ἑορτάζουμε. Και “ἑορτή Ἁγίου, (ἲσον) μίμησις Ἁγίου” λέγει το σχετικό τροπάριο. Αὐτό θα κάνουμε και ἐμεῖς και ἒτσι με την βοήθεια τοῦ Θεοῦ θα σωθοῦμε.

Ὁ Ἐκκλησιασμός σε περίόδους διωγμῶν μπορεῖ να γίνεται στην κατ’οἲκον Ἐκκλησία, ἡ δε ἐξαγόρευση σε ἀπλό Μοναχό ἢ και μεταξύ τῶν πιστῶν. Λέγει ὁ Ἃγιος Ἀθανάσιος ὁ Μέγας:‘‘ἐάν ὁ ἐπίσκοπος ἢ ὁ πρεσβύτερος  που εἶναι τα μάτια τῆς Ἐκκλησίας, κακῶς συναναστρέφονται και σκανδαλίζουν  τον  λαό,  πρέπει  αὐτούς  να  τους  διώχνετε.  Γιατί  σᾶς  συμφέρει χωρίς αὐτούς να μαζεύεσθε  σε σπίτι προσευχῆς  (κατ’οἲκον Ἐκκλησία), παρά να ριφθῆτε μαζί τους, ὃπως  με τον Ἂννα και τον Καϊάφα, εἰς την γέεννα τοῦ πυρός’’. (Ἃγιος Ἁθανάσιος  P.G.35,33 – ΒΕΠΕΣ 33, 311) Και  Ἃγ.Γερμανός Πατριάρχης Κων/πόλεως:‘‘Ἐξορκίζω ὅλους τοὺς λαϊκούς, σοι  εἶστε γνήσια τέκνα τῆς Καθολικῆς  (Ὀρθοδόξου)  Ἐκκλησίας,  νὰ φεύγετε ὁλοταχῶς μακρυά ἀπὸ τοὺς ἱερεῖς ποὺ ὑπέπεσαν στὴν ὑποταγὴ στοὺς Λατίνους, και  μήτε σὲ ἐκκλησία νὰ συγκεντρώνεστε μαζί τους, μήτε νὰ παίρνετε ὁποιαδήποτε εὐλογία ἀπὸ τὰ χέρια τους.  Γιατί  εἶναι  καλύτερα να προσεύχεσθε στον Θεό μόνοι σας στα σπίτια σας, παρά να ἐκκλησιάζεσθε μαζί με τους λατινόφρονες». (Γερμανοῦ Κων/λεως, ἐπιστολή σταλεῖσα ἐν τῆ νήσῳ Κύπρῳ…, παρά Κ.Ν. Σάθα, σελ. 17-19)

Και μερικά ἀκόμα ἀποφθέγματα τῶν Ἁγίων:  Ὁ Ἃγιος Μάρκος ὁ Εὐγενικός: ‘‘Αὐτοὺς  ποὺ  προσποιοῦνται  ὅτι  κρατοῦν  καὶ ὁμολογοῦν τὴν ὀρθόδοξη πίστη, ὅμως γίνονται συγκοινωνοὶ μὲ τοὺς ἐτερόφρονες αἱρετικούς, ἐὰν δεχθοῦν παραγγελία  νὰ ἀπομακρυνθοῦν καὶ  δὲν τὸ κάνουν, (αὐτούς), ὄχι μόνο νὰ μὴ τοὺς δεχόμαστε στὴ Θεία Κοινωνία, ἀλλὰ οὔτε ἀδελφοὺς νὰ τοὺς ὀνομάζουμε’’ (Ν.Βασιλειάδη, γ.Μάρκος Εγενικς καὶ ἡ ἕνωσις τν Ἐκκλησιν. κδοσις « Σωτρ» θναι 1972 σελ.95).

Και ἓνα σημαντικό παράδειγμα ἀπό τον βίο τοῦ Ἁγίου Παϊσίου τοῦ Μεγάλου που ἑορτάζει την 19η Ἰουνίου, ἀπό τον Μέγα Συναξαριστή: «Κάποιος Μοναχός “ἁπλοῦς κατά την διάνοιαν”, μαθητής τοῦ ἱεροῦ Παϊσίου πηγαίνοντας κάποτε στην Αἲγυπτο για να πουλήσει ἐργόχειρο, συνάντησε στον δρόμο ἓναν Ἐβραῖο και ἐβάδιζαν μαζί. Αὐτός ἀφοῦ κατάλαβε την ἁπλότητα τοῦ Μοναχοῦ, ἒχυσε σ’αὐτόν με την μολυσμένη του γλῶσσα, το δηλητήριο που εἶχε στην ψυχή του, λέγοντάς του, για τον Ἐσταυρωμένο Χριστό ὃτι δεν εἶναι αὐτός ὁ προσδόκώμενος Μεσσίας. Ὁ Μοναχός ἀπό την ἀκακία και την ἁπλότητα ταῆς καρδιᾶς του, πλανήθηκε και τοῦ εἶπε: «ἲσως εἶναι ἒτσι, καθώς σύ λέγεις», και ἀμέσως ἒχασε την χάρη τοῦ Ἁγίου Βαπτίσματος. Ὁ Ἃγιος Γέροντάς του δε, ὁ Μέγας Παϊσιος, ὃταν ἐπέστρεψε στο μοναστήρι, δεν τοῦ ἀναγνώριζε οὓτε την ἰδιότητα τοῦ Χριστιανοῦ ἐπειδή ἀρνήθηκε τον Χριστό. Ἀφοῦ με δάκρυα μετανόησε ὁ μαθητής και ζήτησε την μεσιτεία τοῦ Ὁσίου προς τον Θεό, συγχωρήθηκε και ὁ Θεός, τοῦ ἒδωσε ξανά το Ἃγιο Βάπτισμα, ὃπως εἶδε ὁ Μέγας Παϊσιος, σαν περιστέρι το Ἃγιο Πνεῦμα να μπαίνει στο στόμα τοῦ μαθητοῦ, το δε βλάσφημο πνεῦμα να βγαίνει σαν καπνός και να διαλύεται στον ἀέρα».  (Βλέπε ὁλόκληρο τον Βίο τοῦ Ὁσίου ἀπό τον Μέγα Συναξαριστή, στο ἰστολόγιο: https://maxomaiyperpistews.blogspot.com/2020/06/blog-post.html με τίτλο:  ο Άγιος Παΐσιος ο Μέγας και οι Οικουμενιστές”).

