Ο Γολγοθάς …(ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ Π.ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ)

«εἰ δύνασαι πιστεῦσαι, πάντα δυνατὰ τῷ πιστεύοντι»  (Μάρκ. θ΄, 17-31)

«Ἔστι δὲ πίστις ἐλπιζομένων ὑπόστασις, πραγμάτων ἔλεγχος οὐ βλεπομένων» (Εβρ. 11,1)

Πλησιάζεις άνθρωπε αισίως στη βραδιά της Ανάστασης. Πιστεύεις πως έχεις μερτικό στην Ανάσταση του Κυρίου. Πως χρήζεις σωτηρίας.  Μιλάς για δικαιώματα και υποχρεώσεις. Για φαρισαϊσμούς και αντιμισθίες.

Τι κατάφερες έως τώρα; Τι πρόσφερες εσύ ως θυσία στο Θεό; Πόσες αγρυπνίες και κομποσχοίνια έκανες; Δείξε μου τα γόνατά σου να καταλάβω.

Δεν βλέπω αυλακιές στο πρόσωπό σου απ’ τα δάκρυα. Μάτια στεγνά .

Ψέματα στη δουλειά. Ψέματα στο σπίτι. Ψέματα στην προσευχή σου άνθρωπε. Τα ονόμασες κατά συνθήκη ψεύδη.

Αποστράφηκες τον φτωχό κι αναγκεμένο. Είπες αύριο . Όταν θα έχεις περισσότερα. Μα βαθιά μέσα σου γνωρίζεις πως ποτέ δεν θα επαρκούν για να ελεήσεις.

Και το αύριο έγινε χρόνος. Δεκαετίες. Μια ολόκληρη ζωή.

Πόσες φορές έσκυψες το κεφάλι σου κι έφραξες το στόμα σου, όταν η λάβα του θυμού ετοιμαζόταν να ξεχυθεί και να κατακάψει ψυχές και συνειδήσεις;

Πόσες φορές άφησες τους λογιστικούς υπολογισμούς , όταν τα πράγματα δεν “έβγαιναν” όπως τα υπολόγιζες και στάθηκες μπροστά σε μια εικόνα , του Αγίου σου ή της Αγίας σου, της Παναγίας ή του Χριστού;

Πόσες φορές , σφράγισες τη γλώσσα και μίλησες με την ψυχή; Σε μια συχνότητα που μόνο οι ουρανοί ακούνε;

Πόσες φορές θυσίασες την πλεονεξία ,στο βωμό της αλήθειας και της δικαιοσύνης;

Πότε έβαλες βαθιά το χέρι στην τσέπη της ψυχής σου, να βγάλεις και να δώσεις;

Τι ταμείο κάνεις; Πόσα χρωστάς; Πόσα σου οφείλουν; Τι αποφαίνεται ο μέγας Ταμειούχος της Ζωής; O Κύριος;

Μην απελπίζεσαι άνθρωπε . Υπάρχει χρόνος.

Εκεί στη σκιά του Γολγοθά πάνω στο μεσαίο Σταυρό γίνεται μια συναλλαγή. Μια οικονομική συναλλαγή. Κάποιος πληρώνει χρέη στο δανειστή. Κάποιος αναλαμβάνει και το δικό σου χρέος. Στο διαγράφει . Και το χρεόγραφο   καρφώνεται πάνω στο Τίμιο Ξύλο. Γράφει ονόματα πολλά. Είναι τα ονόματα των ανθρώπων όλου του κόσμου και όλων των εποχών.

Είναι και το δικό σου άνθρωπε. Και το χρεόγραφο έχει βγει σε πολλά αντίτυπα.  Δεν έχεις παρά να πλησιάσεις και να πάρεις ένα. Μα θέλει κόπο να ανέβεις εκεί ψηλά. Μα αξίζει τον κόπο άνθρωπε.

Μην ρωτάς πως και γιατί . Είναι ανεξήγητο. Δεν θα καταλάβεις και να σου πω . Μα δεν μπορώ και να σου εξηγήσω. Απλώς συμβαίνει. Είναι γεγονός. Μην την αποστραφείς αυτή την κληρονομιά. Προχώρα.

Άσε τον σταυρό σου άνθρωπε. Μην ασχολείσαι μαζί του. Εξάλλου πάντα τον έβρισκες βαρύ κι ασήκωτο. Πιάσε το σταυρό του αδελφού σου. Πάντα τον ζήλευες . Πάρτον και κουβάλησέ τον.

Σύρε τον μια ζωή,  χωρίς βαρυγκομιές και παράπονα. Και μην τον αφήσεις ποτέ, ελπίζοντας πως τoν δικό σου σταυρό θα τον πάρει άλλος. Προχώρα μπρος και μην κοιτάς πίσω.

Κι έτσι όπως τον κουβαλάς , κάτω απ’ τη σκιά του Γολγοθά , θα ακούσεις τον μεταλλικό ξηρό κι εκκωφαντικό ήχο των καρφιών του Χριστού. Θα νιώσεις τα αγκάθια να σου τρυπούν το κρανίο . Θα φτάνουν μέχρι την ψυχή. Θα  μυρίσεις το ξύδι και τον ιδρώτα. Θα αφουγκραστείς την βαριά ανάσα του Θεανθρώπου κάτω απ’ το μεσημβρινό λιοπύρι. Μα εσύ προχώρα. Δεν υπάρχει χρόνος. Σε λίγο θα πει το “τετέλεσται“.

Πίσω μην κοιτάς . Μόνο ένα μέλημα έχεις . Να γίνεις κλέφτης . Με την μόνη ευλογημένη κλεψιά στο μυαλό και στην ψυχή σου. Να κλέψεις τον Παράδεισο με ένα «Μνήσθητί μου, Κύριε, όταν έλθης εν τη βασιλεία σου»  . Κι εκεί που σέρνεις τον βαρύτιμο σταυρό , τον σταυρό του αδελφού σου, βλέπεις ότι κουβαλάς και τον δικό σου Σταυρό. Βλέπεις ότι σηκώνεις και τον Σταυρό του κόσμου. Και ξαφνικά το φορτίο είναι ελαφρύ. Δεν ζυγίζει ούτε ένα δράμι.

Κι ακούς στην ψυχή σου την υπόσχεσή Του «Ο γαρ ζυγός μου χρηστός και το φορτίον μου ελαφρόν εστίν» .

Και χωρίς να το καταλάβεις ,έφτασες εκεί μπροστά στον Σταυρωμένο Σωτήρα. Του αγκαλιάζεις τα πόδια , του σκουπίζεις τον ιδρώτα , τον πλένεις με τα δάκρυά σου.

Και ξαφνικά σταυρός δικός σου δεν υπάρχει. Τον σηκώνει για σένα ο δωρεοδότης Κύριος . Μην ανησυχείς άλλο  άνθρωπε.

Αυτός σου έσβησε το χρέος . Αυτός ανέλαβε και το φορτίο σου.

Εσύ το μόνο που χρειαζόταν ήταν να ανέβεις την πλαγιά του Γολγοθά. Να την ανέβεις χωρίς γογγυσμό, κάτω απ’ τη σκιά του Εσταυρωμένου Χριστού.

Καλή Ανάσταση!

“᾽εἰ δὲ Χριστὸς οὐκ ἐγήγερται, κενὸν ἄρα τὸ κήρυγμα ἡμῶν, κενὴ δέ καὶ ἡ πίστις ὑμῶν”

(Α Κορ. 15-14)

Αφήστε μια απάντηση