΄Ενα μικρό σχόλιο από τη διαχείριση…
Από τη μία χαίρομαι, από την άλλη ξαφνιάζομαι, όταν βλέπω ετερόδοξους να έχουν αντιληφθεί πλήρως, το τι συμβαίνει στον κόσμο και προς τα πού οδεύουμε.
Αγγλίδα μιας κάποιας ηλικίας μου έλεγε, ότι δεν μπορεί να διανοηθεί, πώς φίλοι της, τους οποίους θεωρούσε μέχρι πρότινος έξυπνους, δέχτηκαν να κάνουν το σκεύασμα, για να μη ζοριστούν και χάσουν τις ανέσεις και τα ταξίδια τους.
Η ίδια μάλιστα παρομοίασε το τρύπημα με το mark of the beast.
Άλλος Άγγλος, δάσκαλος της γιόγκα μάλιστα, ατρύπητος, μου έλεγε, ότι με είχε πετύχει σε μια δημόσια ομιλία μου και ότι χαίρεται που μοιραζόμαστε τις ίδιες απόψεις. Παράλληλα τόνισε, ότι όσοι αντιστεκόμαστε στην παράνοια που ζούμε, είμαστε οι τελευταίοι σκεπτόμενοι άνθρωποι.
Από την άλλη βλέπω δήθεν Ορθόδοξους Χριστιανούς (καλά για τους “Ιεράρχες” δε θα χαλάσω σάλιο) να τρέχουν να στήνονται στην ουρά μην τυχόν και χάσουν τη δόση τους.
Και σκέφτομαι:
Όντως ξεχωρίζει η ήρα από το σιτάρι…
Όντως έσονται οι πρώτοι έσχατοι και οι έσχατοι πρώτοι…
Όντως τα πάντα εν σοφία εποίησεν, άλλο που οι πολλοί δεν το καταλαβαίνουν και τρέχουν να μεταλλαχθούν…
Και μοναδική μου ελπίδα να μας βοηθήσει να αντέξουμε μέχρι τέλους…
Να μη δειλιάσουμε…
Να μην πλανηθούμε…
Να μη χάσουμε σημερινούς συναγωνιστές στα δυσκολότερα που έρχονται…
Ναι, εμείς μπορεί να είμαστε αδύναμοι αλλά…
Τα αδύνατα παρ’ ανθρώποις δυνατά παρά τω Θεώ…
΄Αννα Παγκράτη

Αφήστε μια απάντηση