Οἱ “ἀντιοικουμενιστές” ἀντίθετα λένε ὃτι πρέπει να γίνει Σύνοδος και να τους καθαιρέσει τους “ἐπισκόπους” και τους “ἰερεῖς” και ὃτι μέχρι τότε, οἱ παναιρετικοί οἰκουμενιστές τελοῦν ἒγκυρα μυστήρια !!!, αὐτοί που ἒχουν χάσει ὃχι μόνο την ἱερωσύνη τους με την αἳρεση, ἀλλά και το βάπτισμά τους. Δυστυχῶς με την αἳρεσή τους, αὐτοί (οἱ ἀντιοικουμενιστές) ἒχουν και αὐτοί ἀπωλέσει την χάρη του Χριστοῦ και το βάπτισμά τους, χωρίς βέβαια να το καταλαβαίνουν, ὃπως ἀκριβῶς και ὁ Μοναχός δεν το εἶχε καταλάβει.

Ἂς μᾶς ἀπαντήσουν οἱ λεγόμενοι “ἀντιοικουμενιστές” στο ἐρώτημα: Ὁ Ἀπόστολος Πέτρος, με την τριπλῆ ἂρνηση τοῦ Χριστοῦ, δεν ἒχασε την Ἀποστολική του, ἰδιότητα; (Μάρκ.ΙΔ’66-72). Μετανόησε ὃμως ὁ Πέτρος και “ἐξελθῶν ἒξω ὁ Πέτρος ἒκλαυσε πικρῶς” (Λουκᾶ ΚΒ’ 55-62) γι’αὐτό ὁ ’Αναστημένος Κύριος, τον ἀποκατέστησε στο Ἀποστολικό του ἀξίωμα, με τις τρεῖς ἐρωτήσεις: “Σίμων Ἰωνᾶ, φιλεῖς με;” (Ἰω.ΚΑ’15-17) και τις ἀντίστοιχες ἀπαντήσεις τοῦ Πέτρου.   Μήπως ἒγινε καμμία Σύνοδος τῶν Ἀποστόλων για να καθαιρέσουν τον Πέτρο, ἢ και τον προδότη Ἰούδα ὁ ὁποῖος μόλις Κοινώνησε στον Μυστικό Δεῖπνο, ἒχασε την χάρη τοῦ Θεοῦ (και φυσικά το Ἀποστολικό του ἀξίωμα) και μπῆκε μέσα του ὁ σατανᾶς, ὃπως ἀναφέρει ἡ Ἁγία Γραφή; (Ἰω.ΙΓ’ 30)  Ἂς γνωρίζουν λοιπόν αὐτοί, ὃτι ὃσα λέγουν περί ἐγκύρων μυστηρίων τῶν αἱρετικῶν, (μέχρι να γίνει Σύνοδος να τους καθαιρέσει) εἶναι καινοφανῆ δόγματα, αἱρετικά και δικαιώνουν την παναίρεση τοῦ οἰκουμενισμοῦ ἒχοντες πάνω τους τα ἀναθέματα τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων: «Ἀνάθεμα σε ὃλους τους αἱρετικούς και σε αὐτούς που (ἐπι)κοινωνοῦν με αὐτούς» (Ἱερόν Πηδάλιον ζ’ κανών τῆς Γ’ Οἰκουμενικῆς και α’ κανών τῆς Πενθέκτης)

Ζ’Οἰκουμενικῆς: ‘‘Ἐμεῖς, αὐτούς που προσθέτουν ἢ ἀφαιροῦν κάτι μικρό ἀπό την Καθολική (Ὀρθόδοξη) Ἐκκλησία, ἀναθεματίζουμε”. (*) 

και:  “Ἐάν κανείς κάθε παράδοση Ἐκκλησιαστική, ἒγγραφη ἢ ἂγραφη ἀθετεῖ, ἀνάθεμα’’. (*)

και: ‘‘ὃποιος δικαιώνει αἳρεση ἃς εἶναι ἀναθεματισμένος’’.  (*)

και: ‘‘σε αὐτούς που ἐπικοινωνοῦν με ἐπίγνωση (με τους αἱρετικούς) ἀνάθεμα’’(* πρακτικά Σπ.Μήλια σελ.805, 825, 878, 879)

‘‘….αὐτός που ἐπικοινωνεῖ με ἀκοινώνητον, να εἶναι και αὐτός ἀκοινώνητος’’(Β’Κανών τῆς ἐν Ἀντιοχείᾳ Συνόδου Ἰ.Πηδάλιον σελ. 407).

maxomaiyperpistews.blogspot.com

Αφήστε μια απάντηση